Yürüse yarım, dursa tam...

Her gün birbirimize mektup yazarak başlıyoruz güne artık. Kâğıt ve kalemin vefakârlığı, mürekkebin hususiyeti kalmadı elimizde... Mürekkep lekesini silmeden iş görenlerin samimiyeti hayallerde hayat buluyor, hâlbuki bir masal gibi dilden dile anlatılmakta bilenlerce…

 

Evde bir daktilo olması ne güzeldir. El yazısından sonra köşeli metal harflerin hayatımıza kattığı izlere bir de o cenahtan aşina oluruz. Harfler çıtçıtlara, saniyeler tik taklara karışır umarsızca.

 

Gök gürültüsü iyidir ve gönlü zengin insandan korkulmamalı hiçbir zaman. Bir zalim ölünce binlerce masumun ruhu özgür kalırmış. Binlerce masumun özgürlüğü adına herkes haklıymış ve herkes parmaklarıyla harflere dokunurmuş bir zamanlar. Giden gitmiş, sırada bekleyen nice masumlar esas duruşa geçmiş cümlelerin kayıtsızlığında.

 

Vatan dediğiniz yer doğduğun ya da doyduğun yer değil. Vatan geçmişinden sana sarılıp hiç bırakmayan yerdir. Ne kadar Ensar olduğun Muhacire dair ne düşündüğünle alakalıdır. Vatan, aynı zamanda Ensar olabilmektir. Hicretin ayak izlerine yüzünü sürebilmek, mütebessim bir yüzle “hoş geldin, hayatıma bereket getirdin!” diyebilmektir.

 

Tarihten aldığımız sorumluluk “vatan evladı nasıl olurmuş” gerçeğini de sırtımıza yüklemektedir.

 

Her trenin bir bekleyeni vardır. Her sözün bir karşılığı… İstasyonlar menzilleri birbirine bağladığı gibi insanları birbirinden uzaklaştırır, kavuşturur onları. Parmak uçlarıyla dünyayı kalbine sığdırdıklarını düşünenler hayatın sillesini yemeden -ki sille geri döndürülemez bir tokattır- kalbini avuçlarının arasına alıp semaya doğru yıkamaya durmalıdır.

 

Yeri yurdu bu dünyada olmayan insan, son durağa bu hayatta çok yorulmadan, çok yük yüklemeden sırtına, varabilmeli. Düşüncemizi çeyrek şairle bitirelim:

 

“İndirimli fiyatların çirkinliğinde/boğulmuş insan;/yürüse yarım, dursa tam.”

 

     Onur Genişcan

 

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

     Gül bahçesi

 

 

Düşmüşem bir gül bahçesine ben

 

O gül bahçesinde huzur buldum ben

 

Gül bahçesinde gül kokusu aldım ben

 

Gül bahçesi içinde gülüme kavuştum ben...

 

 

 

Mutluluğu, huzuru ve sevgiyi buldum ben

 

Sanki yeniden doğdum güller içinde ben

 

Gül bahçesinde gül kokusu aldım ben

 

Gül bahçesi içinde gülüme kavuştum ben...

 

 

 

 

 

Ömrüm, nefesim yaşama sevincim

 

Düşünmem, düşünemem onsuz hayat

 

Gül bahçesinde gül kokusu aldım ben

 

Gül bahçesi içinde gülüme kavuştum ben.

 

 

 

     Abdulkadir Yılmaz 

 

 

 

 

 

ESKİMEZ KELİMELER

 

 

 

CENAH: 1. Kuşun kanadı. 2. Taraf 3. Kanat

 

MÜTEBESSİM: Gülümseyen; güleç.

 

SİLLE: Elin içyüzüyle vurulan tokat.

 

TEŞEBBÜS: Girişim, girişme.

 

TAHKİM: 1. Sağlamlaştırma. 2. (hukukta) Anlaşmazlıkların hakem yoluyla çözülmesi yöntemi.

 

GÜNBEGÜN: Günden güne.

 

TAHRİR: 1. Yazma. 2. Gözün renkli kısmındaki çizgiler; tahril. 3. Çizgi. 4. Kompozisyon.

 

DEM: 1. Hazırlanan çayın renk ve koku bakımından istenilen durumu. 2. Zaman, çağ 3. (Halk ağızlarından) Pişirilen yemeklerin yenecek kıvamda olması. 4. Soluk.

 

AVANE: 1. Yardakçı. 2. Yardımcı.

 

 

 

Yetenekli Kalemler'de önceki yazılar...