Başbakan'ın Amerika ziyareti

Başbakan Ecevit, kalabalık bir heyetle ABD'ye gitti geldi. Bu bir resmi ziyarettir. Başkan Bush davet etmiş, Başbakan da, Turgut Özal modeli kalabalık bir heyetle davete icabet etmiştir. Böylesi ziyaretlerde adettir, hem davet sahibi, hem de davetli ülkede kamuoyunu önceden ilgilendirmek, bilgilendirmek için "Ziyaretin önemi ve özelliği" üzerinde çeşitli hazırlıklar, beyanlar yapılır. Basına haberler sızdırılır. Bu sefer sanırım bizde bu husus biraz mübalağa edildi. Başbakan'ın gazetecilik yönü ağır bastı. Neyi var neyi yoksa medyanın kaynayan kazanına döktü. O kadar ki, bu ziyaret sırasında konuşacağı ne Başkan Yardımcısı Dick Cheney ne Savunma Bakanı, Dışişleri Yardımcısı (Powel Pakistan'da idi), IMF Başkanı ve hatta ne de Çarşamba günü Beyaz Saray'da Başkan Bush'a özel olarak söyleyebileceği pek fazla bir şeyi kalmamıştı. Hepsi iyi de bu ziyaretten elde edilebilecek sonuçlar ne kadar olumlu olursa olsun beklentilerimizin yine çok altında kalacak diye endişe ediyordum. Beyaz Saray'ın siyah incisi, Başkan'ın baş danışmanı, Condolezza Rice bu ziyarette özellikle terör, Türk-Yunan ilişkileri ve Kıbrıs ve AB konularının ele alınacağını söyledi. Anlaşılan diğerleri başka forumlarda konuşulabilecek nitelikte değerlendiriliyordu. Burada bir noktanın altını çizelim: ABD'nin bölgemizle ilgisi, ilişkisi pek eski sayılmaz! Buralarını Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra keşfetti. Washington'un eski vasiyetini hatırlamış olmalı ki, ABD savaş sonrasında pek oyalanmadan tasını tarağını toplayarak hemen Atlantik ötesindeki evine döndü. Lozan Antlaşması'nı imzalayacak vakti bile olmadı. Birinci Dünya Savaşı'na (bizim gibi) arkasından itilerek girmişti. İkincisinde kendisi öne çıktı. Artık Büyük Dünya Devleti olmuştu. Sorumluluklarının idraki içinde idi. Şimdilerde Orta Doğu ile ilgisi bir ölçüde petrol ve İsrail ile bundan kaynaklanır.  11 Eylül 2001 tarihi, ABD politikasında bir milad oluşturdu. Afganistan harekatında da terör tedibi bahanesi ile Batı armadası başında bayrak göstermek hevesi büyük ölçüde etkili olmuştur sanırım. ABD'nin terör yüzünden tüm İslam alemini suçlamak gibi feci bir yanlıştan dönebilmesi laik ve demokratik Türkiye örneği sayesinde mümkün olabilmiştir. Ecevit'in bu ziyarette davet sahibine Kanuni dönemine ait beş yüz yıllık bir Kur'an-ı kerimin "tıpkısını" hediye etmiş olması bu bakımdan zarif ve anlamlı bir jest olmuş, aynı zamanda tüm İslam alemine örnek oluşturmuştur. Amerika, içinde bulunduğumuz bölgenin önemini ve lezzetini ancak İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra anlayabildi. Sahiplenmeye başladı!.. Bize gelince oldum olasıya "gözümüz Amerika'da gönlümüz Avrupa da!" bir politika izleriz. İyi mi kötü mü ederiz? Bunu zaman gösterecek. Politikada "Fırsat" beklemez!.. Sonuç vasıtayı ve sebepleri mubah kılar!. Ecevit ziyaretinin başarılı olması için her şey hazırdı. Başbakan fırsatı tam zamanında yakaladı. Üçlü koalisyonun gücünü, gölgesini, iş aleminin dinamiğini, medyanın dayanılmaz merak, tecessüs ve enerjisini de beraberinde götürdü. Pek de iyi etti. Ecevit şimdiye kadarki siyasi yönü ve formasyonu bakımından ev sahiplerinin meçhulü değildi. Onun "kolay" bir misafir olmayacağı da pekala bilinmekte idi. Daha bir özenle ağırlandı. Bu, Türkiye bakımından umut vericidir... Şimdiye kadar iki ülke arasında mevcut stratejik ortaklık artık ekonomik ortaklıkla da güçlenme yolundadır. Ziyaret, Bush-Ecevit mülakatı ile noktalandı. Bizce her bakımdan olumlu, verimli idi. Başkan ve Ecevit'i ekranlarda sevimli bir tablo içinde izledik. Gerçekten mutlu olduk. Her şey mükemmeldi. Ecevit'i seven de vardır beğenmeyen, sevmeyenler de vardır. Ama Amerika ziyaretindeki ve özellikle yabancı basın mensupları ile yaptığı basın toplantısındaki performansına şapka çıkarmamak haksızlık olur... Ne olursa olsun iyi biten her şey iyidir diyoruz ve ülkemiz için daha iyisini diliyoruz!..