M.Ali Özbudun

-Kredi hacmini daraltarak, iç talebi baskı altına almaya, bu kadar sert inişe gerek yokmuş.

Kulakları yoktur, duyar. Bacakları yoktur, kaçar. Para, sermaye hareketlerinin serbest olduğu bir dünyada, tam da böyle bir şeydir. Güney Kıbrıs'ta, işler çığırından çıktı. Mevduata vergi koyma girişimleri, hüsranla sonuçlandı. Film bitmedi, süreç devam ediyor.

Ekonomi söz konusu olduğunda, kafa karışıklığı, taşınabilir bir durum değildir, mutlaka bedel ödetir. Bu konuda en çarpıcı örnek, krizden çıkmak için yıllardır patinaj çeken Avrupa Birliği'dir.

Ekranlar, tartışma programlarıyla dolup taşıyor. Bir grup iktisatçı ve bankacı, rekabet kavramı çerçevesinde, çağdaş kapitalizmin problemlerini tartışıyor. Daha doğrusu, tartışıyor gibi yaparak, kapitalizmi yüceltiyorlar. Programın sonlarına doğru, işin rengi anlaşılıyor. "Devlet bize destek olsun!" muhabbeti, bir kere daha göz kırpıyor.

Koskoca Osmanlı İmparatorluğu'nu vatan ve millet sevgisini kimseye kaptırmayanlar dağıtmadı mı? Hitler, Mussolini, Franco ve Pinochet gibi diktatörler, üzerine titredikleri ülkelerini iki paralık etmedi mi? Dünyaya kazık çakan firavunlar da ulusal gururlarına çok düşkündüler.

IMF ve ekonomi yönetimi, bozuk süte (ülkenin problemli banka ve finans sektörüne) maya çalmış, fakat maya tutmamıştı.

Enver abimizi ve hanelerimize huzur, kalplerimize sürur veren Türkiye Gazetesi'ni 1973 yılında tanıdım.

-Görülen lüzum üzerine, "Finansal kırılganlık, hızlı büyümenin katlanılması gereken bir bedelidir" diyebilmeli.

Her nedense, biz bunu hep yapıyoruz. Yabancı basına bakışımızda, bir tuhaflık var. Farkında mısınız?

Kurtulamadık! Sol gösterip sağ vuranlardan bir türlü kurtulamadık. Sağımız ve solumuz birbirine karıştı. Solumuza "soğan", sağımıza "sarımsak" taksak da nafile. Biz, solu böyle öğrenmedik.

Küresel aktörler, Dünya Ekonomik Forumu (World Economic Forum) vesilesiyle Davos'ta buluştu. ABD ve AB kaynaklı krizlerin küresel yansımaları, bu yılın oturumlarına da damgasını vurdu. Kafaları tırmalayan soru belliydi:

-Biz ekonomiyi böyle mi bıraktık? Doğrudur, saat gibi işleyen bir ekonomi devretmiştiniz, kıymetini bilemedik!

Çelik bir kafes. Kafesin ortasında bir direk, direğin tepesindeki şeffaf torbaya yerleştirilmiş bol miktarda taze muz.

İktisatçıların sık sık yaslandıkları ve referans noktası olarak kullandıkları, son derece konforlu kavramları var. Bunlardan biri, adıyla sanıyla..

Merkez Bankası (MB), 2013 yılına ilişkin para ve kur politikasını açıkladı. Açıklamayı takiben, son birkaç yıldır kanıksadığımız kısır polemikler tazelendi.

Yapma be hemşo! Seni tanıdığımı zannediyordum, şaşırdım kaldım. Herhalde, şaka yapıyorsun. Bildiğimiz kadarıyla, sizin cenaha göre: -Demokrasi, çok su götüren bir ayrandır, ayak takımının despotizmidir.

Sürpriz olmadı. Bütçe görüşmeleri, siyasilerin kozlarını paylaştığı bir arenaya dö-nüştü. Vekillerimiz, ateşli nutuklarıyla stres attı, asillerimiz (halkımız) tenevvür etti. 2013 Merkezi Yönetim Bütçe Kanunu Tasarısı'ndan başka, neredeyse her türlü konuya değindiler. Hemen belirtelim ki..

Bir İtalyan'a niçin konuşmadığı sorulduğunda, kollarının çok yorgun olduğunu söylemiş. (İtalyanlar, gevezelik ederken, ellerini ve kollarını sürekli hareket ettirirmiş.)

Cepheler muhtelif. Acaba.. Finansal istikrar cephesinde neler oluyor?

Teklif almıştı. Teklif, tam bir siyaset klasiği idi. Özetle şöyleydi: