Vatansızlık acısı hiçbir şeye benzemez

“Güzelce yıkayıp o beyaz yorgan yüzünü birkaç kat kefen yapıp babamı sardım.”

 

 

 

Anne bir an duraksadı. “Yavrum!” diye öyle bir bağırdı ki dağlar yankılandı. Tekrar çocuğa doğru koştu. Tam çocuğun yanına vardı, yere yığıldı. Çocuğun kollarını ağzına koydu. Çocuğu ile oracıkta can verdiler...

 

Biz, yetiştik ikisinin cansız bedenini bir mezar eştik elbiseleriyle oraya gömdük yolumuza devam ettik. Urfa’yı geçtik. Birecik kazasına vardık. Babam Molla Hamza hastalandı ve orada vefat etti.

 

Babamın böyle seferberlik yolculuğunda ölmesi beni ve kafilede olan bütün insanlar çok üzdü. Ateş yaktık, su ısıttık. Cenazeyi yıkayacağım o kolay ama, sarılacak kefen yok. Etrafı araştırdık kefen bulamadık. Oturdum o genç yaşımda hüngür hüngür ağladım. Erzurum’dan kalkmış ta Suriye hududuna gelmişiz. Muhacirlik sıkıntısı bir yana, Babam Molla Hamza’nın ölümü bir yana en acısı da kefen bulmamaktı bu içimi ayrı yakıyordu.

 

Biraz kendimi toparladım arabanın üstüne çıktım. Hanımım Hazel’in gelinlik yorganının şiltesinin yüzünü söktüm. Babamı güzelce yıkayıp o beyaz yorgan yüzünü birkaç kat kefen yapıp babamı sardım. Beş on kişiyle cenaze namazını kıldırdık. Birecik’te bir mezarlığa defnettik.

 

Babamın mezarı üstüne telkin duasını okuyunca kendi kendime “Ey Molla Hamza nerede doğdun nerede öldün? Şimdi memleketimizde olsaydık çevredeki köy ve kasabalarda oturan ahali hepsi cenaze namazını kılmaya gelecekti. Şimdi elin garip memleketinde üç beş muhacirin katılımıyla namazını kıldırdık.”

 

Bu da büyük bir nimettir bu yolculukta ölenlerin çoğu bu şansı da yakalamazdı. O da bize teselli oldu.     

 

Bizim Balkaya köyü ve mezrası olan Gendere’de tam 110 aile seferberlikte muhacir oldu, yola çıktılar. Bu 110 aileden yıllar sonra yalnızca 6 aile köyüne geri dönebildi. Biz de o altı aileden biriydik. Diğer aileler, Diyarbakır, Musul, Halep, Adana, Yozgat, Kayseri'nin Tomarza içesi Şebinkarahisar Bildor köyünde kalanlar oldu. Diğerleri de yollarda telef olup kayboldular. Allah o acı günleri bir daha bu millete göstermesin. Devletin milletin vatanın kıymetini bilin. Tefrikaya düşmeyin. Birlikte hareket edin. Vatansızlık acısı hiçbir acıya benzemez.

 

Orhan Yavuz Ejder/Akhisar-Manisa