Yılmaz Öztuna

Irak derdine çare bulunmaz hâle düştü. Osmanlı'dan esirgenen petrolünü kullanmasını bilmedi. Stratejik silâh olduğu gerçeğinden bile gafildi. Peygamber torunlarını sokaklarda sürüyerek parçaladıktan sonra, general bozuntusu diktatör taslaklarının pençesine geçti.

Hamas, Gazze'yi ele geçirdi. İsrail'in güneyine dayandı. Mısır'a komşu oldu. Böylesine iki azılı düşmanı arasında eylem yapacak. Batı Şerîa ise, henüz el-Fetih'in elinde bulunuyor.

Bu Pazar gene 1.6 milyon gencimiz ÖSS (Öğrenci Seçme Sınavı) işkencesine tabi tutuldu. Son ÖSS olması muhtemeldir. Tarihî görevini bitirmiş bir düzenlemedir. Birden fazla partimiz, ÖSS'yi kaldıracaklarını duyurdular. Bu arada dershaneleri de kapatıp liselerimizi eskisi gibi işler hâle getireceğiz. ÖSS, doğru şıkları işaretlemekten ibaret bir sistem kurdu. Türkçe'yi kullanamayan nesiller yetiştirdi.

Türkiye Cumhuriyeti, önündeki üç meseleyi, mümkün olabilen en büyük hızla ve olumlu şekilde çözüp, millî politikasına devam etmek durumundadır. Unutanlara hatırlatalım: Millî devlet politikamız muâsır medeniyet seviyesine (çağdaş uygarlık düzeyine) çıkmaktır. Ve başka hiçbir şey değildir. 1900'lü yıllarda eyaletlerimiz olan ülkelerin eriştiği bu düzeye Türkiye'nin ulaşabileceğinden şüphe edenlerle işimiz yoktur. Onları küçük görürüz.

Terör, genel seçimler ve cumhurbaşkanı seçememekten doğan siyasal kriz gibi iki kapital konunun önünü keserek gittikçe artan bir yoğunluğa erişti. Irak'a girelim mi, girmeyelim mi? meselesi hâline geldi. Irak'a asker sokarak PKK belâsı sona erecekse elbette girelim. Bu takdirde ABD de, AB de, Dünya da bize vız gelir. Ama Irak'a girmekle PKK terörü bitmez.

Her ülkede protesto gösterilerine muhâtab olan Başkan Bush, Arnavutluk'ta tam manasıyla -burada Osmanlıca kullanmam gerekiyor- âlây-ı vâlâ ile karşılandı.

PKK'nın artık Abdullah Öcalan'dan değil, Barzani'den emir aldığı açıktır. Zaten PKK, Barzani yönetimindeki topraklarda yaşıyor, silâhlanıyor, Türkiye'ye girip çıkıyor.

Dünkü yazımda, TÜSİAD'ın geçtiğimiz cuma günü yaptığı toplantıda başkan Arzuhan Doğan Yalçındağ ve istişare konseyi başkanı Mustafa Koç'un konuşmalarını ele almıştım. Bu yazımda, Mustafa Koç'un söyledikleri arasındaki çok ağır bir ithamı vurgulamak istiyorum.

TÜSİAD yönetim kurulu başkanı Arzuhan Doğan Yalçındağ ile TÜSİAD yüksek istişare konseyi başkanı Mustafa Koç, geçtiğimiz Cuma günü TÜSİAD toplantısında iki önemli konuşma yaptılar. Birbirini tamamlayan, bazen aynı ağırlıklı konuyu vurgulayan konuşmalardı. Meselâ A.D. Yalçındağ, Türk cumhuriyetlerinden bahsetmedi. M.Koç, Türk devletlerini, Orta Asya şeklinde andı.

Dünyanın en zengin 8 ülkesini yönetenler, yılda bir defa zirve toplantısı yapıp bir araya geliyorlar. 2007 zirvesi, dün Almanya'nın kuzeydoğusunda Rostock kenti yakınlarında başladı.

Avrupa Birliği dışişleri bakanlarının Ankara toplantısı başarılı geçti. Cumhurbaşkanlığı krizinde canı sıkılan sayın Abdullah Gül, eskisi kadar neş'eli değilse de, konuklarını iyi ağırladı. İyi konuştu. Avrupalı dışişleri bakanları da olumlu şeyler söylediler.

Fransa'da muhafazakâr Sarkozy'nin kabinesini -dış işleri bakanı dahil- sosyalistlerle donatması, bizim milletvekili listelerini de etkiledi mi dersiniz?

Erkan Mumcu, 1995'te 32 yaşında Meclis'e girdi. İngilizce biliyordu. 1999 ve 2002'de tekrar seçildi. ANAP'ta o kadar tecrübeli milletvekili varken, Mesut Yılmaz tarafından halefi olarak desteklendi.

Pek çok politikacı için, bildiğimiz malûm Kıyâmet dışında bir de küçük kıyamet vardır: Milletvekili listesi dışında veya seçilemeyecek sıralarında kalmak...

Asya-Afrika kıt'alarında, Hıristiyan olmayan bir ülkede, Batı'ya dönük, çağdaş uygarlık düzeyini hedefleyen ilk reformcu, Üçüncü Sultan Selim'dir. 24 Şubat 1793'te, Nizâm-ı Cedîd=Yeni Düzen'i, Devlet rejimi ilân etti. İmparatorluğumuzun üç kıt'ada Orta Avrupa ile Orta Afrika arasında uzandığı, Kuzey Afrika ve Balkanlar'ın bize ait bulunduğu yıllardı ama, Kırım'ı kaybetmiştik. Karadeniz'deki Osmanlı tekeli, Karadeniz'in iç denizimiz durumu sona ermişti.

Türkiye'nin geleceği AB (Avrupa Birliği) ve ABD (Amerika Birleşik Devletleri) ile ilişkilerinin mahiyetine bağlıdır. Partilerimiz, çocuklarımız için nasıl bir Türkiye oluşturduğumuz hakkında halkımızla açık konuşmalıdır. Seçmenin palavralara karnı doymuştur, af buyurun, kusmak üzeredir.

İki ay sonra, 22 Temmuz 2007 Pazar günü, Türkiye'nin 23. genel seçimlerini yapıyoruz. Osmanlı dönemindekileri konu dışı bırakıyoruz (1876, 1908, sonuncusu 1920'de yapılan intihâbât-ı umûmiyye). Türkiye Büyük Millet Meclisi'nin kuruluşu ile sonuçlanan 1. genel seçimler 1920'de yapıldı (ki aynı zamanda İmparatorluk Türkiyesi'nin de son seçimleridir). Millî Mücadele'yi yürüten, Mustafa Kemal Paşa'yı başkanı ve sonra başkomutan yaparak ona mareşal rütbesi ve Gazi pâyesi veren, düşmanı vatandan kovan en şerefli meclisimizdir. Böylesine bir işi başarmakla beraber, 1 yıl erken seçime sevk edildi. Zira monarşistti.

İstanbul'un Fethi, Türk tarihinin en önemli olayıdır. Bizi Avrupa Devleti hâline getirdi. Yeni Çağ'ı başlattı. 554. yıldönümü Türk milletine kutlu olsun! Gelelim gündem oluşturan bir kaç gelişmeye... Anayasa tadilinin nereye gideceği meçhuldür. Polis Yetki Yasası ise âcil, bir o kadar gerekli idi.

Ankara'da Anafartalar eylemini gerçekleştiren PKK'dır. Ancak bu defaki eylemde PKK'nın taşeronluk yaptığını sanıyorum. Eylem emrini verenin Barzani olduğu kesin görünüyor. Onun da arkasında birileri var mı? bilemiyorum. Barzani kimdir? Irak kuzeyindeki Kürt otonom bölgesinin iki yöneticisinden biridir. Kararlı 'pankürt'tür (Kürt birliği taraftarı). Hedefi bağımsız Kürdistan devletidir.

Irak başta, Lübnan, Filistin ve Afganistan'da kan gövdeyi götürüyor. Afganistan'ın durumundan derinlemesine etkilenen Pakistan da epey karışık. Peştû dilini yani Afganca'yı konuşan Afgan kavminin sadece yarısı Afganistan'da yaşar, diğer yarısı Pakistan'ın Kuzeybatı Eyaleti'ndedir ki, merkezi Peşâver'dir. Asıl Afganistan'ın geri kalan nüfusunu ise Farsça konuşan Tâcikler ve Türkçe konuşan Özbekler oluşturur.