Gözlerimde bin bir Ümit!..

Of.. Off.. Offf!.. Acayip başladı maç... Dakika makika değil. Daha 50. saniyede olanlara bak.. Necati omzundan, Arda ayak bileğinden sakatlandı, Ümit Karan'ın bir şutu direği yaladı. V.Manisa, Mondragon ile burun buruna kaldı. ..Ve sonra... Sonra, Kalabane'nin omuzu çıktı, maçı terk etti. Necati de, o sakatlığa 10 dakika dayanabildi ve yerini cüzi bir hava parası karşılığında Hasan Kabze'ye devretti. Önemli çatışmalara sahne olan maç, giderek savaşa dönüşmeye başladı. Fakat bu savaştan ağır hasar alabileceği ihtimalini göz önüne alan Cimbom, rakibe saldırma yerine kısa süreliğine geri çekilme taktiğini uyguladı. Manisa da buna ayak uydurunca maç "orta oyunu"na dönüştü. İşte tam bu sıralarda Aslan, aslına doğru pek sevecen yaklaşmaya başladı. Çaktırmadan, bıktırmadan, korkutmadan... "Yerim senin göbeşini" cinsinden hafif hafif de okşuyordu, Manisa Tarzanı'nın başını... "Yerim senin göbeşini" aslında "Severim göbeğini" demektir. Belgesellerde görmüşsünüzdür, aslan avına saldırırken, yüzünde bir gülümseme hasıl olur, aynı dün geceki gibi... Bir sağdan bir soldan çoğu zaman göbekten gelen Cimbom avını Ümit'le dişlerinin arasına aldı. Sonra da boşa saldı... ...1-0 yeter miydi, hayır!.. Çünkü karşısında ne yapacağı belirsiz bir Manisa vardı... ..Ve başında bir o kadar da hocalığını hâlâ çözemediğim bir Ersun Yanal vardı... Ama belli olan şuydu; G.Saray, Manisa'yı iyi anlamış, Gerets ise Yanal'ı iyi çözmüştü. Yabancının fendi, yerliyi yendi. Eh!.. Araya bir de gününde olan Ümit Karan ile Okan Buruk'un "eskisi" girince problem çözmek de neyin nesiydi? Okan Buruk dün gece, o eski şaşalı maçlarından bir maç çıkardı. Piranhalar gibiydi. Defansta Sabri, Tomas, Song ve Orhan dörtlüsü de ona ayak uydurunca ortaya sağlam ve sağlıklı bir aslan çıktı. Şimdi Fener'in kaybetmesiyle her şey çok daha heyecanlı hale geldi. Lig bitiminde ne olur bilemem ama bu çıkış bana "Tarih tekerrürden ibarettir" sözünü hatırlatıyor.