Lider olunmaz doğulur...

Bir günlük saltanat bile büyük bir zevkti onun için... Bu zevki yaşamak adına da ne pahasına olursa kazanmak istiyordu... En azından pazar akşamı 21.45'te Fener'in Kayseri'yi yeneceği (!) zamana kadar da yaşayacaktı bu zevki... Liderlik bir başka duyguydu, hiçbir zevke de benzemezdi... O yüzden elinde avucunda ne varsa koymuştu ortaya... Üç forvetle sağdan, soldan, ortadan, havadan gelip gelip gidiyordu Cimbom... Tek ki, hocaları Gerets'e o zevki yaşatmak adına... Ancak olmuyordu, olamıyordu... Aslında bu sezon kendi sahasında kazanabileceği en kolay maçlardan biriydi Samsun karşılaşması... İstikrarsız, güçsüz ve ölçüsüz bir rakipti. Tek olumlu yanı vardı; Celil dışındakilerinin çoğunun genç ve diri olmasıydı... Eh, isim olarak da tecrübesiz sayılmazdı Samsun... Nitekim golü de buldular.. Hem de göstere göstere... Ortadan indiler, Tamer'le bindirdiler... Samsun'u büyük bir keyifle tüttürürüz diye düşünenleri Samsun öksürtmeye başlamıştı... Dokunmuş muydu ne, Aslan öksüre öksüre bir hâl almıştı. Ta ki, ilk yarının uzatma dakikasına kadar. Samsun, nasıl göstere göstere attıysa göstere göstere de yedi. Necati G.Saray için gereken 'ateş'i yakmıştı bir kere... İkinci yarıya da Aslan gibi girdiler... Nereden bakarsan bak otoritelere göre G.Saray Samsun'a en az dört çekerdi! Samsun'un nikotin değeri düşmüş, şimdi tüttürme zamanıydı... Ateş'le barut bir arada olmaz demeleri boşa değilmiş meğer... Hakikaten de öyle. Bir tarafta Necati Ateş diğer tarafta Ümit Karan, bombardımana tutuyordu Samsun kalesini... Ve gelen 2. goldü. Necati havalardan gelen topa bir intihar komandosu gibi yükseldi. Uzanıp, kafayı da çaktı. Bir tarafta 2-1 vardı diğer tarafta Necati'nin intihar sonrası ölümü! Aslan açtı, doymuyordu... Gerets, araya İliç'i İliç de golü sıkıştırdı. Gerets mi? Tabii ki, o da araya 24 saatliğine de olsa liderliği sıkıştırdı... Ayrıca neden 24 saat deyip duruyoruz ki, F.Bahçe'nin Kayseri'de garantisi mi var? Bu liderlik kalıcı olamaz mı? Olur olur bal gibi olur...