Oğlumun doğum günü

Mutluluklar paylaştıkça çoğalır değil mi? Ben de size duygularımı beraberinde mutluluğumu paylaşıyorum. 23 Ocak 2019, canım oğlum Ahmet Aziz'in doğum günüydü. Ahmet Aziz 6 yaşına girdi. Ama bu yaşı ayrı bir özeldi. Çünkü Ahmet Aziz hem 6 yaşına girdi, hem de Kur’ân-ı kerimi okumayı öğrendi. İnşallah ömrü boyunca hakkı söyler, hakkı yaşarsın. Allahü teala sana ve bütün çocuklara dünya ve ahiret saadeti versin. Onları bu dünyanın ve ahir zamanın zulmetinden korusun. Şimdi sana birçok süslü cümle kurup nasihat verebilirim. Fakat benim kırık dökük sözlerimin kıymetli sözler yanında bir hükmü yok. O yüzden ben sana Lokman Hakim'in nasihatlerini aktarıyorum. Çünkü "Büyüklerin sözü, sözlerin büyüğüdür."

 

Lokman Hakim’in oğluna nasihatlerinin bir kısmı şöyledir:

 

“Ey oğlum! Dünya derin deniz gibidir. Çok insanlar onda boğulmuştur. Gemin takva, yükün iman, hâlin tevekkül olsun, umulur ki kurtulursun.”

 

“Ey oğlum! Âlimlere karşı öğünmek, akılsızlarla inatlaşmak ve meclislerde, toplantılarda gösteriş yapmak için ilim öğrenme! İhtiyacım yok diyerek de ilmi terk etme.”

 

“Ey oğlum! Allahü tealayı anan (hatırlayan) insanlar görürsen onlarla otur. Âlim olsan da ilminin faydasını görürsün ve ilmin artar, sen ehil isen sana öğretirler. Allahü teala onlara olan rahmetinden seni de faydalandırır. Allahü tealayı zikretmeyenleri görürsen onlardan uzak dur.”

 

“Ey oğlum! Horoz senden daha akıllı olmasın! O, her sabah zikir ve tesbih ediyor, sen ise uyuyorsun.”

 

“Ey oğlum! Allah dostlarıyla birlikte ol, kötülerle dost olma.”

 

“Ey oğlum! İnsanlara iyilikleri emir ve nasihat edip kendini unutma! Yoksa mum gibi olursun. Mum insanları aydınlatır, fakat kendini yakıp eritir.

 

İslam âlimlerinin kıymetli sözlerinden gözünü de kulağını da ayırma... Ayırma ki dünyanı da ahiretini de mamur edesin... Rabbim razı olduğu kullarından eylesin... Görünür görünmez kazadan beladan emin eylesin...

 

     Âmine Kübra Salar

 

 

ŞİİR

 

 

          ÂHİR ZAMAN

 

Yok olacak bu dünya, hiçbir şey kalmayacak..

 

Bedenimiz, cüssemiz, bir toprakta solacak..

 

Ne krallar görüldü, nice tahtlar kuruldu,

 

Zakkumdan dağ örüldü, arsız çakal kurt oldu..

 

 

 

Ana, baba, hep bir bir bu diyardan göç etti,

 

Ne evlat, ne de eş, dost bu firaka hükmetti..

 

Gecekondu dünyanın süsüne aldandılar, 

 

Hakikatin köşkünü isyanla sıvadılar.. 

 

 

 

Hâlden ibret almadı, hakk'ı aramadılar, 

 

Ancak gaflet örgülü saçını taradılar.. 

 

Gördüler bu dünyada hem buzu hem ateşi, 

 

Döndüler bir aynada görmemek için leşi.. 

 

 

 

İnsan; insan kalmayı, ne vakit öğrenecek?.. 

 

Ölüm dediğin gerçek, kimi teğet geçecek?.. 

 

Teneke kafaların pası nasıl silinir?.. 

 

Ahlâk cevheri kimde, sâhi, nasıl bilinir?.. 

 

     Âbir-i Ayyân/Ahmet Sinan Arvas/İstanbul

 

 

TARİHTEN BİR YAPRAK

 

 

FUZULİ: On altıncı asır Türk şairlerinin en büyüklerinden. Asıl adı Mehmed olup, Hille Müftüsü Süleyman Efendi’nin oğludur. Zamanın meşhur âlimleri arasına girdiği, hatta hadis, tefsir, hendese, hey’et, hikmet gibi din ve fen ilimlerini tahsil ettiği, Arapça, Farsça, Türkçe eserler yazdığı kaynaklarda geçmektedir. Şiire başlayınca çeşitli mahlaslar kullanmış, başka şairlerin de bu mahlasları kullandıklarını görünce hepsini bırakarak Fuzuli’yi mahlas olarak seçmiştir. Fazl’ın cemi, yâni çokluk şekli olan Fuzuli “bireysel üstünlüklerle ilgili” anlamında olduğu gibi öte taraftan “boşu boşuna” anlamı da vardır. İhtiyarlık yıllarını ise Kanuni Sultan Süleyman Han idaresinde geçiren Fuzuli, devlet büyüklerine birçok kasideler yazmıştır. Fuzuli, eski Türk edebiyatında hissettirmeden sanat yapan ve bu sanatların ardından nice nice ufuklar gösteren bir şairdir. Fuzuli’nin sanatında ızdırap ve insan kaderi vardır. Ali Şîr Nevâî’deki Türkçe aşkı ne ise, Fuzuli’de de aynı tutkunluk görülür. Büyük şair Bâkî bile onun açtığı yoldan geçmiştir.

 

 

 

Yetenekli Kalemlerde önceki yazılar...