Fuat Bol

İstanbul, küçük Türkiye'dir. İstanbul'un dışındaki hiçbir şehrimizin böyle bir özelliği yoktur. İstanbul'da her ilimizden çokça vatandaşımız ikamet etmektedir.

İstanbul'umuzun problemleri belli. Düşman elinden aldığımız güzel İstanbul'umuzu maalesef kendi ellerimizle mahvettik. Şairlerin hayallerini süsleyen o tılsımlı şehir; hor kullanmak ve plansız yerleşim yüzünden kelimenin tam anlamıyla "megaköy" halini almıştır.

Bu yazıyı 40 sene sigara içmiş yani sigara mağduru olarak yazıyorum. Çok şükür, bundan üç sene önce sigara illetinden kurtuldum.

Dilin önemini anlatmaya ve tartışmaya gerek var mı? Dil, insanoğlunu hayvandan ayıran çok önemli bir özellik. Türkçemiz, dünyanın belli başlı dillerinden bir tanesi. Yani, bir medeniyet dili. Bakmayın; bazı köksüzlerin; Türk dili için, ilim dili değildir demelerine.

Tekelleşme konusunda maalesef sınıfta kaldık. Üstelik devletçiliğin en katı kurallarının uygulandığı demirperde (Komünist) ülkeleri bile çok kısa sürede özelleştirmeyi sağlayıp, serbest piyasa ekonomisine geçip yollarına devam ediyorlar.

Demokrasiye geçiş tarihimizden öncesini bir yana bırakıp, yalnızca, son yarım yüzyılı aşkın süreye dikkatlice bakıldığında, görülecek olan husus; halkın gündemi ile birileri tarafından bu gündemin sürekli olarak saptırılmak istendiğine şahit oluruz.

Demokrasimiz, elbette arzu edilen seviyede değildir. Bu durumun böyle olmasının değişik sebepleri vardır. Ancak şu hususu vurgulamamız gerekmektedir ki, bunca inkıtaya uğratılıp ve her seferinde yeniden başlanılmasına rağmen, demokrasimiz epeyce mesafe aldı.

Terör örgütü PKK, eylemleri ile en büyük kötülüğü Kürt halkına yapmaktadır. Oysa, Kürt halkı için çalıştığını iddia etmektedir. Doğu ve güneydoğu geri kalmış ve yöre halkının yüzü bir türlü gülmemiştir. GAP, dünyanın sayılı projelerindendir. Toplam 32 milyar dolarlık projenin şimdiye kadar, ancak 22 milyar dolarlık kısmı tamamlanabilmiştir.

Son zamanların modasıdır; hemen her şey tersinden anılır olmuştur. Gerçek halk düşmanlarının, "halkçı, halktan yana, halk için..." isimler alması gibi..

22 Temmuz 2007 seçimleri, demokrasimizin çok önemli kilometre taşlarındandır. Seçim sonuçları itibariyle; birincisi tek başına bir partiyi iktidara taşıyarak siyasi istikrarı sağlamış, ayrıca iktidarın dışında da üç ayrı partiye (şu veya bu şekilde) grup kurdurmuştur.

Parlamentomuzun ve hükümetimizin çalışmaları dikkatinizi çekmiştir, sevgili okuyucularım. Parlamentoda önümüze gelen kanunların hemen hepsi geçen dönemden Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer'in veto ettiği kanunları ihtiva etmektedir.

Bizim gibi, demokrasisi henüz emekleme devresinde olan ülkelerde siyasi istikrar için, mutlaka tek başına bir partinin iktidara gelmesi gerekmektedir. Hangi koalisyon dönemi olursa olsun; özellikle Türkiye'miz için kayıp yıllar olmuştur. Onca koalisyon tercübesinden sonra bile; 1991'deki DYP-SHP (Demirel-İnönü) koalisyonundan çok şeyler beklenmesine ve bu yönde vaatler yapılmasına rağmen icraatta bunların bir tek örneği dahi görülememiştir.

Bizdeki sorumsuz muhalefetin, başta CHP olmak üzere; sergilemiş oldukları tavırları görüyorsunuz değil mi sevgili okuyucularım? Neymiş efendim; Başbakan daha somut şeyler söylemeli ve muhatabına da söyletmeliymiş! Yani, bunlara göre; bu seyahatin başarılı geçmesi için ne söylemeli idi? Hareket şu gün, şu vakitte, şu kadar askerle, havadan veya karadan veya her ikisi ile birlikte yapılacaktır! ABD, terör örgütünün elebaşlarını yakalayıp; şu tarihe kadar Türk makamlarına teslim edecektir!

Beklenen ziyaret nihayet gerçekleşti. Başbakan Erdoğan ile ABD Başkanı Bush'un ortak açıklamalarından; daha önce zedelenen Türk-Amerikan münasebetlerinde yeniden "güven" tesis edildiğini müşahede etmekteyiz. Malum, Başbakan Erdoğan daha ABD'de iken, PKK'nın elinde bulunan sekiz askerimiz serbest bırakıldı.

Dünkü makalede, "teröre çanak tutan bir kısım medya (!)"dan söz etmiştik. Yazılı veya görsel (gazete ve televizyonlar) medya nasıl olur da, eli kanlı bir terör örgütüne çanak tutabilir?

Ülkemiz tamı tamına 24 senedir, fiili olarak PKK terörü ile boğuşmaktadır. Terör normal savaş şekillerinden olmayıp; tek kelime ile savaşın "en alçakça" olanıdır. Savaşın bu şekli, yani terör; tarihin her devrinde olagelmiştir. Terör savaşında muhatabımız (hasmımız) gündüz külahlı- gece silahlı olduğundan; yani sizinle nizami savaş yapmadığından; gücünüz ne olursa olsun (süper güç de olsanız) işiniz çok zordur.

Bugün size Cihan Devletimiz'in Avrupalılarla yapmış olduğu bir anlaşmayı yazmak istiyorum, sevgili okuyucularım. Devir, Kanuni Sultan Süleyman dönemidir.

Türkiye'miz, devletler arenasında dün olduğu gibi bugün de yalnızlığı yaşamaktadır. Dost ve müttefik gözükenler bile bu hallerini sadece kağıt üstünde ve diplomatik söylemler çerçevesinde ifade etmekte; fiili durumlarda ise bu durumun gerçek dostluğu yansıtmadığı fark edilmektedir.

Yönetim şeklimizi demokrasi yani, halkın bizzat kendini idaresi olarak benimsemiş; öyle ifadelendirmişiz ama gelin görün ki iş, uygulamada hiç de anlatıldığı gibi değildir.

Her zaman söylüyoruz; bizim ülkemizin dünyamızda bir başka benzeri bulunmamaktadır! Bizim dışımızdaki diğer ülkelerde, ne bizdeki gibi muhalefete, yahut bizdeki gibi bürokrasiye veya bizdeki gibi medyaya rastlayamazsınız. Bundan dolayıdır ki, bizim ülkemizi başka herhangi bir ülkeye benzetip bir yere varamayız. Tek kelime ile biz bize benziyoruz ve biz dünya üzerinde tek örneğiz...