"Züleyha, ah Züleyha!" diye inledi!..

Meçhul kahramanının heybesindeki azığı incelemekte olan Samira, bir ara diğer odadan gelen seslere kulak kabarttı: -Samira yok mu Lamia teyze? -İçeride kızım, geçsene. Bu en yakın arkadaşı, sırdaşı Züleyha idi. Hemen kalkıp kapıyı açtı: -Züleyha! Gelsene... Züleyha her zamanki enerjik haliyle ve güler yüzü ile içeri girdi. -Merhaba Samira! Senden ablamın düğünü için... Kapıyı örten Samira birden Züleyha'nın boynuna sarılarak sözünü kesti: -Züleyha! Ah, Züleyha! Züleyha'nın gülen yüzü yerini endişeye bırakmıştı. Geri çekilerek avuçları arasına aldığı Samira'nın yüzüne dikkatle baktı. -Neyin var senin? Dur bakayım... Yüzüne ne oldu? İyi misin canım sen? -İyiyim, şükürler olsun iyiyim. Fakat başıma gelenleri duysan inanmazsın Züleyha! Züleyha elinden tuttuğu Samira'yı sedire doğru çekerek oturttu. -Anlat haydi. Meraktan çatlayacağım şimdi. Kendisi de yanına oturmak istedi, fakat mataranın üzerine oturduğu için hemen geri kalktı. -Bu da ne? -Sorma, diye anlatmaya başladı Samira.Bugün dere boyunda saldırıya uğradım. Genç bir çoban kurtardı beni. Türk. Onun heybesi bu. Züleyha'nın kafası karışmıştı. Elini kaldırarak, -Dur hele dur, dedi. Baştan anlat, yavaş yavaş. -Peki, dedi Samira. Ama önce bana bir söz ver. Bundan sonra annem için şifalı ot toplamaya gidersem beni yalnız bırakmayacak, yoldaşım olacaksın tamam mı? -Elbette! diye atıldı Züleyha. Deli misin? -Tamam. Dinle o zaman... *** Güneş batmış, hava iyiden iyiye kararmaya başlamıştı. Elinde bir paket çay ile bakkaldan dönen Ali, sokakta kahveye giden gençlerle karşılaştı. Ali'yi çembere alan gençler muhabbete durdular. -Ooo Ali, ne haber? -Ne olsun dostum, iyilik. Nereye böyle? -Kahveye. Sen de gelsene, pişti oynarız. -Siz gidin. Karnım aç, yemek yemedim. -Yiyince gel, sana önemli haberlerimiz var!.. > DEVAMI YARIN