Oğuz Gökmen

Geçtiğimiz hafta, 22 Temmuz 2007 Pazar günü Türkiye'de parlamento seçimleri yapıldı. Her şey yüzlerce yıllık Demokrasileri özendirecek, kıskandıracak bir mükemmel ve dürüst şartlar içinde geçti. Bununla yalnız iktidar veya muhalefet veya medya değil milletimizin her ferdi teker teker iftihar edebilir, etmelidir de!

Bu üç konu veya kavramın bir arada ele alınmasında yakıcı bir zorunluluk vardır. Sonrası geç kalınmış olabilir. İnsan bir doğa yaratığıdır, özünde, mayasında politika vardır. "Homos- Politikos" politika ise eski Yunancada Politis, şehir belde ve insanları üstlenebilecek olanlar ise diğer vatandaşlardan biri veya birincisi sayılır.

Her iki tanımlama da aynı değerdedir. Biri olmazsa öteki de olmaz! Seçim olmayan yerde Demokrasiden söz edilemez, Demokrasi olmayan ülkelerde de seçimlerin lafı edilmez, edilse bile bunun adına seçim denemez! Gününü pek hatırlamıyorum ama geçen yılın sonlarında bu köşede yazmış, 2007 yılı pek çok ülke için bir seçim yılı olacak demiştim dediğim çıkıyor...

Fransa'da olan biten her şey oldum olasıya bütün dünyayı ilgilendirmiş ve bir hal ile derinden etkilemiştir. Her konuda hissedilen bu etki özellikle politika konusunda daha da geçerlidir. Uluslararası politika seyyar ve seyyaldir. Bir ülkeden öbürüne süratle bulaşır.

Dünyanın hemen her yerinde ve her alanda seçim demek birilerinin yerine yenilerini koymak anlaşılır.

Yazılışı, okunuşu, söylenişi, hatta üslubu, yer yer, bölge bölge, yahut ırk ırk veya ülkeler arası belirli değişiklikler, amaç farklılıkları da olsa kavram olarak aslında pek büyük bir önem taşımaz. İslamofobi düpedüz "İslam Düşmanlığı"dır.

Cumhuriyet döneminde devlet yönetiminde hiç bu kadar dolu bir dönemi hatırlamıyorum. Parlamento, hükümet, muhalefet harıl harıl çalışıyor. Öncelikler kamuoyunun tepkileri ile çabuk değişebiliyor. Seçimler yaklaşmış, gölgesi gündemi bastırıyor. Bu arada bir de İstanbul'un yönetimi, trafik ve giriş işlemleri de kafaları karıştırmaya başladı. Bu sonuncu mesele öyle hafife alınıp acele kararlarla halledilebilecek olanlardan değildir. Başta Başbakan bunu hepimiz biliriz!..

Bu eski bir hikâyedir. Kökleri Birinci Dünya Savaşına, bilemediniz Balkan Savaşlarına kadar iner. Osmanlı İmparatorluğu çöküş halinde idi. Büyük ve iddialı devletler arasında "Hasta Adam" diye anılır olmuştu. Almanlar Haydarpaşa Bağdat hattının inşasına başladıklarında tren hattının güzergahındaki arazinin ekonomik ve tarımsal özelliklerini de incelemeyi, demir yoluna yük verebilecek bazı tarım maddelerinin yetiştirilmesini planlamayı da ihmal etmiyorlardı.

2007 yılında dünyanın bir ucundan öbür ucuna sıralanan pek çok ülkede ya Başkanlık, yahut Teşrii Seçimler yapılacak. Denilebilir ki yılın bu ilk hafta ve aylarından itibaren bu ülkelerin iç ve dış işlerinde en ön sırayı seçimler alacak.

Şimdilerde kadınların çoğu mutfağı, ev işlerini bir kenara bırakarak politikaya soyunur oldular. 1 Ocak 2007 tarihinden itibaren Almanya Şansölyesi Bayan Merkel, 27 üyesi ile birlikte 1942'lerin Avrupasına çağırışımlar yapan 27 üyeli AB'nin başkanıdır. Bu durum 30 Haziran'a kadar devam edecek.

Bir yıldan öbürüne geçtik. Farkında olamadık. Hayırlısını dileyelim. İki yıl arası yazılacak çok şey var. Yeni yılla beraber AB-Türkiye katılım müzakerelerinde Brüksel tarafından alınan ve bazı konuların müzakere dışına çıkarılıp askıya alınması kararına değinelim.

Doğrusunu söylemek gerekirse bu haftanın konusunu seçmekte hayli zorlandım. Hemen hepsi tatsız, tuzsuz, çoğu da can sıkıcı ve üzücü haberler karşısında hangisini seçeceğimi şaşırdım!.. Türkiyenin seçkin ve "nevi şahsına münhasır-Sui-Generis" siyaset ve devlet adamı, siyaset ve halk toplumunun unutulmaz "Karaoğlan"ı Bülent Ecevit'i kaybettik... Mekanı Cennet Olsun!

Aslında iki tanedirler. Birinde fokur fokur iç politika kaynıyor... Hükümet, kamuoyu ve medya birbirine girmiş durumda. İkinci kazanda ise Dış Politika kendi haline bırakılmış... Bir türlü ısınamıyor...

Daha önce de yazdım, yine de yazacağım... Hekes teröre karşı görünüyor, ama önlemek konusunda bir benzerlik, beraberlik görülmüyor. Kalktık ABD ile bu konuda iş birliği, ve -ne anlama geliyorsa- bir koordinasyon sistemi kurduk. İki taraf da birer E. Orgeneralini görevlendirdi. Bizdeki terör başkalarınınkine hiç mi hiç benzemiyor...

Fransa Parlamentosu şu mahut ve akıllara durgunluk veren, 1789'lardan beri özendiğimiz, imrendiğimiz, benimsediğimiz "Libertê, Egalitê, Fraternitê!" üçlüsü ile bağdaşması asla mümkün olmayan sözüm ona "Ermeni Soykırımını inkâr edene hapis cezasını öngören kanunu gözlerimizin önünde kabul etti!

İki taraf için de sıkışık ve sıkıntılı bir döneme rastlamış olmasına rağmen bu ziyaretin yapılabilmiş olması, bana göre, her iki taraf için de çok faydalı olmuştur.

Kaygan zeminde yürümek zordur. Araç, gereç kullanmak daha zordur. Ama bunların hepsinden daha zor olanı toplumun oluşturduğu kaygan zeminde politika yapmaktır.

Asker olsun, sivil olsun bir yabancı ülkeye giden herkesin ilk yapması gereken şey, o ülkenin kimler tarafından nasıl yönetildiğini sormak ve öğrenmek olacaktır. Eminim bu, tarafımızdan gereği gibi yapılmıştır. Zira şimdiki durumda her ne kadar uluslararası vecibeler veya teamüller gereği de olsa Türk askerini yabancı bir ülkeye göndermek kararı almanın kolay olmadığı ortadadır.

Bu haftaki yazıma koyduğum başlık sayın okuyucularımda mutlaka eskilere, Büyük Atatürk'ün ünlü "Gençliğe hitabe"sine bir çağrışım yapacaktır, yapmalıdır diye düşünüyorum.

M Güvenlik Konseyi kararı ile alınan Güney Lübnan'da İsrail ile Hizbullah örgütü arasında 15.000 kişilik bir BM barış gücüne, -ki buna "Yastık Gücü" de diyebilirsiniz- TC'nin asker gönderebilmesi için gerekli TBMM kararı "İtile kakıla" zorla alınabildi...