‘Elimde onun kalbi var sanki!'

O an öyle bir şey oldu ki, Sevgi şaşkınlıktan açılan ağzını eliyle kapatmak zorunda kaldı. Adamın cebine koyduğunu zannettiği cüzdan ceketinin altından kayıp yere düşmüştü. Üstelik adam cüzdanını düşürdüğünün farkında değildi. Heyecandan yüzü kızaran Sevgi ilk defa adamın bir an önce gitmesini istedi. -Şey, sanırım vapurunuz kalkmak üzere, diye kekeledi. Adam iskeleye doğru bakarak, -Teşekkür ederim, diye tekrarladı ve hızlı adımlarla uzaklaştı. Sevgi hemen cüzdanı düştüğü yerden aldı ve taburesine oturarak heyecanının geçmesini bekledi. İki eliyle sıkıca tuttuğu cüzdanı bacaklarının arasında saklıyordu. Cüzdanın şişkinliğine bakılırsa içinde pek çok şey vardı. Kitapların üstünde duran oyuncak kedisine bakarak heyecanla söylendi: -Aman Allah'ım! Aman Allah'ım! Garfi olanları gördün mü? Kedinin kulağına doğru eğilerek, -Elimde sanki onun cüzdanı değil, kalbi var! diye fısıldadı. Sevgi, hakkında hiçbir şey bilmediği ama çok merak ettiği genç adamın cüzdanını ele geçirdiği için çok heyecanlıydı. "Ya adam cüzdanını düşürdüğünü fark ederek geri gelirse?" diye korktu. Yerinden kalkıp bekleme salonuna baktı. Salon boşalıyordu ve yakışıklı genç görünürde yoktu. Rahatlamış bir halde taburesine oturup cüzdanı açarken bir müşteri gelince gayri ihtiyari tekrar sakladı. Cüzdanın içine neler olduğunu öğrenmek için sabırsızlanıyor, ancak gitmesini beklediği müşteri camekandaki kitaplara bakarak oyalanıyordu. -Pardon, dedi adam. Sizde Ana var mı? Sevgi heyecandan müşterinin ne sorduğunu algılayamadı. -Ana mı? Ne anası? -Maksim Gorki'nin Ana'sı. Sevgi yine anlayamadı ama durumu geçiştirmek için gülümseyerek söylendi: -O hooo, onun anası öleli yıllar oldu beyefendi! Şaşıran müşteri Sevgi'ye bön bön bakarak yürüdü. Sevgi adamın uzaklaşmasını beklerken kendi kendine; -Anaymış! Ananın sırası mı şimdi? diye söylendi... > DEVAMI YARIN