Mehmet Oruç

İmam-ı Gazali hazretleri hasedin tedavisini şöyle bildirmektedir: Hased, kalplerin en büyük hastalıklarındandır.

Hased, kişinin yakınlarına, yakın çevresine, arkadaşlarına karşı, yabancılara göre daha fazla olmaktadır.

Hased etmenin bir sebebi de, nefsin arzusu ve teşvikidir;

Hasedin en başta gelen, birinci sebebi nimet sahibine düşmanlıktır. Herhangi bir sebepten dolayı kendisine eziyet eden, üzen herhangi bir sebeple kendisine muhalefette bulunan bir kimseden insanoğlunun kalbi nefret eder ve ona kızar. Nefsinde ona karşı kin besler, kin ise içinin rahat etmesini ve intikam almayı ister.

İbni Abbas hazretleri bildirmiştir: "Hazreti Muhammed'in peygamberliği bildirilmeden önce Yahudiler bir kavimle savaştıkları zaman, Allahü teâlâya şöyle dua ederlerdi:

Peygamber efendimiz, îmânın esaslarını altı madde halinde bildirmiştir. Bir kimsenin Müslüman olabilmesi için, bu altı esasa kısaca inanması, hiçbirinden şüphe etmemesi şarttır...

Hased ancak nimete karşı yapılır. Bu bakımdan bu nimete karşı hasedin iki şekilde olacağı bildirilmiştir:

Çocuk âkıl bâliğ olunca îmanı, İslâmı bilmezse dinden çıkar. Ben Müslümanım demekle, Müslüman olmaz. Dini öğretmeyen anne baba da, çocukları ile birlikte, Cehennemde bunun cezâsını, azâbını çekerler...

Hasan Basrî hazretleri buyurdu ki: "Ey Âdemoğlu! Neden kardeşine hased ediyorsun? Eğer ona nimeti veren, ondaki bir şereften dolayı o nimeti kendisine vermişse, sen Allah'ın ikram ettiği bir kimseye nasıl hased edebilirsin? Eğer böyle değilse sonu ateş olan bir kimseye neden hased ediyorsun?"

Avn bin Abdullah hazretleri, kendisinden nasihat isteyen Vâsıt şehrinin valisine şöyle buyurdu: 1- Kibirden kaçın! Çünkü kibir, Allah'a karşı işlenen ilk günahtır.

İbni Sîrin hazretleri buyurdu: "Dünya nimetinden hiçbir şey için başkasına hased etmedim.

Enes bin Malik hazretleri anlatır: Biz bir gün Resulullahın yanında oturuyorduk, şöyle buyurdular:

İslam büyükleri hased etme üzerinde çok dururlardı. Çünkü hasedin birçok kötülüğün kaynağı olduğunu bilirlerdi.

"Allaha yemîn ederim ki, onların hepsini azdırırım. Câhillerini ve âlimlerini, ümmîlerini ve okumuşlarını, fâcirlerini ve âbidlerini, hâsılı bunların hiçbiri elimden kurtulamaz. Ancak Allahın ihlâslı olan hâlis kullarını azdıramam."

İsrailoğulları, Musa aleyhisselama, "Cenab-ı Hak kullarından nasıl razı olur?" diye sual etmişlerdir.

"Allahü teâlâ sana emrediyor. Zelîl bir hâlde, tevâzu ile habîbim Muhammed'in huzûruna gideceksin. Âdemoğullarını nasıl aldattığını, O'na bir bir anlatacaksın. Sonra O, sana ne sorarsa, doğrusunu söyleyeceksin."

Ebû Süleyman Dârâni hazretleri buyurdu ki: "Allahü tealadan razı olmak ve Allah'ın kullarına acımak, peygamberlerin ahlâkındandır."

Abdullah bin Mes'ûd buyurdu ki: "Bir ateş parçasını dilimle yalamak, vukua gelen bir şey için "Bu neden vâki oldu?" demekten bana daha kolay gelir."

İslam büyükleri Cenab-ı Hakkın takdirine, kaza ve kaderine tam teslim olmuş kimselerdi.

Hazreti Lokman Hakîm, oğluna şöyle buyurdu: 'Ey oğul! Altının gerçekliği ateşle anlaşılır. Salih kul da bela ile denenir.