"Demek kızımız âşık oldu ha?"

Sevgi gözlerinin dolduğunu hissetti. Elini Hikmet Amcanın omzuna atarak; -Teşekkür ederim Hikmet Amca, teşekkür ederim, dedi duygulu bir ses tonuyla. Dalgın gözlerle denizin üstünde oynaşan ışıklara bakarak; -Keşke onun da gözlerini kamaştırabilseydim! diye söylendi. Hikmet Amca ağır ağır başını sallayarak Sevginin elini tuttu: -Demek kızımız âşık oldu ha? Sevgi boynunu bükerek gülümsedi: -Adını bilmiyorum. Hikmet Amca merakla Sevgi'nin yüzüne baktı: -Kimin adını? Sevgi iç geçirerek, üşümüş gibi omuzlarını büzdü: -Ne onun adını, ne de duygularımın... Aşk mı, alışkanlık mı, merak mı bilmiyorum. Her sabah gazete alıyor benden. Her sabah yolunu gözlüyorum. Ama o benim farkımda bile değil! Hikmet Amcaya dönerek; -Gözleri kamaşan biri varsa o da benim anlayacağın, diye iç geçirdi. *** Sevgi yatağında gözlerini tavana dikmiş, kucağına yatırdığı oyuncak kedisini okşuyor, bir yandan da meçhul kahramanını düşünüyordu. Sanki bir arkadaşıyla konuşur gibi kedisiyle konuşmaya başladı: -Sence onun adı nedir Garfiş? Kenan mı? Yok canım, Kenan olmasın, o bizim yurt müdürünün adıydı. Kenan'lar disiplinli olur, kırıcı olur, istemem!... Şöyle... Şöyle sevecen bir isim olsun, benimki gibi, Sevgi gibi... Mesela, hım... Semih! Evet, Semih olmalı. Sonra düğün davetiyesi hazırlıyormuş gibi konuşmasını sürdürdü: -Kızımız Sevgi ile oğlumuz Semih'in bu mutlu günlerinde sizleri de aramızda görmekten, falan filan... Üff, ne zaman doğru dürüst tanışabileceğim onunla Garfi? Öğrenmek istediğim o kadar çok şey var ki... *** Ertesi sabah Sevgi tezgâhın üstünü düzenlerken, yakışıklı müşterisinin her gün aldığı gazeteye bakarak düşüncelere dalmıştı. "Kızım Sevgi, yaz bir mektup, koy gazetenin arasına, gelince ver eline gitsin!" diye düşündü. Sonra vazgeçti. "Hayır, hayır olmaz! Ya sonra bir daha gelmezse ne yaparım ben? Ürkütme Sevgi, adamı ürkütme. Şimdilik bu da yeter..." > DEVAMI YARIN