Konyalı'dan başkasına...

G.Saray'ı iki kere tanıyamadım!.. 1- Sahadaki hâl, davranış, duruş ve vuruşundan... 2- Bratu'sundan, Petre'sinden, Abdullah'ından... .................... Neredeee, o eski günler?.. G.Saray artık futbol değil mutbol oynuyor... Mutbol ne? Bilmem... Onu bana değil Fatih hocama soracaksınız... Yani oynatana ve oynayanlara... Bir de alışmışız eski yüzlere, yenilerini görünce şaşırıyorum... Daha da öte, hayalet görmüş gibi oluyorum... Bratu, Petre, Abdullah... Galatasaray değil malatasaray... Ha Bratu'yla Petre'yi seyretmişsin, ha gerilim filmi... Anlaşılan o ki, G.Saraylılar için bundan sonra her maç bir gerilim filmi... Mâlûm korku filmlerinin unutulmazı Dracula da Romanya'da doğmuş bir efsane (!) Şimdi o efsaneyi G.Saray'daki vatandaşları sayesinde çıplak gözle izleme fırsatını bulacağız... Tamas'tan sonra Bratu'yla Petre beni hiç açmadı... Bakalım onlar, G.Saray için hangi kapıları açabilecek? Fatih Terim, daha önce Tamas için Bülent'i kesmişti... Dün de Abdullah için Ergün'ü askıya aldı... Ya, Metin Tokat'a ne demeli? Pansuman yaptı desek, iftira olacak... Hatalıydı desek, kabul etmeyecek... Terim'in Ergün'ü askıya alması başka da onun Ömer'i askıya alması hayra alâmet değildi... O da yetmedi; 56. dakikada De Boer, Zafer'i boğdu. Kesin penaltıydı, vermedi... İşte bu iki durum Aslan için cesaret, Konya için esaret demekti... Nitekim evsahibi zorunlu olarak kabuğuna çekildi... İlk yarıdaki ataklarını ikinci yarıda kontratağa dönüştürdü... Cimbom, artık golün tam sırası diyerek yüklendi de yüklendi... Ama gol ne mümkündü... Ya da golü kim atacaktı? Evet, gol için bir yol vardı; Zafer Biryol... Tabii ki Konya... Tabii ki Zafer... Gol 10 kişiyle daha akıllı, daha mantıklı, daha vakarlı Konya'nın olmalıydı... Zafer, "Zafer benimdir" diyenin olmalıydı... Öyle de oldu, Konya'nın oldu... Şimdi biliyorum... Kafalarda tek bir soru var: "Bu G.Saray Juventus karşısında ne yapar?.." Ben söyleyeyim; herşeye rağmen 'zafer' yapar...