Engin Atay

Kafam bulaşık teli gibi oldu... Haber için 16 sene G.Saray'ın peşinde koşturdum böylesini ne gördüm ne duydum!.. Her transfer mevsiminde, "Prensesimi bulacağım" diye önüne gelen kurbağaları öpen Cimbom, tam ben emekli olduğum sene transfer şampiyonu oldu...

Bir kere kafadan söyleyeyim; İstanbul'un su sıkıntısı olduğuna inanmıyorum. Dün gece sahaya atılan şişeleri toplasan, kasıma kadar hepimize yeter.

"Eli işte, gözü oynaşta"ydı ya, o yüzden rahat oynayamıyordu... Aklı fikri çoğunlukla Bursa'da, az buçuk da İzmir'deydi... Fener'in kaybetmesi onlara "imkansız" şampiyonluğu getirebilir, Beşiktaş'ın yenilmesi Şampiyonlar Ligi'ne götürebilirdi... Medcezir olayı gibi bir şeydi işte...

Bugün yine seninle G.Saray olarak sevinçlerimi ve sıkıntılarımı paylaşmak istiyorum. Beni her konuda tek anlayan sensin...

Kasap et, koyun can derdindeydi. G.Saray'ın kaybetmesi şampiyonluğa da Şampiyonlar Ligi'ne de veda anlamına geliyordu.

Şampiyonluk ümitleri azdı az olmasına ama Ümit fakirin ekmeğiydi işte... 24'te penaltıdan attığı bazuka şampiyonluk hayallerine kan doğranmış G.Saray'ı Ankara'da coşturdu da coşturdu. Daha 5 dakika geçmeden bu defa Necati Ateş'ledi ve sonra yine Ümit... Ve bir cuma günü üçüncülük hayalleri peşinde koşan G.Birliği çarşamba pazarına döndü.

İki ucu kirli değnek... Bir tarafında şampiyonluk yazıyor, öbür tarafında 2. küme... Ligin uç noktalarındaki iki takım Hamlet oyunundaydı dün gece. Olmak ya da olmamak adına sergilenen seyircisiz oyunda gözyaşı, sevinç, kavga, nefret, kin, intikam, her şey vardı. Tabii ki bir de ilk 20 dakikada sahanın her yerinde bir Erciyes vardı, kök söktürdü, kan kusturdu. Araya bir de Cenk'le sıkıştırdığı gol bütün G.Saraylıları bu ılık gece de iliklerine kadar dondurdu.

Gerets'in Necati'si yoktu. Nurullah'ın Neca'sı sahadaydı. Necati'nin olmadığı yerde Neca, tiiye alıverdi!.

"Dün gece görmüşler seni, dağıtmışsın şanzımanı freni..." Maç öncesi G.Saray için söylenebilecek en doğru söz buydu. Çünkü son günlerde G.Saray'da işler yolunda gitmiyordu.

Gerets'in kulübedeki duruşu "Bilmemek ayıp değil, yeter ki çaktırma" cinsindendi. İşte ne demek istediğimizin açılımı: Beşiktaş gibi amansız bir takımın Dolmabahçe gibi ateşli bir stadın ortasına böyle bir kadro çıkarmak her babayiğidin (!) harcı değildi.

Duygusal bir geceydi... G.Saraylı olmakla, G.Saray'a rakip olmayı, A.Sami Yen'de olmakla, dışında kalmayı gördü dün gece. Ve beraberinde eski takım arkadaşları Yusuf Altıntaş ve Taner'le birlikte yine eski takım arkadaşları Mondi'lere, Hasan'lara, Ümit'lere karşı durdu korkusuzca...

Ferhat ile Şirin değil, Ferhat ile dört kişi! Hakan Şükür, Cihan, Tolga, Arda ve Ferhat... Bu adamlar geçen hafta G.Antep'te yoktu. Götürülmedi... Parasızlıktan pulsuzluktan değil. Sakatlıktı, cezalıydı, formsuzluktu, falan filan...

Of.. Off.. Offf!.. Acayip başladı maç... Dakika makika değil. Daha 50. saniyede olanlara bak.. Necati omzundan, Arda ayak bileğinden sakatlandı, Ümit Karan'ın bir şutu direği yaladı. V.Manisa, Mondragon ile burun buruna kaldı. ..Ve sonra...

Soğuk havaydı, yağmurdu, kardı derken; gol de Balkanlar'dan geldi. Adam sağ taraftan bir kaçtı, pir kaçtı. Sabahtan beri o bölgede kıtlık meydana getiren Hasan Şaş'ın yardımına giden İliç, orada ırgat gibi çalıştı, amele gibi yürüdü... Öyle bir ortaladı ki, Hakan da Hakan gibi kafayı çakınca, Mecidiyeköy'de soğuk ve yağışlı hava bir anda günlük güneşlik oldu.

Derbinin röntgeninden çıkan sonuç şu: G.Saray "oturmuş" bir takım, Beşiktaş "ayağa kalkamıyor..." Şimdi söylediklerimi dün gece penaltılarla kazanmasına rağmen tekrarlıyorum.

Gülelim mi, ağlayalım mı bilemiyorum. Önceki gün Beşiktaş'ın Werder'e ezilmesi, dün de G,Saray'ın kıytırık kadrosuyla çıkan Feyenoord'a yenilmesi zaten umutsuzluk içindeki Türk futbolunu daha da karamsarlığa iterken ortaya çıkan WOW Stadı kalplerimize bir nebze su serpti.

G.Saray'ın iki düşüncesi vardı. Kayseri'yi yenip turu ve parayı yastık altı yapmak... Bu uğurda yabancı uyruklu talebeleri Gerets'e kadar çıkmış, söz vermiş: "Hepimizi oynat, Kayseri'yi yenelim işi garantileyelim. Sonra da bizi Erciyes'e götürme. Noel izni ver..."

Aslan'ı altın kafese koymuşlar "İlle de vatanım" demiş... Atatürk Olimpiyat Stadı sevdası yüzünden Şampiyonlar Ligi'nden olan Cimbom, son Liverpool maçının ardından artık evine dönmüştü. Ali Sami Yen'deki müthiş atmosferi de arkasına alan G.Saray, daha ilk dakikadan itibaren "Timsah" avına çıktı. Fakat belli ki evinde olmanın rahaveti, Cimbom'u saran büyük bir tehlike oluşturuyordu.

G.Saray, Kadıköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'ne gelmişti sanki... Çılgın bir atmosfer vardı. Fener tribünlerinin inanılmaz dellenmişliği, başkanının asık suratı, hocasının derinlere doğru dalan bakışları ve futbolcusunun agresifliği bir karabasan gibi çöküyordu Aslan'ın üzerine...

Fransa'da işlediği "insanlık suçu"nun ardından G.Saray, Sivas'a karşı utanç duygularıyla çıkmıştı... Ama hem G.Saray hem de Arda dün gece Mecidiyeköy'de temize çıktı.