Mehmet Soysal

Ve efsane kent Halep'te idik... Başbakan Erdoğan'ı büyük bir kalabalık karşılamıştı...

Suriye'nin bir çılgınlığa imza atmasından dolayı Başbakan Erdoğan'ı suçlayanlar sürekli 'komşularla sıfır problem' stratejisi ile dalga geçiyor...

Ve yaz yine geldi... Güneşe, kuma ve suya hasret kalanlar kendilerini serin sulara bırakabilmek için yollara düştü... Kentler sanki denize boşalmış... Bir yandan da doktorlar uyarıyor;

Hudut boylarında yine bir pusu ve 8 askerimiz daha şehit edildi... Sekiz sütuna manşetlerde ise; ay yıldızlı bayrağa sarılı sekiz tabutun fotoğrafı altında o klasik başlık;

'Darbelerden hesap soruluyor' başlığı altında yıllardan beri başlayan süreç bir türlü sona erdirilmiyor...

Darbelerden hesap sorulmasına, anladığımız kadarıyla kimsenin bir itirazı yok... İtiraz, yargılanmanın şeklinedir...

Yıl 1984... Özal iktidarının birinci yılı idi... Takvimin yaprakları 15 Mayıs'ı göstermekteydi... 12 Eylül darbesi döneminde yaşanan 'hak gaspları' adı altında bir araya gelen aydınlar, yaşananlar karşısında taleplerini sıraladıkları bir dilekçe hazırlamışlardı.

Ülke belki iki yüzyıldan beri siyasetle yatıp siyasetle kalkıyor... Hemen herkes siyasetçi olmuş... Kamuoyu, basın, bürokrasi ve eğitimciler, daha doğrusu ülkenin geneli iktidarda kim varsa bir türkü gibi sabahtan akşama kadar söylenip duruyor...

'Beleş' hayatların kahramanları çoktur... Fetih türkülerini söylemek kolaydır... Lakin, fethe giden yolda yürümek zor...

'Kof' hayatların kahramanları çoğalıyor... Bakmayın;

'Demokrasi' diye diye neredeyse yüzyıl geçiriyoruz... Lakin, yüzyılın muhasebe defteri de ortada yok... Demokrasiyi tek kelimeyle 'farklılık' diye tarif ediyoruz ve 'demokrat' olduğumuzu sanıyoruz ama diğer yandan farklılıklara karşı ise kenetlenip kamplaşmadan besleniyoruz...

Kaşgari dergahında erguvanlar eflatun rengine bürünmüş... Usulca zamanın akıp gittiğini fark ediyor insan...

Stadyumlarda maç başlarken koro hâlinde deniliyor ki; 'Spor, dostluk ve kardeşliktir!'

Şike soruşturmasının ardından çalkantılı bir sezon geçiren spor camiasında sular bir türlü durulmuyor... Galatasaray şampiyon oldu...

Başbakan Erdoğan, tiyatrolardaki keyfiyete dokununca, yıllarca sevip sayılan ve hatta alkışlanan sanatçılar birdenbire aşırı alınganlık gösterip hemen her gün bir yerde 'vur abalıya' oyununu sahneye koymaya başladı...

Dünya yalanlarını sanatlaştırırken, biz doğrularımızı bile anlatmaktan acze düşmüşüz... Çünkü bizde herkes oyuncu...

Başbakan Erdoğan Türkçe olmayan şirket adlarına ve şehrin her yanını saran tabelalara tepki gösteriyor, birileri; globalleşmeye aykırı, diyerek itiraz ediyor...

Soğuk savaş bitince, şehirlerin ortasına örülen duvarlar yıkılınca, izm'ler tasfiye edilince, dünya kamuoyu artık barış rüzgârlarının eseceğine inanmıştı... Oysa o günden bugüne yaşanan savaşlar, zulümler, fukaralıklar, acılar ve yıkılışların hikâyeleri yazmakla bitmez...

Zürih'te geçen hafta dostlarla sohbet ediyorduk... Ne yaparsak yapalım, ne kadar kaçarsak kaçalım bizim milletimiz ne yapıp ediyor eninde sonunda konuyu ya siyasete, ya da spora getirmeyi başarıyor...

Maliye Bakanlığı'ndaki üst düzey bir bürokrat dost internete düşen bir görüntüyü tarafıma gönderdiğinde dehşete düştüm...