Kaçmakla kurtulamazdım

“Her şeyi bir kenara fırlatıp alabildiğince kaçarım ama nereye kadar, on adımda yakar...”

 

 

 

Daha on iki, on üç yaşında bir çocuktum o zamanlar... Bizim yayla evlerinde iki üç kilometre uzaktaki çeşmeden su getirmek gerekiyordu... Aldım sırtıma iki ucu kancalı uzun sopayı, taktım ucuna birer su kovasını, düştüm çeşmenin yoluna... Türkü söyleye söyleye vardım çeşmeye ve doldurdum buz gibi çeşme suyunu. Biraz zorlansam da iki ucunda su dolu kova olduğu hâlde iri sopayı tekrar omzuma vurup düştüm yola. Birazdan başıma geleceklerden haberim yok...

 

Bir hayli yol aldım. Hayli yoruldum. Kovalar omzumda ağırlaştıkça ağırlaştı. Ha az kaldı, ha az kaldı derken duyduğum köpek sesi kanımı dondurdu... Dönüp ardına baktığımda bir de ne göreyim? Kendi boyumda koskoca iki çoban köpeği bana doğru seğirtmiyor mu?..

 

Eyvah ne yapacağım? Kovayı falan düşündüğüm yok. Her şeyi bir kenara fırlatıp alabildiğince kaçarım ama nereye kadar? On metreye kalmaz yetişir ardımdan bu köpekler.

 

Yani kaçmakla kurtulmanın imkânı yok... Yerimde dursam da kaçsam da köpekler paramparça edecek...

 

Söyle bir anlık zaman diliminde çevreme bakındım. İmdat isteyecek kimse de yok... İşte o anda karar verdim... O kadar zahmet ile getirdiğim su kovalarını bir tarafa fırlatıp iri sopayı kaptığım gibi ben de köpeklere doğru var gücümle koşmaya başladım. Hem de alabildiğim hızda...

 

Şimdi işe bakın... Kesin karar ile kendilerine doğru gelen bu küçük çocuğun o büyük cesareti, o iki dev çoban köpeğini nasıl etkilediyse, hayvanlar ön ayaklarını direyip oldukları yerde zınk diye kalakaldılar...

 

Bir anlık tereddüt veya bir anlık kararlılık… Köpekler de kararsız. Ne olduğunu anlamaya çalışır gibi... Ama bende en ufak bir kararsızlık yok, aynı hızla koşuyorum üzerlerine... Sonra ne mi oldu? Köpekler, bu cesaretim ve kararlılığım karşısında geldikleri yöne doğru yüz geri kaçmaya başladılar... Öyle bir kaçış ki yakalayabilene aşk olsun... Tamam iki kova suyum zayi oldu ama sonuç mükemmeldi... Canımı kurtarmıştım... Bir de cesaretin tadını öğrenmiştim... Kaçsam zaten sonuç değişmeyecekti. Hiç olmazsa şansımı denedim ve başardım.

 

Hayatta risk alma korkusunda korkmayın... Elinizde bulunan su kovaları devrilir suyum boşa gider diye endişelenmeyin!..

 

          Celal Ceylan