Halime Gürbüz

Esas kız mışıl horul uyuyordu. Hayır olsun; rüyasında 'Hayat Savaşı'nın tam ortasındaydı. Otuzbayırı Meydan Muharebesi'nde, postalları ayağına vuran şaşkın bir askerdi.

İstanbul'a kar yağdı! Bir patırtı, bir hengama ki görmeyin. "Sanki meteor yağıyor, ne İstanbul'muş arkadaş" demeyin. Hor görmeyin garibi, buralara nadiren uğruyor, iki gram yağınca 'kar tatili' oluyor ya hani... Büyük küçük hepimiz bekliyorduk, istiyorduk, dua ediyorduk... "Yarabbi, pamuktan yorgan bekleyen damlara, camdan semayı gözleyen yavrulara, işten güçten bitkin düşen kullarına, şu yedi tepeli İstanbul'a , top top kar yağdır yarabbiii..." "İstanbul kara yenik düştü! -mega kent felç oldu!!- beyaz esaret!!!" manşetlerini bir yana bırakırsak dualar kabul oldu. Gerçi, "ay her taraf böööle bembeyaz olduuu" diye sevinirken ağzımızın ortasına Sibirya soğuğunu yiyip afalladık... Ama yağdı artık. Keyfini çıkarın...

New York Times gazetesinde önceki gün yer alan habere göre; NASA, Atlantis, Discovery ve Endeavour uzay mekiklerini bu yıl sonunda kullanımdan kaldırıp satacak. Uzay mekiklerinin fiyatı başta 42 milyon dolar olarak belirlense de sonradan yüzde otuz indirim yapılmış. Ötv indirimi yokmuş, sorduk...

"Eşeği yoldan çıkaran sıpa, insanı yoldan çıkaran soba" atasözünü açıklayınız. Öğretmenim, soba iyi bir şeydir. Bizde var. Sıpa görmedim ama babam abime kızdığında 'sıpa' diyor galiba o da bizde var. Bu atasözümüzü açıklayayım. Hakkaten abim beni yoldan çıkarıyor, sifonu o bozdu dayağı ben yedim. İnsanı yoldan çıkaran soba demek çok doğru demektir. Soba yüzünden yoldan çıkmak demek, mesela üzerine tükürüp tükürüklerin coss diye diye sobanın demirinde dansını seyrederkene şaplak yemektir.

"Moda denilen şey o kadar çirkindir ki, onu her altı ayda bir değiştirirler."

Alın size taptaze bir olay. Kuzey Amerika'da bir eyalet... Üniversite şehri olmasının da etkisiyle farklı ırklardan bir çok insanı barındıran küçük bir şehir... Sevimli bir anaokulu...

- Filler enteresan mesela... Bir filin hortumunda tam elli bin tane kas varmış. Hortumuyla hem bir ağacı yerinden söküyor hem de yere düşmüş bir bezelye tanesini alabiliyormuş!

Her yılbaşında olduğu gibi geçen hafta da yine ve yeniden piyango çekilişinden gayrı bir şey düşünemez oldu millet. İnsanların 'gözü dönmüşlükleri' başımızı öyle bir döndürdü ki, ottuz milyon tee lee'lik ikramiye sonunda birilerinin eline geçti, yorgan gitti kavga bitti...

Yılın son gününde, bu souk kış avasında elcazlarımnan yazarım bu satırları. Bubam zurnasının zırt dediği yeri ararkene annem mutbakta yılbaşı indisi kavurur. A be yalan be yalan, bulaşık yıkar. Kardeşcaazlarımdan üsniye, elimde zillerim çalıp da sülerim avalarında, büyük olanı afize de şişinir. Tartakladım ya be, undan.

Bir dost aranıyor Her düşü kurmuş, her düşü yitirmiş, Her şeyi istemiş, Şimdi artık ne istediğini bilen.

Hazır yılbaşı indirimi de varken pazarlık üzerine ahkam kesmenin tam zamanı.

Son dönemin moda kalıbı 'hayata karşı duruşu' nasıl olursa olsun, 'arızalı erkek' ayakta duruşundan bellidir.

Soğuk kış günlerinde şapır şupur yediğimiz C vitamini deposu portakalı soymak görsel bir şölen olduğundan artık festivali düzenleniyor. İşte bu yıl ilki düzenlenen Altın Portakal Dilim Festivali'nden notlar:

Annelerin gözünde hiçbir zaman büyümüyoruz. Yaş kaç olursa olsun. Biz hep risk artındayız, onlarsa hep aşırı korumacılar! Tembih üzerine tembih. Kapıyı "kim o?" demeden açma... terli terli su içme... çiğnemeden yutma... terliksiz yere basma... taşa oturma... Boyunca olduğunuzda da, boyunca çocuğunuz olduğunda da...

- Evlâdım, sizinle resmi ve sathi değil, tam, uzun ve samimi bir görüşme murad ederim. - Hı?! - Yavaş yavaş yaşınız kemale eriyor. Karşı cinsinizle izdivaç düşlemiyorsanız, parklarda, mesirelerde, fazla tenha mahallerde bir araya gelmemeye itina göstermelisiniz. Ahbaplığı ileri götürmemelisiniz.

Deli diyen de oldu, fazla zeka kafatasına zarar diyen de. Bu asabiyetle hayata nasıl keyifle bakabildiğimi merak edenler de... Domates fideleri arasında 'ayrık otu' tadında biriyim kabul. Ama benim okurlarım da öyle. Geneli Hitler'i çoğul zannetmeyecek kadar dilbilgisi, ampulü Ediz Hun'un değil Edison'un bulduğunu ayırt edebilecek kadar farkındalık sahibi.

Kimi kadınlar vardır ki, tatlı bir rüyaya çevirirler hayatınızı. İçinde çeşit çeşit hayaller dolu bir sırt çantasıyla çalarlar kapınızı. Yapacak başka bir şey bulamayıp pazarlamacı olan zavallı birisi zannedersiniz ilk görüşte. Kendinden bir şeyleri size bırakıp karşılığında kazanç elde etmeye çalışıyor zannedersiniz.

Güzzin Abla, üç gündür kavurmayı fazla kaçırdığı için müsait değil. O gelene kadar yerine Hallederiz Abi bakıyor ve sorularınızı cevaplıyor.

"Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın!" Büyüklerin "artık sen de adam ol, silkelen, tut, yakala, zapt et" mesajlı bu şairane iğneleme fena dokunur insana... "Yahu onun babası koskoca padişahtı, bizimki 657'ye tabi memur" kıvırması da, Viyana kapılarına tekrar dayanıp "çıkışa geeel!" tarzı cinnet naraları atmak da insanı rahatlatmaz...

Seksenlerde çocuk olmak keyifliydi. Ve fakat travmatikti. Bu yazı, geçmişi yad etmekten ziyade 80'lerde yaşananların yıllar sonra bir travma sebebi olduğunun farkına varılması ve şimdilerde erken 30'larını sürdürmekte olan bir jenerasyonun neden bu kadar saçma sapan bir düşünce ve hareket tarzına sahip olduğunun anlaşılması adınadır...