Beden dilim de işe yaramadı!..

“Tepkimi göstermek için birkaç söz söylemek istedim ama açık söylemek gerekirse çekindim...”

 

 

 

Geçenlerde gazetemize temiz çevreyle ve doğaya saygılı olmakla ilgili görüş ve düşüncelerimi aktarmıştım. E, söylemesi kolay, ama insan kendi başına gelince bir farklı oluyormuş.

 

Geçtiğimiz günlerde eşimle beraber evimize yakın bir parka gidip epey bir yürüdükten sonra bir kanepeye oturup dinlenmek istemiştik.

 

Karşımızdaki kanepede genç bir kızla arkadaşı olduğu anlaşılan bir erkek oturuyorlardı. Ellerinde bir poşette kabak çekirdeği yiyor kabuklarını öylesine yerlere atıyorlardı. Kabukları ellerinde veya bir başka poşette biriktirip ya da iki metre ötelerindeki çöp kovasına atma zahmetine katlanmıyorlardı...

 

Bir süre oturup onları izledim, gözlerimi gözlerine dikip belki bizden biraz çekinir çöpleri yerlere atmaktan vazgeçerler diye düşündüm. Ama baktım hiç aldırış etmiyorlar. Çok üzüldüm ve sinirlenmeye başladım. Bir de kafayı taktın mı bir daha o düşünceden kurtulamıyorsun. Taktıkça daha da sinirleniyorsun. Hâliyle içimde sustukça artan tepkimi göstermek için birkaç söz söylemek istedim ama açık söylemek gerekirse bana ters davranacaklarından işi şiddete bile götürmelerinden çekindim...

 

Sözle değil başka bir şekilde beden dilimle, bu yaptıklarının yanlış olduğunu göstermek için gidip yakındaki büfeden ben de çekirdek aldım. Eşimle beraber yemeye başladık ama ben kabuklarını yanımdaki başka bir poşete biriktirip çöp kovasına attım. Bunu yaparken onların da görmesine özellikle dikkat çekmeye çalıştım. Peki onlar bizim bu şekilde çekirdek çitlememizi görmediler mi? Görmez olurlar mı? Bunu onlar da gördüler ama yine hiç aldırış etmediler. Yine aynı şekilde kabukları yerlere atmaya devam ettiler...

 

Artık üzüntüm ve sinirim tavan yapmaya başlamıştı. Ben sessiz sakin bir insan olmama rağmen böyle durumlarda sosyal tepkimi göstermeden çekinmem. Artık bu gençlere bir şey söylemezsem çatlayacağım. Ben onlara bir şeyler söylersem aramızda tartışma çıkacağı büyük bir ihtimal olduğu için eşim zorla kolumdan tuttu ve beni oradan uzaklaştırdı...

 

Ne acı ki o kabukları yere atmalarına engel olamadım. Beden dilim de işe yaramadı!..

 

     Aslan Torun