Yavuz Bülent Bakiler

Daha önceki yazılarımda da belirtmiştim. Aynı konu üzerinde tekrar yazmak mecburiyetindeyim. Hani bizim bir atasözümüz var: "Dert değişmeyince, feryat değişmez!" Ordumuz aleyhinde yazılıp çizildikçe, bizim de feryatlarımız olacaktır.

1983 yılında Prof. Dr. Hayrettin Karaman'la birlikte, resmî bir vazifeyle Pakistan'a gittik.

12 Eylül 1980 darbesinden sonra Mehmet Turgut, Sanayi Bakanı oldu. Ben de o tarihte Kültür Bakanlığında müsteşar yardımcısıydım. Yakın arkadaşlarımla birlikte, yeni bakanı tebrik için Sanayi Bakanlığına gittik. Makam odasına alındığımızda, daha ben ağzımı açmadan Mehmet Turgut Bey söze başladı:

Türkiye, her şehid haberiyle birlikte yeniden sarsılıyor. Şehid ana ve babalarıyla birlikte, bizim de yüreğimize bir ateş düşüyor.

İstanbul'da, ramazan davullarının çalınmasından şikâyetçi olanlar varmış. Hastalarını zorla uyutanlar, sahurda gümbürdeyen davul sesleriyle uyanıyorlarmış. Güç-bela uykuya dalan hastaları, yeniden uykuya dalamıyorlarmış. O bakımdan sahurda davul çalmak yasaklanmalıymış.

Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Müsteşarı Vedat Mirmahmutoğulları, benim hem sevgili hemşehrilerimden, hem de çok aziz dostlarımdan biridir. Türkiyemizin bütün meselelerine eğilen, düşünen, araştıran, öğrenen ve öğretmeye çalışan üstün yetenekli bürokratlarımızdandır. Millî konulardaki büyük hassasiyetini bildiğim için geçenlerde kendisine sordum:

Norveç canavarı Breivik'in 1500 sayfalık dosyasından, bizi çok ilgilendiren bir de harita çıktı. Bu haritaya göre bütün Türkiye toprakları üçe ayrılmış vaziyette. Türkiye'nin Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesi tamamen Ermenistan'a, Batı Anadolu'yla birlikte, İstanbul ve Batı Karadeniz Yunanistan'a ayrılmış.

Hürriyet gazetesinde Rahmi TURAN, bizim Türk milleti olarak tarih boyunca 17 devlet kurduğumuzu yazıyor. Bu iddia yanlıştır. R.Turan Cumhurbaşkanlığı forsunda, daire şeklinde sıralanan 16 yıldızın, kurduğumuz 16 devleti, o yıldızların ortasındaki güneşin ise 17. devlet olan Türkiye Cumhuriyetimizi temsil ettiğini iddia ediyor.

Beş-on kalem, Necdet Sevinç ardından güzel yazılar yazdılar: "Kalemini kılıç gibi kullandı. Cesur adamdı. Er kişiydi. Devletimize, milletimize, ordumuza yürekten bağlıydı. Türkiye üzerinde oynanan büyük oyunları ortaya koyduğu için kurşunlandı.

Babamı, 1952 yılında, Gaziantep'e tayin etmişlerdi. Lisenin 2. sınıfını orada okumuştum. 1944 doğumlu Necdet Sevinç de, o yıllarda, Gaziantep ilkokullarının herhalde birinci sınıfında olmalıydı.

Benim dünkü yazımla, Altemur Kılıç'ın Yeniçağ gazetesindeki dünkü makalesi, yüzde yüz aynı endişelerle yüklü olarak çıktı. Sanki bir araya gelerek sözleşmişiz gibi yazmaya başlamışız. Ben, Türk-Kürt konusunda son gelişmeleri dikkate alarak diyorum ki: "Türkiye çok zor ve çok tehlikeli günler yaşıyor. Bir iç ayaklanmaya doğru gidiyoruz. Böyle bir ayaklanma, Kürtler için de, Türkler için de büyük felâketler doğuracaktır."

Kaç günden beri, sevgili peygamberimizin bir Hadis-i şerifi, yüreğimi kanatıyor. Buyuruyor ki: "Bir kimseye iyilik yaptığınız zaman, ondan gelecek kötülüklere karşı hazırlıklı olun!"

K. Kılıçdaroğlu, Nâzım Hikmet'i çok sevdiği için, meydanlarda, büyük kalabalıklara, onun şiirlerinden örnekler okuyor.

Atatürk, Cumhurbaşkanı olarak gittiği İngiltere'de, kendisine takdim edilen ülkenin ağır sıklet boks şampiyonu Foster Beykın'ın şımarık tavırlarından hiç hoşlanmamıştı.

Doğru! Doğru! Doğru! Türkiyemizde Sünniler de, Alevîler de Hz. Ali'yi çok seviyorlar.

Madımak faciası, kırk yanlışlı bir belâ olarak karşımızda duruyor. Bu konuda çok makale yazdığımı biliyorum.

Cuma günkü Hürriyet'in baş tarafında, kocaman harflerle bir haber vardı: "Ve büyümede dünya rekoru % 11." Bu başlığın hemen altında, öğreniyoruz ki, Türkiye, dünya milletleri arasında, rekor büyümeye imza atan bir ülke.

Birkaç günden beri elimde, Sadettin Kaplan'ın NEVA TELİ isimli şiir kitabı var. Büyük bir zevkle okuyorum. Kitapta yer alan 203 şiir, bana hep birbirinden güzel türküler söylüyorlar. NEVA TELİ, son yıllarda okuduğum en seçkin şiir kitaplarından biri.

1955 yılında, yani A.Ü. Hukuk fakültesinin birinci sınıfında okurken, bir topluluk önünde, irticalen beş dakikalık bir konuşma kabiliyetim yoktu. İçine kapanık, korkak, çekingen, hiçbirşey bilmeyen, pısırık bir zavallı delikanlıydım. Yalnız kahramanlık şiirleri okuduğumda yumruklarımı sıkarak, önümdeki kürsüleri yumruklayarak haykırıyordum: "Türkün ve İslâmın dışındaki bütün kavimlere ölüm!" diye yırtınıyordum. Şimdi o cehaletime gülüyorum ve utanıyorum.

Uluslararası 9. Türkçe Olimpiyadı İstanbul'da, Sütlüce'de Haliç Kongre Salonu'nda yapıldı. Türkçe Olimpiyatlarının Şiir Yarışmasına ben de jüri üyesi olarak davetliydim. Çok büyük kongre salonuna girdiğimde, önce davetliler dikkatimi çekti.