Kırmızı arabalı kazağın hikâyesi

“Kırmızı arabalı kazağın fotoğrafını da sizden gelenler köşesinde yayınlar mısınız?”

 

 

 

Çocukluğumun geçtiği Gördes’te yaşayan annemi ziyaret ettiğimde, fotoğraf albümünü karıştırırken bir fotoğraf dikkatimi çekti. Abimle ikimiz, küçük kardeşimizi aramıza alarak çektirmişiz fotoğrafı. Tarihi tam olarak bilinmiyor ama tahminen en az 30 yıl önce çekilmiş.

 

Fotoğrafta en çok dikkat çeken husus ise benim üzerimde olan kırmızı arabalı kazak. Bu kazak beni maziye, çocukluğuma götürdü. O yıllar şimdiki gibi gidip istediğin mağazadan kıyafet almak ne mümkün... Fotoğrafa dikkatli bakılırsa, üç kardeş üçümüzün de kazağı el örmesi. Annem, üçümüze de kazak örmüş. Diğer iki kazak neyse de o araba desenli kazağı annem nasıl ördü? Sarı kazağın üstünde kırmızı araba. Arabanın arkasında ağaçlar, dağlar, bulutlar…

 

Ah sevgili okur, o kazak kimlere nasip oldu bir bilseniz…

 

Aslında çocukluğumuzun o meşhur kazağını annem abim için örmüştü. Abim çok mutlu olmuştu o kazağı ilk giydiğinde. O zamanın şartlarını düşünürsek kolay değil böyle bir kazak örmek. Abim en az üç yıl giydikten sonra büyüdü, kazak küçük gelmeye başladı. Sonra hâliyle o kazak evin ikinci çocuğu olan bana kaldı. O yıl öyleydi. Evin büyük çocuğundan kalan kıyafetler küçüğe giydirilirdi. Böylelikle bu kırmızı arabalı kazağın ikinci sahibi ben oldum. Bir müddet de ben giydim. Sonra aynı büyüme döngüsü sonucu, kazak bana da küçük gelmeye başlayınca kardeşime kaldı. Böylelikle üç kardeş de aynı kazakla çocukluğunu geçirmiş oldu...

 

Peki eskidi mi o kazak, atıldı mı derseniz “hayır” diyeceğim. Çünkü kırmızı arabalı kazağın hikâyesi devam ediyordu.

 

Mahallemizde yaşayan gariban bir aile vardı. Bu ailenin de üç erkek çocuğu vardı. Kazak eskimeyince, annem bu aileye vermişti kazağı. O ailenin en büyük çocuğu bizim meşhur kazağı giymeye başladı. Ben yıllar sonra o kazağı o ailenin iki çocuğunun da giydiğine şahit oldum. En küçük çocukları o kazağı giymiş miydi, o kırmızı arabalı kazağa ne olmuştu, bilemiyorum. Ama benim bilip şahit olduğum, benimle beraber o kazağın 5 çocuğu büyüttüğüydü...

 

O yıllar zor yıllardı. Şimdi çevreme bakıyorum. Hepimizin elbise dolabında ortalama 20-30 adet (kazak, pantolon, gömlek vs.) kıyafet mevcut. Üstelik kıyafetimiz tam gelmezse atıp yenisini alıyoruz. Bir kazağın 5 çocuğu (en az diyeyim, 6 da olmuş olabilir) büyüttüğü günler mazide kaldı...

 

     İsmail Aybey-Manisa

 

 

 

Ünal Bolat'ın önceki yazıları...