Mehmet Oruç

Hz. Sümâme, umre için Mekke'ye gitmişti. Müşrikler onu yakaladılar, öldürecekleri sırada, birisi, "Bırakınız onu! Siz yiyecekleriniz husûsunda Yemâme halkına muhtaçsınız.

Dün, Diyanet İşleri Başkanı ve Diyanet İşleri Yüksek Kurulu'nun; kadınların örtünmesi Cenab-ı Hakkın kesin emridir, böyle önemli ve hassas konunun tartışılmasının uygun olmayacağına dair görüşlerine yer vermiştim.

Geçenlerde, 14 asırdır tartışılmayan, tartışmayı kimsenin aklından bile geçirmediği, kadınların namazda ve namaz haricinde örtünmeleri konusunu bazı çevreler yine tartışma konusu yaptı.

Bir gün Sümâme bin Üsâl Resûlullahın ziyâretine geldi. Sümâme, Basra Körfezi yakınlarında yaşayan Yemâme kabîlesinin reisi idi. Asıl maksadı Resûlullahı öldürmekti.

Hazreti Ebû Bekir zamanında peygamberlik iddiasında bulunan Müseylemet'ül Kezzâb'a karşı yapılan Yemâme Gazâsında Muhâcirlerin sancaktarı Hz. Sâlim Mevlâ Ebû Huzeyfe idi.

Sehl bin Sa'd, Uhud Savaşı sırasında yaşı küçük olduğu için bu savaşa da katılamamıştı. Diğer yaşı küçük sahâbîler gibi Medîne'de kalmıştı.

Uhud Gazâsında bir ara Müslümanlar geri çekilir, dağılır gibi olmuşlardı. Bu sırada hiçbir şey düşünmeyen, sadece Peygamberimizi düşünen Sehl bin Hanîf, parçalanıp ölünceye kadar, O'nu korumaya canla başla çalıştı.

Osman bin Talha, Mekke'de Kâbe Kayyımlığı ile vazîfeliydi. Sülâlesi câhiliye devrinde Kâbe'nin hicâbet vazîfesini yapardı, yanî kapı anahtarını taşırdı. Peygamber efendimiz, hicretten önce Osman'ı da bizzat îmâna davet etti.

Müslümanların "Nihavent" zaferi Medîne-i Münevvere'ye daha ulaşmamıştı. Bu sırada Medîne'ye bir Bedevî geldi ve sordu: "Nihavent ve İbni Mukarrin'den haberiniz var mı?"

Hazreti Ömer'in komutanlarından Numan bin Mukarrin'in ordusu ile Nihavent yakınlarında putperest Acem ordusu karşı karşıya gelmişti.

Dün, son günlerde bazı "aykırı" düşünce sahibi kimselerin tartışma konusu yaptıkları, Hazret-i İsa'nın gelip gelmeyeceği hususunda, Ehli sünnet âlimlerinin "Hz. İsa ölmedi, kıyamete yakın gelecektir.

Nevfel bin Hâris, müşriklerin zorlamaları ile Bedir Savaşına katılmaya mecbur olmuştu. Savaş sonunda müşrikler mağlup olunca Hz. Nevfel de esir oldu.

Dikkatinizi çekiyor mu bilmiyorum. Son yıllarda, gazetelerde, televizyonlarda dinin emir ve yasaklarının tartışılmadığı, sorgulanmadığı gün olmuyor.

Hazreti Huzeyfe şöyle anlatıyor: Herkes Resûlullah efendimize hayırdan sorardı. Ben ise ileride hâsıl olacak fitnelerden sorardım. Çünkü bunların şerrine yakalanmaktan korkuyordum. Sordum: "Yâ Resûlallah, biz, Müslüman olmadan önce kötü kimselerdik.

Hz. Huzeyfe, Medâyin şehrindeki valilik görevini tamamlayıp Medine'ye dönüyordu. Karşılamaya gelenler arasında, halîfe Hz. Ömer de bulunuyordu. Yaklaşınca, Halîfe dikkatle baktı. Gördü ki; Medâyin vâlisi gönderdiği gibi dönüyor! Bunca yıl sonra; aynı hayvan üzerinde, aynı sâde elbiseler içinde.

Huzeyfe bin Yemân hazretleri, Eshâb-ı kirâm arasında Peygamberimizin sırdaşı olmasıyla meşhurdu. Peygamberimiz ona, Eshâb-ı kirâm arasına karışarak kendilerini gizleyen münâfıkların kimler olduğunu tek tek bildirmiştir.

Hendek Savaşında müşrik ordusu, telâşa kapılıp, kendi aralarında anlaşmazlığa düşmüşlerdi. Peygamber efendimiz bu hallerinden istifade etmek istiyordu.

Humus vâlisi olan, Hz. Saîd bin Âmir, Müslim-gayrimüslim herkes tarafından çok sevilirdi. Hz. Ömer, bunu öğrenince Humuslulara, "Peki vâlinin hiç kusuru yok mudur?" diye bir sordu.

Seyyid Emir Hamza hazretleri talebelerine bir nasihatinde buyurdu ki: Bizim bulunduğumuz bu yol, sıdk ve doğruluk üzerine kurulmuştur.

Hazreti Ömer'in Humus Valisi Saîd bin Âmir hazretleri, son derece fakir biri idi. Herkes bu haline şaşırıp, hayret ediyordu.