Fobinin zaferi!..

Ilık ve futbola müsait bir akşam... Kılık değiştirmiş bir Aslan... Yıllık gücünün tamamını tek maçta ortaya koyan Antalya... Ve kılı kırk yaran sert bir mücadele... Kimin ayağı, kimin sırtında belli değil... Hatta top nerede? O da belirsiz... a-) İçerde b-) Tam çizgide c-) Şeytan almış götürmüş, satamadan getirmiş... ................ Bir tarafta, Antalya'daki maçlarda tarihinde yenilgi yüzü görmemiş G.Saray, diğer tarfta 125 gündür deplasmanda galibiyet yüzü göremeyen G.Saray... Cimbom, hesabını önce kendisiyle görecek, fobisini yenecek, bu arada Antalya'yı da unutmayacak... Ama Antalya da anasının gözü... Öyle hiddetli, öyle şiddetli ki, bir Atilla, bir Kâmil ölümüne vururken, diğerleri güle oynaya geliyor. Zaman zaman delik deşik edip, Aslan'ı sağdan soldan hırpalıyorlar. Ama birşeyi unutuyorlar; Saffet'e bir top daha vermeyi... Tehlikeyi kulübeden farkeden Giray Bulak, öyle bir haşladı ki futbolcusunu, o da tabii ki G.Saray'ı... Tartışmalı golden sonra tribünlerden gelen homurtular aynen şöyle; "Şampiyonun adı sezon başında yazılmış..." Eee... Ne demek bu? G.Saray, yine hakemlerle kazanacakmış... Bence yanlış... G.Saray'ın hatası golü daha net pozisyonda bulamamış olması... Bence gol buz gibi goldü... Ama kenarda koskoca 'deplasman fobisi' de tehdit unsuru olarak duruyordu... Ve işte bu fobi yüzünden, bir büyük takım ikinci hatasını yaptı. Uzatmalarda gol yedi... Bu hem ayıp, hem günah, hem de sorumsuzluğun daniskasıydı... G.Saray, yine büyük bir fırsatı kaçırdı. Zaten hemşehrilerinden biri puan kaybetmeye görsün, hiç fırsatı kaçırmaz, büyük bir centilmenlik örneği gösterip Fener'e ya da Beşiktaş'a ayıp olmasın diye puan kaybetmek için canhıraş şekilde mücadele eder. Oysa, fark 5'e çıkmış olsa, franklar cebe daha kolay girecekti. Çünkü G.Saray, 15 gün sonra ligde açık ara yapmış olarak Liverpool'la Şampiyonlar Ligi maçına çıkacak ve belki de ligdeki rahatlıkla İngiliz'i de vurup kasasını yabancı paralarla dolduracaktı. Tabii Nasreddin hocayı işin tam burasında hatırlamadan edemiyorum...