İsmail Kapan

Ulkemiz futbol dalında, dünya ölçekli son iki büyük organizasyonda başa güreşerek üçüncülüğe adeta oturdu!.. 2002 Dünya Şampiyonasında, sadece Brezilya'a yenilerek elde ettiği üçüncülüğü, bu defa Brezilya'yı Konfederasyon kupasından eleyerek kazandı. Türkiye, futboldaki tartışmasız üstünlüğü ile hep zirvede olan Brezilya ile, istediği gibi olmasa da bir biçimde hesap kesti.

İsrail'in çoktan beri bir şekilde bertaraf etmek istediği, Bazen "hedef", bazen "düşman" ilan ettiği, ama çok sayıda teşebbüse rağmen etkisiz hale getiremediği ve son olarak ABD ile işbirliği içerisinde kendisi için sürgün planı yaptığı Yaser Arafat, iki gündür bir kısım Türk Medyasında boy gösteriyor. Milliyet ve Radikal gazeteleri ile CNN Türk televizyonunda, kendisi ile ilgili haber ve röportajlar yayınlandı.

Türkiye'de ne hikmetse, siyasi havanın ara sıra da olsa biraz düzgün gitmesi bazılarının işine gelmiyor. Ve derhal bu havayı gerecek bir şeyleri bulabiliyorlar. Son haftalarda, özellikle AB yolunda kaydedilen müsbet gelişmeler ve ekonomideki nisbi rahatlama, birilerinin keyfini kaçırmış olacak ki, dün aniden ortalık toz dumana büründü... Sebep? Sebep klasik ve hiçbir zaman değişmez cinsten! "Laiklik tehlikede... Yani rejimi değiştirmek istiyorlar!" sloganıyla özetlenecek cinsten. Peki bu durumu tetikleyen neydi? Diyanet İşlerine 15 bin kadro tahsis edilmesini öngören bir kanun tasarısı...

Ordu-millet olgusu muvacehesinde, askerlik meselesi, her zaman halkımızı hem bütün olarak hem de tek tek fertler olarak çok yakından ilgilendirir olmuştur. Vatani görev yanında, hem insanı hayatın zorluklarına karşı pişiren bir eğitim süreci, hem de sarsılmaz dostluk ve arkadaşlıkların tesis edildiği müstesna bir kardeşlik ortamı olarak, hemen herkeste belki de hayat boyu süren izler bırakır askerlik...

Başbakan Erdoğan son zamanlarda, yoğun dış meselelere rağmen, sık sık münasebet düşürüp konuyu yolsuzluklara getiriyor ve bu konudaki kararlılıklarını her seferinde vurguluyor. Nitekim, önceki gün yapılan AK Parti'nin İstanbul İl Kongresinde de Erdoğan'ın konuşmasının ana teması yolsuzluklardı. Ve Erdoğan da, daha önce hemen hemen bütün siyasetçilerin kullandığı bir klişeyi tekrarladı; "AK Parti; tüyü bitmemiş yetimin hakkını yemeyecek, kimseye yedirtmeyecektir!.." Salı ve Perşembe günleri telefonla katıldığım TGRT-FM sabah programlarında, bana en çok sorulan sorular, yolsuzluklar veya yolsuzluklarla ilgili tartışmalar olmuştur hep.

Dokuzuncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'in rakamlarla ilgili mahareti herkesçe malumdur. Yaklaşık kırk yıldır bu rakamları istediği formata sokarak her seferinde kendi görüşünü doğru ve haklı çıkarmak gibi bir gayretin içinde olmuştur hep. Bunda başarılı olduğunu da kabul etmek gerekir. Kaldı ki, şimdi ele alacağımız mülakatında dahi, kendisi de başarılı olduğunu ifade etmektedir!..

AB ile entegrasyon yolunda, altıncı "uyum paketi" de, dünkü gazetelerde okuduğunuz gibi, "jet hızıyla geçti. Darısı yedinci paketin başına diyelim ama, gelin görün ki, Sayın Devlet Bahçeli'ye göre bu uyum filân değil, düpedüz yıkım paketi!.. Şöyle demiş Sayın Bahçeli; "Bu yasal düzenlemelerin AB Kriterleri ve demokratikleşme ile ilgisi yoktur..." Bahçeli'ye göre, iktidar, Türkiye'nin millî bütünlüğünü ve hassasiyetlerini dinamitlemekle meşgul! Haydaaa... ayıkla pirincin taşını!..

Doğru tahmin ettiniz!.. AB ile ilgili Altıncı ve Yedinci Uyum Paketleri çerçevesinde devam eden tartışmaları kastediyoruz. Bu paketlerin nirengi noktaları olan Milli Güvenlik Kurulu, Millî Güvenlik Kurulu Genel Sekreterliği ve Savunma Bütçesi ile alâkalı mevzuat... Bu son derece ehemmiyetli ve kritik meselelerin tartışılma şekli ve üslubu, bilhassa dikkat edilmesi gereken hususların başında geliyor. Zira ülkemizde, bu gibi pek çok önemli mesele, genellikle yanlış veya saptırılmış tartışma biçiminden dolayı sık sık çıkmaza girmiştir.

Yine ve yeniden merhaba!.. İzin dönüşü söze uygun bir giriş yapmak için, her yerde ve her hâl-u kârda hüsnü kabul gören "Merhaba" hitabına başvurmam, biraz da erken sayılabilecek bir zamanda yazılara ara verme mazeretini kısaca arz etmek için. Yani tatil yapmadığımı, sadece izin kullandığımı anlatabilmek için. İzinle tatil arasındaki farkı belirtmeye gerek yok herhalde!.. Ve biraz da, (Döner dönmez acaba zülf-i yâre dokunacak şeyler mi yazacak) diye editoryal heyeti heyecana sevkedecek bir duruma sebebiyet vermemek için yukarıdaki girizgâhı yapmış olduk... Şimdi asıl konumuza gelelim. Geride bıraktığımız iki-üç hafta içinde bazı önemli olaylar cereyan etti. Bunlardan bazılarını fırsat buldukça, biraz gecikmeli olsa da ele almaya çalışacağız.

Cumartesi günkü yazımızda, üç yüzüncü kuruluş yıldönümü dolayısıyla, Rusya'nın St. Petersburg şehrinin tarihi ve kültürel özellikleri hakkında çok özet bilgiler sunmuştuk...

İki gündür Rusya Federasyonunun kültür başkenti St. Petersburg'dayız. Bizim "Deli" dediğimiz, ama Rusların "Büyük Petro" diye isimlendirdiği Çar 1. Petro tarafından 1703'te kurulan ve ikiyüz küsur sene imparatorluğun siyasî merkezi hüviyetini de haiz olan bu önemli şehrin, 300. yıldönümü kutlanıyor... St. Petersburg İstanbul ile "kardeş şehir" olduğu için, Büyükşehir Belediye Başkanı Ali Müfit Gürtuna, resmi davetli olarak törenlere iştirak ediyor.

Saddam Hüseyin ve şürekâsının sırra kadem basmasından sonra, Irak'la ilgili haberler birden bire asgariye indi. Zaman zaman kulak tırmalayıcı gelişmeler de olmasa, Irak konusu neredeyse unutulmuş gibi görünecek...

Bir süreden beri bazı basın organlarında, tuhaf ve bir o kadar da mantık ölçülerini zorlayan bir spekülasyon yapılıyor... Neymiş efendim, Türkiye'de cami sayısı okul sayısından çok çok fazlaymış! Diyeceksiniz ki, ne alaka?!.. Ben de sözü oraya getirmek istiyorum zaten. Türkçemizde böyle durumları çok güzel anlatan ifadeler vardır; mesela: "Elmalarla armutları karıştırmak..." yahut "Dam üstünde saksağan, vur beline kazmayı..." Bu ve benzeri deyimler, yukarıdaki "Kel alaka!" cinsinden olayları çarpıcı şekilde irdelemek için kullanılır.

Demokratik Sol Parti, 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı dolayısıyla önceki gün Ankara'da bir "Gençlik Kurultayı" düzenledi. Kurultaya beklendiği gibi DSP'li gençler ile delegeler ve 57. hükümette görev alan DSP'li bakanlar tam kadro hazır bulundu... Konu gençlik olunca akla enerji ve coşku gelir değil mi? Nitekim gençler, "Türkiye seninle gurur duyuyor, Ecevit nerede biz oradayız..." türünden canlı sloganlar attı.

Ne kadar acıklı bir durum!.. Türk siyasetini krizlerin, gerginliklerin, tereddütlerin, şüphelerin, komploların ve daha bilmem nelerin gölgelemediği bir gün göremeyecek miyiz? Sistemin adına demokrasi deyip, sonra da örselemek için her fırsatı değerlendiren, fırsat olmasa bile bir bahane uyduranlar, acaba bu çifte standart ve ikiyüzlülüklerini daha ne kadar devam ettirebilecekler?! Son altı-yedi yılını hep kriz ve gerginliklerle yatıp kalkarak geçiren Türkiye, bunlardan dolayı fakirleşip güçsüzleşirken, tuzu kuru malum çevreler, tam aksine büyük rant devşirdiler.

Batının belli başlı gazeteleri dün adeta ortak manşet atmıştı; "EL KAİDE GERİ DÖNDÜ..." Bazıları da geri döndü demek yerine "uyandı..." ifadesini kullanmış. Her neyse... Terörün o korkunç yüzü son günlerde daha bir dehşetli şekilde kendisini gösterdi. Önce Çeçenistan'da bir intihar saldırısı; resmi rakamlara göre 61 ölü ve ikiyüze yakın yaralı. Ardından Suudi Arabistan'da şimdiye kadar görülmemiş boyutta bir intihar saldırısı ve ABD kaynaklarına göre 91 ölü, yine iki yüze yakın yaralı.

Türkiye o kadar şaşırtıcı bir ülke ki, bir günü diğerine uymuyor... Hava raporu tabirleriyle ifade edecek olursak, ülkenin siyasi iklimi bir gün sisli, bir gün güneşli. Bir gün ufukta kapkara bulutlar geziniyor, ertesi gün masmavi gökyüzü adeta baharı müjdeliyor... Yalnızca bu görünüm bile, Türkiye'nin gelişmemiş ülke statüsünde olduğunu tek başına ortaya oyuyor. Adım başı kriz tehlikesi, yahut tehdidi. Bu tehditlerden fena halde etkilenen kırılgan bir ekonomi ve onun sonucu olarak da bir türlü yakamızı bırakmayan fakirlik ve perişanlık!..

Geçtiğimiz günlerde gazetelerde yer alan bir haber, siyasi çevrelerde nedense çok fazla yankı bulmadı. Bazıları hatırlayacaktır; Genelkurmay eski başkanlarından, Emekli Orgeneral İsmail Hakkı Karadayı, Dokuzuncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'i evinde ziyaret ederek, (Kendisinin aktif siyasete tekrar dönüp sağı toparlaması) yönünde istekte bulunmuştu. Bu haberle ilgili olarak bir iki köşe dışında, kimse herhangi bir yorumda bulunmadı. Konu da böylece kısa sürede kapanmış oldu. Belki de -şimdilik- kapanmış oldu!

Saadet Partisi'nin büyük kongresi yapıldı ve aylarca önceden belli olan bir genel başkanlık seçimi ile sonuçlandı. Beş yıl süren bir yasaklılık döneminden sonra, Prof. Dr. Necmettin Erbakan yeniden aktif siyasete döndü ve bu partinin başına geçti. Erbakan'ın 1970 senesinden bu yana kurduğu veya kurdurduğu tam dört siyasi partinin (Milli Nizam Partisi, Milli Selamet Partisi, Refah Partisi, Fazilet Partisi) hepsinin kapatıldığını biliyorsunuz.

Yani tek taraflı ve her istenilenin yerine getirilmesini bekleyen hegemonik tavır. Kabalık ve zorbalıkta sınır yok! Onun içindir ki Bay Grossman da laflarında ölçüyü iyice kaçırıyor; "Bizim hatamız, Türkiye'nin kendisini olduğundan daha fazla önemli sanmasına zemin hazırlamak..." Vay vay vaay!