Cimbom ağır işçi

G.Saray Konya'ya gelirken sırtında yüzlerce ton yükle geldi. Yüklendiği küfenin içinde zehir şerbetinden, erken teskereye, kör testereye, domates, biber, patlıcana kadar herşey vardı... Bıçak sırtı bir durumdu G.Saray için... Maç öncesi Ze Roberto transferinin yattığı haberi, Hagi ile yönetim arasındaki depremin artçı şoklarından sadece bir tanesiydi... Hagi için ya istiklal ya ölümdü... Canaydın için ya istiklal ya ölümdü... G.Saray için ya istiklal ya ölümdü... İşte bunun bilincinde olan futbolcular, herşeylerini ortaya koyarak oynadılar. Tek maksatları vardı; yönetime karşı kendisini siper eden Hagi'yi kurtarmak. Hagi, kurtulurken aradan Canaydın yönetimi de sıyrıldı. Ve G.Saray, en korktuğu ve en problemli gelrdiği deplasmandan zaferle çıktı. Konya ise Türkiye'nin acı gerçeğiydi. Hiçbir takım yoktur ki şu memlekette, bir büyüğü devirdikten üç gün sonra başka bir büyüğü de ortadan kaldırsın... Ya pili bu kadar ya da Beşiktaş galibiyetinin sarhoşluğunu yaşıyorlar. Tabi ki buna yaşamak denirse... G.Saray için üç küçük (!) şey daha söylemek istiyorum; 1- Dün kötü niyetli Cem Deda ve yandaşlarına ihtiyacı yoktu. 2-Ze Roberto ya da Locatelli'ye de gerek yok. 3- Suat Usta, dün oynasa ne yazar, oynamasa ne yazar.