Çıkmayan candan...

Şampiyonluk ümitleri azdı az olmasına ama Ümit fakirin ekmeğiydi işte... 24'te penaltıdan attığı bazuka şampiyonluk hayallerine kan doğranmış G.Saray'ı Ankara'da coşturdu da coşturdu. Daha 5 dakika geçmeden bu defa Necati Ateş'ledi ve sonra yine Ümit... Ve bir cuma günü üçüncülük hayalleri peşinde koşan G.Birliği çarşamba pazarına döndü. Gençler, G.Saray'a son yıllarda hiç bu kadar hafif gelmemişti... Sarı-kırmızılılar, son yıllardaki en berbat, en sakar Gençler'i buldu ve işi alelacele bitirdi. Aslında Cimbom'un dünkü felsefesi hayli ilginçti: "Size yapılmasını istemediğiniz şeyi siz başkasına yapın..." Aslan, baktı ki ev sahibi kendisine kötü davranıyor. Baktı ki sağdan soldan hırpalıyor; çekti belinden kılıcını ve üst üste saldırılar düzenlemeye başladı rakip kaleye. Arka arkaya golleri bulduktan sonra da vazgeçmedi sarı-kırmızılılar. Ta ki, son 20 dakikaya kadar... Artık maçın sonları geldikçe rehavet de geldi. Ve bu rehavet Cimbom'un kalesine gol olarak döndü. Gençler farkı ikiye düşürdükten sonra ha bire çullandı Aslan kalesine... Fakat o saatten sonra maçı kiminle ve nasıl çevirecekti? En geriden Tuna'nın olumlu çabaları, biraz Engin, biraz da İsaac'in gayretleri vardı ama yetersizdi, imkansızdı, olacak gibi değildi... Ve olmadı da zaten. Olmasına izin verecek kadar da aptal değildi sarı-kırmızılı futbolcular. O saatten sonra büyük bir takıma 3-0'dan maç vermek yakışmazdı elbet. Hiç olmazsa bir lig ikinciliği Şampiyonlar Ligi'ne götürecekti G.Saray'ı... Şampiyonluk kadar değerli olmasa da bu da günü kurtarabilirdi. Dün, hem 'Ankara günlüğü'ne iyi bir not düşüldü hem de 'çıkmayan candan ümit kesilmez' misali F.Bahçe'yle Beşiktaş'a "Takipteyiz" mesajı verildi. Fakat ne olursa olsun!.. Cimbom 3 değil, 13 golle de galip gelse beni yine tatmin etmezdi. Sadece skor iyiydi. Fakat bugün G.Saray'ın geldiği nokta görülen o ki genel anlamda 'içler acısı'... Her ne kadar 'çıkmayan candan ümit kesilmez' diyorsak da bu kendi kendimizi, ya da G.Saray'ın kendisini kandırmasından başka bir şey olamaz...