Osman Ünlü

Gözün görmesi için Işık lâzımdır. Işık olmazsa göz göremez. Dünya, mayın tarlası gibidir, bu mayınlara çarpmadan karşı tarafa geçmek çok zordur...

Ebû Bekir el-Betâihî hazretleri buyurdu ki: "İnsanları, hor, hakîr ve aşağı görmen, senin için tedâvîsi mümkün olmayan büyük bir hastalıktır!.."

Dinin yayılması için gayret etmeli, hiçbir şey yapılamıyorsa, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını alıp dağıtmalı, yayılmasına yardımcı olmalıdır...

Allahü teâlâ, kendisine itaât eden, her zaman zikreden ve emrettiği sebeplere yapışarak çalışan kullarına yardım eder, imdâtlarına yetişir...

Eshâb-ı kirâmın her birini sevmemiz, hepsine saygı göstermemiz lâzımdır. Aralarında yaptıkları muhârebeleri, Allahü teâlânın emrini yerine getirmek için yaptıklarına inanmalıyız...

Allahü teâlânın varlığına ve âhirette görüleceğine inanmalı, nasıl görüleceği düşünülmemelidir. Çünkü Allahü teâlânın işleri akıl ile anlaşılmaz, dünyâ işlerine benzemez, fizik ve kimyâ bilgileri ile ölçülemez...

Allahü teâlâ, merhametinin çokluğundan, bütün insanların dünyâda rahat, huzûr içinde yaşamalarını ve öldükten sonra da, nimetler, lezzetler içinde sonsuz kalmalarını istiyor. Bu saâdete kavuşabilmeleri için îmân etmelerini, Müslümân olmalarını, Peygamberi Muhammed aleyhisselâmın ve Onun Eshâbının yolunda birleşmelerini, yardımlaşmalarını emrediyor. Peygamber efendimiz;

Allahü teâlânın en çok beğendiği ve tekrar tekrar emrettiği ibâdet, beş vakit namazdır. Allahü teâlânın, Müslümânlara îmân ettikten sonra en önemli emri, namaz kılmaktır...

Bir kimseyi sevmek için, onun yolunda olmak, onun sevdiklerini sevmek lâzımdır. Bu sebeple her mü'minin, Resûlullah efendimizi çok sevmesi lâzımdır...

İnsan, neyi tercih ediyorsa, tercih ettiğinin sebebine yapışıyorsa ona kavuşuyor ve tercih ettiklerinden de sorumlu oluyor. Allahü teâlâ hayır ve şer işlemekte insanları serbest bırakmıştır...

Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Allahü teâlâ, sizin sûretlerinize, mallarınıza, bakmaz. Kalblerinize ve amellerinize bakar...)

İslâm bilgileri, ancak bir âlimden, bir üstâttan veya bunların kitâplarından öğrenilir. Peygamber efendimiz; (Ey insanlar, biliniz ki, ilim âlimden işiterek öğrenilir) buyurmuştur...

Kendinde kötü huy bulunan bir kimse, önce buna yakalanmanın sebebini araştırmalı, bu sebebi yok etmeye, bunun zıddını yapmaya çalışmalıdır...

Kendini ve yaptıklarını beğenen, gelen nimetleri kendinden bilen bir kimse, kibirli olur, işlediği günâhları unutur ve günahlarına tövbe edemez hâle gelir...

İnsan, kendini ve insanları sıkıntıya sokacak, üzecek, kıracak söz söylememelidir. Böyle durumlarda susmak, insan için daha iyidir. Karşısındakine güzel sözlerle hitap eden bir kimse, güzel sözlerle karşılık görür...

Allahü teâlâ, dinleri, bozuk âdetleri, çirkin modaları kaldırmak, nefsin benlik, egoizm gibi çılgınlıklarını yatıştırmak için göndermiştir. İyi kul, sâhibinin yaptıklarından râzı olan, onları beğenen kuldur...

Mal, büyük bir nîmettir. Malı isrâf, Allahü teâlânın nîmetini hakîr görmek, nîmete kıymet vermemek, nîmeti elden kaçırmak, kısaca küfrân-ı nîmet etmek, yâni şükür etmemek olur...

Zulmedeni affetmek merhametin, kendisine iyilik etmeyene hediyye vermek ihsânın, kötülük edene ihsânda bulunmak da, insanlığın en yüksek derecesidir. Bu sıfatlar, düşmanı dost yapar.

Ana-babanın dualarını almak için vesilelerden biri de bayramlardır. Bayramlarda, ana-babaya çeşitli hediyeler alıp, bayramları tebrik edilerek, elleri öpülmeli, duâları alınmalı, haklarını helâl ettirmelidir.

Mümin, gıda gibi olmalı, her zaman ona ihtiyaç duyulmalıdır. Vermeye alışan, yük çeken kimse, gıda gibi olur. Yüzü dünyaya dönük olan yani almaya alışan kimse, herkesle kavgalı olur...