Mehmet Oruç

Evliyânın büyüklerinden ve "Silsile-i aliyye"nin meşhûrlarından Mazhar-ı Cân-ı Cânân bir nasihatinde talebelerine buyurdu ki:

İmam-ı Rabbani hazretleri buyurdu ki: "İnsanların meleklerden daha üstün olabilmesi, verâ ve takva sayesindedir.

Peygamber efendimiz, "İbâdetlerin en kıymetlisi fıkhı öğrenmek ve öğretmektir.", "Her şeyin dayandığı direk vardır. Dinin temel direği, fıkıh ilmidir" buyurmuştur...

Haramlardan sakınmaya takvâ denir; takva dinin temelidir. Harama düşmemek için şüphelilerden sakınmaya da "Verâ" denir.

Eğer mezhepler, fıkıh âlimleri olmasaydı, dinde pek çok husus kapalı kalırdı. Bu kapalı hususları herkes kendine göre açmaya çalışır, dinde kargaşa, karışıklık olurdu.

İmâm-ı Rabbânî hazretleri buyurdu ki: "Dünyâda felâketlerden, âhirette Cehennem'den, ateşte yanmaktan kurtulmak için iki şey lâzımdır: Emirlere sarılmak, yasaklardan sakınmak! Bu ikisinden en büyüğü, daha lüzumlusu, yasaklardan sakınmak yâni verâ ve takvâdır" demiştir.

İsa aleyhisselam, son peygamber Muhammed aleyhisselamı müjdeleyince, havarileri, Onun ümmetinin nasıl olacağını sual ettiler.

Takva Allahtan korkmak demektir. Allahü teâlâdan korkmak, bir zalimden korkmak gibi değildir! Bu korku, saygı ve sevgi ile karışık olan bir korkudur.

İmam-ı Gazali hazretleri buyuruyor ki: Takva sahibi olmayanlar, yaptıkları hayır hasenatın karşılığını dünyada da görmek isterler. Gizlice sadaka vermekten hoşlanmazlar. İyiliği ifşa eden fakiri arayıp bulurlar. Fakirin almış olduğu sadakayı gizlemesini, kendilerine karşı işlenmiş bir küfran-ı nimet sayarlar... Bunlar, çoğu zaman komşularını aç bırakarak paralarını hac yolunda sarf ederler.

Allahü teâlânın istediği gibi, Allah'tan korkmaya takva denir. Takva, Allah'a iman edip, Onu sevmek, Ona kulluk etmek, yani Onun emir ve yasaklarına riayet etmektir.

İmam-ı Şarani hazretleri buyurdu ki: Allah adamlarının örnek ahlâkından biri de, onların "Müttekîlik" iddiası olmaksızın takvaya çok dikkat etmeleri idi.

Cenab-ı Hak kadını ve erkeği belli maksatlar için yaratmıştır. Bu yaratılış hikmetine karşı gelmenin -ahirette olacağı gibi- dünyada da mutlaka bir bedeli olur. Bugün Batı dünyasındaki kadının, ailenin perişan hali bunun ispatıdır...

Nimete nimet olduğu için, bela ve musibetlere ise, daha büyüğü gelmediği için ve günahlarına kefaret olacağı için şük-retmek gerekir.

Düğün merasiminde gelinler "Tüm dizileri ve senaryodan ibaret olan kadın programlarını izlemeyeceğime ve televizyon bağımlısı olmayacağıma yemin ediyorum" dediler...

Peygamber efendimiz şöyle buyurmuştur: "Allahü tealanın nezdinde, hilim ile karşılanan öfkeden ve sabırla karşılanan musibetten daha sevimli hiçbir şey yoktur! Yine, Allah yolunda dökülen bir damla kan veya gecenin karanlığında Allah'tan başkasının görmediği ve secde halinde olduğu halde akıtılan bir damla gözyaşından daha sevimli bir şey yoktur. Allah katında, farz namaza veya sılayı rahme doğru atılan bir adımdan daha sevimli iki adım atılmamıştır."

Kıyamet günü geldiğinde ibadet ehli getirilir, mizan kurulur, amel defteri açılır; namaz, oruç, sadaka, hac gibi amellerinin karşılıkları verilir.

İmam-ı Gazali hazretleri buyurdu ki: İnsanlar rahim kapısından bu dünyaya gelmişlerdir, kabir kapısından da çıkacaklardır. Yani yolcudurlar, dünyada kalıcı değildir. Geçici olan şey sevilmez, buna bağlanılmaz. Bu bakımdan insanları bu geçici dünyaya ısındırıcı her şey onun için beladır. Bu geçici dünyadan kalplerini soğutucu, ünsiyetlerini kesici her şey de nimettir.

Başa gelen bütün sıkıntılara şükür lazım çünkü, bazı sıkıntılar görünüşte bela gibi görünse de gerçekte nimettir.

Her zaman başımıza gelen belalarda, musibetlerde daha beteri gelmediği için şükretmek zorundayız. Biz aslında daha çoğuna layık olduğumuz halde Cenab-ı Hak bu kadarını verdiği için teşekkür etmeliyiz.

Sadece nimetlere değil başa gelen bela ve musibetlere de şükür gerekir. Şu sebeplerden dolayı gerekir: