“Hastaneye gidersen tren beklemez”

“Her şeyi göze alıp yola mı devam etsem yolculuğu sonlandırıp hastaneye mi gitsem?”

 

 

 

Artvin’e yolculuğumla ilgili hatırama bugün de devam ediyorum. Doğu Ekspres trenimiz saat 12.00 sıralarında Erzurum istasyonuna ulaştığında istasyonda bir ambulansın bizi beklediğini gördüm. Bir doktor ve sağlık personeli arkadaşlar sağ olsunlar hemen tansiyonuma baktılar. Tansiyonumun ve nabzımın normal olduğunu söyleyince biraz rahatladım ama bir kriz geçirip geçirmediğim konusunda kararsızdım. Doktor, bunun için ancak yolculuğumu burada sonlandırırsam hastaneye götüreceklerini ve orada çekilecek bir EKG sonucu durumumun daha iyi anlaşılacağını söyledi. Ben bir an neye karar vereceğimi bilemedim. Her şeyi göze alıp yola mı devam etseydim yoksa yolculuğumu orada sonlandırıp hastaneye mi gitseydim?

 

Bu arada tren şefi de treni daha fazla bekletemeyeceklerini hareket saatinin geldiğini söyleyip bir karar vermem gerektiğini hatırlattı. Ben tekrar doktora “tansiyonum nabzım normal siz benim yola devam etmem konusunda ne dersiniz” diye sorduğumda doktor bana “Ben bu durumda sizin yola devam etmenizde bir sakınca görmüyorum ama yine de ileride yola devam ederken başka bir sıkıntı yaşamayacağınıza garanti veremem” diye cevap verdi. Ben kendisine ailemin Balıkesir’de ve çok uzakta olduğunu hastaneye gidersem buraya gelmelerinin çok zor olacağını düşünerek her şeye rağmen yola devam etmek istediğimi ama bunun için tren şefinden ileride başka bir istasyonda sıkıntım olursa yine ambulans çağırmalarını sağlamaları hâlinde yola devam etmek istediğimi söyledim. Tren şefi “Tamam kardeşim ileri yerlerde bir sıkıntın olursa biz en yakın istasyona ambulans çağırırız” dedi.

 

Bunun üzerine doktora “Yola devam etmek istiyorum” diye cevap verdim. Hemen çabucak benim kimlik bilgilerimden bir form doldurularak yolculuğumu sonlandırmadığımı ve kendim rızamla yola devam etmek istediğime dair bir tutanak tuttular. Ben de imzaladıktan sonra tren hareket etti ve yola devam ettik. Bir süre yol aldıktan sonra Erzincan’a yaklaştık, sıkıntım biraz azaldı ama tam geçmedi. Mümkün mertebe bir şeylerle kendimi oyalayıp sıkıntımı azaltmaya çalışıyordum. Erzincan’ı geçtikten sonra akşam oldu. Biraz bir şeyler atıştırdıktan sonra ilaçlarımı aldım. Trenimiz ova tünel vadi ve akarsu boyunca ilerlemeye devam ediyordu. Vakit iyice ilerlemiş gece yarısı olmuştu. DEVAMI YARIN