Gürbüz Azak

İSTANBUL, Türkiye'nin en dertli şehridir. Dertlerin başında da trafik keşmekeşi gelir. Çalışan kesim günün en az 2-3 saatini daracık minibüslerde, ter kokan otobüslerde geçirir. Aylara ve yıllara vurursanız kaybedilen zaman ve harcanan benzin korkunçtur.

Önce Mesut Bey Başbakan, Ecevit Başbakan Yardımcısı. Sonra Ecevit tek başına Başbakan.

KAVGASIZ yılımız, ayımız, günümüz yok. Biz alıp satarken, çalışırken, yazarken hep kavgalaşırız. Ve galiba bu kavgalaşmalarda iyi kötü lezzetler de buluruz. Bizde maçlar hep kavgalı olur.

NERON'U bilirsiniz... Hani şu gaddar, Roma'yı ateşe veren, en yakınları dahil annesini bile işkence ile öldürten, sırtlan tabiatlı lânet imparator.

Milletimizin eksilmeyen sevdâları aynı zamanda onun en vazgeçilmez dramıdır. Bu dram, bin küsur yıldır Batı'ya dönük yaşanır.

Eskiden, yüklü 4-5 deveye katar, beş ve daha fazla katara ise kervan denirdi...

Kaldırımdaki dilenci, hemen yanıbaşında can çekişen köpeğe bakıp bakıp ağlıyormuş. Öteden bir yolcu seslenmiş: - Hasta mı hayvan?

Dar gelirli Moiz Efendi, akşamları İstanbul sokaklarından yorgun argın eve döndüğünde hâne halkı sızlanmaya başlarmış: - Baba, pabucum eskidi. Pabuç alalım.

Dar gelirli Moiz Efendi, akşamları İstanbul sokaklarından yorgun argın eve döndüğünde hâne halkı sızlanmaya başlarmış: - Baba, pabucum eskidi. Pabuç alalım.

Artık ölü kıymetlerden kurtulma vaktidir. Kimi sahtecilik, kimi saflık kokan ölü kıymetler, dirileriyle yer değiştirmedikçe başlarımız ağrısız kalmayacak.

Bütün resmî makamlar fedakârlık ister. Kâr peşinde koşmak, ihtirasları gemsiz bırakmak, kepaze heveslerin en kötüsüdür. Hele siyâset... Kat'iyyen kazanç mesleği olamaz.

Sayın işadamı, yapma... Sayın profesör, yapma... Sayın gazeteci, sayın sanatkâr ve sayın entel bozuntusu sen de yapma.Ne zaman bir araya gelseniz aynı çürük sakızları çiğniyorsunuz.

En üzüldüklerim, "Anneli annesizler"dir. O yavrular; kumardan, eğlenceden, süslenmeden vakit bulamayan (hayatı magazin) kadınların, ülkeye en boncuklu armağanı.

Çatalca'da bir Mustafa bey vardı, doktor... Pratisyen hekim olmasına rağmen civar köylerin tamamı ona gelirdi.

Deli deyip geçmeyin. Bizde delilik önemli, hattâ özlenen bir rütbedir. Delilik en îtibarlı pâyelerin başında gelir.

Ey insan! Fikrini taşıyacak kudrette misin? Uzak hayalleri, dayanılmaz vehimleri, zor erişilir sevdâları taşıyacak kudrette misin?

Okyanusta haftalarca çalkalanan denizcilerin, serendeki nöbetçiden bir şifâ müjdesi gibi bekledikleri sadece iki kelime vardı: - Kara göründüüüü!..

SULANDIRMAK, bozuluşun az öncesidir. Bu "önce"ye sâde basîretsizlik, saman altı hesapları sığmaz. Yılışıklık ile ciddiyetsizlik ve pekalâ sulandırma evvelinin baş konukları. Sulandırmak, "Mesele fakirliği" değilse bile hayatı hafife alış olmalı. Ki temelinde bal gibi "Saldım çayıra" umursamazlığı yatıyor.

YENİ nesil bilmiyor. Eskiden kahvehânelerin en görünür yerinde Yavuz Zırhlısı'nın koskoca bir resmi olurdu. İki yanında da gene taş baskısı, Gâzi ile Mareşal Çakmak'ın renkli portreleri. Karşı duvarda ise, "Dünya Güzeli Neriman", Koca Yusuf ve Kurtdereli pehlivanlar dururdu.

MUHTAR Muharrem'den ilçe ve il sorumlularına kadar herkesin ağzında aynı emzikler: "Efendim, köyümüzü modern hâle getireceğiz"