Moral düzelten ziyaret

“Harçlık vermesi, gelirinin çok olmasından değil gönlünün geniş ve cömert oluşundan...”

 

 

 

Bugün öğleye doğru ziyarete çağırdılar. 12 Mayıs 1978. Giyindim, çıktım. Amcam, yengem, Sedat, Vedat, Mustafa amca, Ahmet amca, bir de Kalaycı Enver dayı gelmişlerdi. Amcamın minibüsüne dolmuşlar, şoför Eyüp de amcamın kayınbiraderi ve benim de çocukluk arkadaşım. Çok sevindim. Önce ziyaret kabininde görüştük, sonra 15 dakika kadar da dışarıda yüz yüze görüşme yaptık. Hepsini çok iyi buldum...

 

Amcam 500 lira verdi. Mustafa amca 500 lira cebime sokuşturdu. Enver dayı da 100 lira cebime sıkıştırdı. Hepsinden Allah razı olsun. 1100 lira benim için hapishanede iyi bir para. Bu arada Enver dayının yakınlığı da hem hoşuma gidiyor hem de nasıl karşılık verebilirim, nasıl ödeşebiliriz diye içimden düşünmeden edemiyorum. İlk başta mahpushaneye düştüğümden beri bana özel bir ilgi gösteriyor, ben de seviyorum kendisini. Yakın bir akrabam değil ama samimi ve sıcakkanlı. Genelde herkesin sevdiği, herkesin işini gören, sempatik ve samimi bir kişiliği var. Murgul Bakır Fabrikası'nda işçi ama hamarat, eli işe yatkın; bazı araç parçalarını bile atölyede yapabilecek kabiliyette bir usta... Bana harçlık vermesi, gelirinin çok olmasından değil, gönlünün geniş ve cömert oluşundan. İki oğluna da yüksek tahsil yaptırmış, aydın ve öngörülü birisi...

 

Bu ziyaret bayağı moralimi düzeltti. Çünkü Edirne'den geldiğimden beri annem, babam ve kız kardeşim haricinde kimse ziyaretime gelmemişti. Bir de babamın Artvin'deki mesai arkadaşları yarı resmî bir ziyaret yapmışlardı. Cezaevi raconuna göre gurbet cezaevlerinde fazla yatmış, çok cezaevi gezmiş birisi olarak buradaki gariban, gurbetçi mahkûmlara yardımcı olmam gerekiyor. Bu hapishane raconu olduğu kadar, insanlık borcu da. Benden de böyle şeyler beklendiğini hissediyorum. Bunun için de çevreye, maddi imkânlara, fazlasıyla ihtiyacım var. Bir de iyi bir özel koğuş açmam ve yanıma birkaç tane arkadaş almam gerekiyor. Hâlihazırda yemek yediğimiz dört arkadaşla bu koğuşa geçebiliriz...

 

Cezaevinde arkadaş çok önemli ve değerli tabii yüzeysel bir değerlendirme cezaevindeki yaşantı için yetersizdir. Fakat kimseye bir açık vermedikten sonra başı çeken de ben olduğuma göre, gerekirse yeni değişiklikler yapabiliriz. Ama şu anda kafamdaki planım yeni koğuşa bu arkadaşlarla geçmek...

 

     Galip Y.-Volta

 

 

 

Ünal Bolat'ın önceki yazıları...