Yılmaz Öztuna

Başkan Obama, Rusya cumhurbaşkanı Medvedev'den sonra salı günü başbakan Putin'le de uzun bir görüşme yaptı. Obama, Rusya ziyaretinden bir gün önce Cumhurbaşkanımız'la telefonda konuşmuştu. Putin, 6 Ağustosta Türkiye'ye gelecektir. Biz Rusya ile iki ana konuyu görüşüyoruz: Enerji yolları ve Kafkasya barışı.

Başkan Obama'nın Moskova'yı resmen ziyareti önemli ve olumlu gelişmeler için ümit uyandırdı. Dünyaya yön vermek iddiasında, dünyanın kesinlikle 1. ve 2. stratejik nükleer askerî güçleri olan Amerika ve Rusya'nın barış ve anlaşma içinde bulunmaları, insanlığın selâmeti için pozitif bir göstergedir.

Çinlilerin Doğu Türkistan'ın merkezi Urumçi'de yaptıkları katliam, büyük yankılar uyandırdı. Bütün dünyanın ilgisini çekti. Cumhurbaşkanımızın Urumçi'yi ziyaretinin hemen akabinde bu katliam, Türkiye'yi mateme boğdu. Acaba Pekin hükûmeti, Çin'deki 15 milyon Türk ve 100 milyon Müslüman'la ilgilendiğimiz takdirde, oradaki soydaşlarımızın âkıbetini vurgulamak mı istedi?

Kuzey Kore, tam 7 füzesini Pasifik'e doğru fırlattı. Füzelerin menzili 500 kilometre imiş. Ankara-İstanbul mesafesi. Güney Kore'yi vurması âşikâr da, Japonya da menzil içinde mi bilmiyoruz. Şaka bertaraf, Kuzey Kore'deki adam, her sürprizi yapacak bir tip. Ölümü hâlinde Kuzey'in akabinde Güney'le birleşip konunun kapanacağına eminim. 23 milyon Kuzeyli, aç bî-ilâç o günü iple çekiyor. Amerika ateş püskürüyor. Rusya ve Çin îtidâl (ılımlılık) tavsiye etti. Kore'yi tam 40 yıl yöneten Japonya da protestoda bulundu.

Ökümenik Patrik (Cihan Pakriki) unvanı Türkiye dışında 195 devlet tarafından kabûl edilen Ordodoks mezhebinin en büyük din adamı Bartolemeos İstanbul Fener'deki patrikhanede, Rusya Ortodoks patriki Kiril'le buluştu. İki Patrik Ankara'da Cumhurbaşkanımız ve Başbakanımız'la da görüşecekler.

Türkiye'de sivil-asker, hükûmet-genelkurmay çekişmesi olmamalı. Bilakis uyum oluşsun ki, Türkiye ileriye doğru yol alsın. Uyumsuzluk durumunda gerilere kayacağımız kesindir.

Cumhurbaşkanımız Sayın Abdullah Gül, çok başarılı Çin ziyaretinden döndü. Çin devleti, Sayın Gül ile heyetimizi Urumçi'ye de götürdü.

Dün, Anayasa'nın mahut 15. geçici maddesini kaldırarak Türk milletini utançtan kurtarmamızı, fakat Evren'e ve 13 Eylül sorumlularına yargı yolunu açmayı aslâ ve kat'a düşünmemek gerektiğini yazmıştım. Zira Türkiye'yi, böyle bir dava kıskıvrak bağlar. Bütün dünyada dikkatle izlenir. Türkler gene ne yapıyorlar? tefsirlerine konu olur. Ayrıca, belirli yüce makamlarda bulunan kişilerin yargıya, hattâ kovuşturmaya maruz kalmaları, çok istisnâî durumlarda olabilmelidir. Aksi takdirde devlet zarar görür. O makamlara gelecek kişileri de çekingenliğe sürükleyebilir.

Anayasamız'ın Geçici 15. maddesi, 12 Eylül 1980 devlete karşı askerî darbesinin 4 orgeneral, 1 oramiralli Millî Güvenlik Konseyi, bu dönemin hükûmet ve Danışma Meclisi üyeleri için, her türlü, ama her türlü eylemlerinden dolayı dokunulmazlık tanıyor.

Biz Türkler bir vakitler Çin'in ünlü Kuzey komşusu idik. Ta 840 yılına kadar... Bir Uzak Doğu, bir Kuzeydoğu kavmi idik.

Başbakan Sayın Tayyip Erdoğan, dün Arnavutluk'a gitti. Arnavutluk, Türkiye tarihi ile iç içe olan ülkelerden biridir. Arnavutlar, Slav veya Latin değil, Yunanlılar gibi Epir ırklarından bir kavimdir.

Adalet ve Kalkınma Partisi ile Fethullah Gülen Hoca cemaatine karşı, İrticayı Bitirmek projesi, Türkiye gibi çok önemli, büyük, süper stratejik, üstelik boğazına kadar sorunlara batmış bir devleti, haftalar boyu oyaladı.

Mahmûd Ahmed-i Nejâd'ın ikinci 4 yıllık cumhurbaşkanlığı dönemi, İran milletinin genel tasvibini kazanamadı. Milleti ikiye böldü. Seçimde hile olduğu anlaşılıyor. Çapı bilinmiyor. Sonucu değiştirecek derecede miydi, meçhul. Ahmed-i Nejâd'ın okumuş, aydın kitleden fazla oy almadığı ortada. Bu aydın kitle İran'da, Asya kıt'asının en yüksek seviyelerinden birini oluşturur.

Kerkük şehrinin Türkmen banliyösü Tâze Hurmatı'da Türkler yeni bir katliâma uğradı. Bir İntihar kamyonu, öğle namazından çıkan cemaatin içine dalarak patlatıldı. 72 ölü, 200'ün üzerinde yaralı sayıldı. 200 kadar bina hasar gördü.

İran'da Mahmûd Ahmed-i Nejâd'ın ikinci defa 4 yıl için cumhurbaşkanı seçilmesi, kitlelerin sürekli tepkisiyle karşılandı. Ahmed-i Nejâd, Orta Doğu ve dünya barışına hizmet eden bir siyaset izlememekle suçlandığı için, İran seçiminin sonuçları Batı demokrasilerinin hiçbirinde olumlu değerlendirilmedi. Kuzey Kore, Venezuela, Küba kabilinden azılı ABD düşmanları dışında memnuniyet uyandırmadı. Nejâd taraftarları (İsrail'e ölüm!) gibi sloganlar atarak, barış istemediklerini saklamadılar. Hele nükleer silaha ulaşınca, nasıl bir tehdit oluşturacaklarını, açığa vurdular.

Rusya, Türkiye gibi Brüksel kapılarını aşındırmak zorunda kalmamak için, Asya'da, hattâ Amerika kıt'asında güç ve söz sahibi devlet pozisyonuna girmek istiyor. Brüksel'e dilekçe verdiği günün ertesinde "Avrupa Birliği'ne hoş geldin!" diye karşılanmaya hazırlanıyor. Putin'in çok akıllı olduğunu bu sütunda epey yazdım.

Ergenekon yetmedi. Daha ucu görünmeden bir dava doğurdu ki, ana davayı gölgeledi. Gündemin tam ortasına oturdu. Başka konuları silip süpürdü. Sahte veya bir gerçek bir belge ki Adalet ve Kalkınma Partisi ile Fethullah Gülen'i silmeyi (!) hedeflemiş. İrtica ile Mücadele'nin ültra modern son projesi...

Dünya İran'la meşgul. Türkiye gündemi epey farklı: Bir gazetenin yayınladığı sahte veya gerçek askerî rapor, AK Parti ve Fethullah Gülen Hoca'ya karşı bir komplo taslağı mı? Askerle siyasî iktidarı karşı karşıya getirmek teşebbüsü mü? Silâhlı kuvvetlerimizi gözden düşürmek, darbe peşinde göstermek arzusu mu? Henüz meçhul. Diğer konu da aynı mahiyette: Dolmabahçe Sarayı'nda Başbakanımız'la dönemin genel kurmay başkanı ne konuştular? Mülâkat sahipleri (devlet sırrıdır) diyorlar. Demokrasilerde kapalı konuşmalar yapılamaz iddiası sürüp gidiyor.

İran seçimleri, dünyanın ilgisini üzerinde topladı. Zira dünyanın geleceğini etkileyebilecek ağırlıktadır. Nükleer İran, Pakistan'a benzemeyecektir. Doğu Akdeniz ve Batı Basra Körfezi (pardon: İran Körfezi) sahillerini kontrol etmek isteyecektir. Her iki tarafa sarkacaktır. Tehlikeli olan husus, İran halkının yarısının böyle bir İran'a inanmış bulunmasıdır.

İran, atom bombalı bir güç olarak Orta Doğu'da egemenliği hedefledi. Mahmûd Ahmed-i Nejâd'ın (dünyanın birinci devleti olmak) vaadine inancını belirtti. Doğu Akdeniz'de kalmayı ve Körfez'in batısına da uzanmayı tercih etti.