Mehmet Oruç

Muhammed bin Mesleme, plan gereği İslam düşmanı Kâ'b bin Eşref 'i öldürmek için kalesine gitti. Beraberinde, Kâ'b'ın süt kardeşi Ebû Nâile de vardı. Kâ'b onları kaleye çağırmıştı.

Günümüzde dünya küçüldü, dünyanın öbür ucunda bir ahlaksızlık, hayasızlık akımı başladıysa, dünyanın diğer ucundaki insanlara TV'ler ve internet ile aynı anda ulaşabiliyor. Dolayısıyla, toplum olarak bu tehlikelerle biz de karşı karşıyayız.

Ahlaksızlık, fuhuş, cinsi sapıklık bütün dünyayı sardı. İnsanlık, büyük bir tehlike altında. Toplumlar cinsi sapıklıklarda, erkek erkeğe evlilik izninden tutun da, 8-10 yaşındaki çocukları bile fuhuş ticaretinde kullanacak kadar âdileşti.

Bedir savaşından sonra Mekkeli müşriklerin ölüleri hakkında ağıtlar, şiirler söyleyerek müşrikleri kışkırtan, Peygamberimize ve Müslümanlara dil uzatarak fitne çıkartan, hattâ Peygamberimize suikast tertiplemeye kalkışan Kâ'b bin Eşref adlı bir Yahûdî zengini vardı. Peygamber efendimiz Eshâbına sordu: - Kâ'b bin Eşref'i kim öldürür? Muhammed bin Mesleme dedi ki:

Hz. Hâlid Yemen'de vali iken İslâmiyetten ayrılan ve "Namaz kılarız, fakat zekât vermeyiz" diyen mürtedlerin bastırılmasında önemli vazife görmüştü. Bu temizlik harekâtı tamamlandıktan sonra, İslâm ordusu Şam taraflarına sevkedildi. Bizans ile Yermük'te çetin savaşlar yapıldı.

Mekkeli müşriklerin, Müslümanlara zulüm ve işkenceleri her gün artıyordu. Bitmek, tükenmek bilmeyen bu eziyetleri, dayanılmaz hâle gelince, Resûlullah efendimiz, Müslümanların Habeşistan'a hicret etmelerine izin verdi. Orada rahat edebileceklerdi.

Resûlullah efendimiz, İslâmiyeti gizli olarak açıklamaya yeni başlamıştı. Daha birkaç kişi Müslüman olmuştu. Bu sırada Hâlid bin Sa'îd bir rü'yâ gördü. Rü'yâsında, Cehennemin kenarında dururken, babası gelip, kendisini oraya itip düşürmek istedi. Tam o sırada, Peygamberimiz belinden yakalayıp, Cehennemin içine düşmekten koruduğunu gördü.

Uzun müddet en yakınları tarafından işkenceye tâbi tutulan ve zulmün her türlüsüne mâruz kalan Hz. Seleme, Iyaş ve Hişâm Medîne'ye hicret emri çıkınca bile esâret zincirinden kurtulamadı. Hattâ bu yüzden Bedir, Uhud ve Hendek savaşlarına da katılamadı.

Mekke ufuklarını aydınlatan hidâyet nûru, kalb ve gönüllere yansıyınca, İslâmiyetin şifâ bahşeden berrak menbaına her geçen gün birkaç kişi daha yanaşıyor, o âb-ı hayâta dalarak yudumluyor, rûhlarını paslandıran cehâlet ve zulüm kirlerinden kurtularak huzûra kavuşuyorlardı. İnsanlık, o sıralar o kadar zavallılaşmış ve gülünç bir hâle düşmüştü ki, her türlü aşağılıkları işliyorlardı. İşte onları, şirkin, küfrün ürkütücü pençesinden alıp, İslâmiyetin munis ve şefkatli sînesine, merhametli kucağına da'vet eden yüce Resûl, insanlığın hakîkî kurtarıcısı olduğunu ispat ediyordu.

Dün, ÖSS sebebiyle, İslam büyüklerinin türbelerine gidip dua eden öğrencileri bundan uzaklaştırmak için, bazı çevrelerce başlatılan kampanyadan bahsetmiştik. Hatta, türbelerden yardım istemenin, "hurafe", "şirk" olduğunu söyleyenler bile çıktı.

Bir gün Hz. Câbir hastalanmıştı. Resûlullah efendimiz kendisini ziyârete geldi. Baygın vaziyette yatan Câbir'in yüzüne su serperek ayılttı. Hz. Câbir bu sırada yedi kız kardeşinden hangisine ne miktarda mîrâs bırakabileceğini Peygamber efendimize sordu. Resûl-i ekrem efendimiz, "Yâ Câbir, sen bu hastalıktan vefât etmeyeceksin!" buyurdu.

Hz. Câbir'in babası Uhud'da şehîd olunca, kardeşleri kimsesiz kaldı. Bunun üzerine Hz. Câbir dul bir kadın olan Süheyme binti Mes'ud ile evlenmişti. Resulullah efendimiz, "Kız alsaydın daha iyi olmaz mıydı?" buyurunca; - Yâ Resûlallah! Babam Uhud'da şehîd olunca geride yedi kız çocuğu bıraktı. Doğrusu, ben yaşlı bir kadınla evlenmeyi, onun da, çocukları başına toplamasını, onların saçlarını, başlarını taramasını, onlar üzerinde bir mürebbiye olmasını daha hayırlı buldum.

Câbir bin Abdullah hazretleri şöyle anlatır: Peygamber efendimiz Hendek Gazâsında bir kayayı parçalarken, mübârek karnı açıldı. Açlıktan midesinin üzerine taş bağladığını gördük. Bu hâli görünce çok üzüldüm. Hemen Resûlullahın huzûruna varıp, izin aldım ve eve gidip hanıma dedim ki:

Câbir bin Abdullah'ın babası şehîd olduğu zaman bir hayli borcu vardı. Bu borçların mühim bir kısmı, etrafta oturan Yahûdîlere idi. Babasının şehâdetinden sonra, alacaklılar, Câbir bin Abdullah'ı sıkıştırmışlardı. Fakat Câbir bin Abdullah'ın elinde, babasından kalan ufak bir hurmalıktan başka bir şey yoktu. Buradaki hurmalar da borcunu ödeyecek miktarda değildi.

Câbir bin Abdullah hazretleri Bedir Savaşına katılamamıştı. Uhud Savaşına katılmak için Resûlullah efendimizden müsaade istedi. Resûlullah efendimiz, babasından izin alabilirse katılmasına müsaade edeceğini bildirdi.

Hz. Seleme bin Ekvâ anlatır: Baskın yapıp Resulullahın develerini almak isteyen müşrikleri uzaklaştırınca Peygamber efendimiz, "Süvârîlerimizin hayırlısı Ebû Katâde idi. Piyâdelerimizin hayırlısı da, Ebû Seleme olmuştur!" buyurdu. Bunları söyledikten sonra bana, birisi süvârî, birisi de yaya hissesi olmak üzere, iki hisse verdi ve ikisini benim için birleştirdi.

Hz. Seleme bin Ekvâ anlatır: Resûlullah efendimizin develerini alan müşriklerin peşine düşmüştüm. Bana yardıma gelen süvârîleri görünceye kadar bulunduğum yerden ayrılmadım. Süvârîler, ağaçların arasına girmeye başlamışlardı. Onların ilki, Ahrem Muhriz el-Esedî idi. Onun arkasında Resûlullah efendimizin süvârîsi Ebû Katâde ve Mikdâd bin Esved vardı. Baskıncı müşrikler geri dönüp kaçtılar.

Dün, Almanya'daki Dünya Kupası maçlarında 500 bin kadının cinselliğinin istismar edildiğinden, "modern köle" olarak kullanıldığından bahsetmiştim. Ben zannederdim ki, Dünya Kupası, Dünya Olimpiyat gibi oyunlada sadece spor yapılır ve seyredilir. Böyle değilmiş, mahalli idarenin binlerce kişiye kapalı ve yarı açık genelevi sunma görevi de varmış!

Peygamber efendimizin develerini Medîne'de otlağa götürme vazifesini bir çobanla birlikte Peygamberimizin hizmetçisi Rebâh üzerine almıştı. Hz. Seleme etrafın düşman kabîlelerle dolu olduğu bir zamanda, develerin hücuma uğrayabileceğini düşünerek Rebâh'la birlikte gitti. Gâbe Dağının yokuşuna vardığı zaman Abdurrahman bin Avf'ın hizmetçisine rastladılar. Hizmetçi çok heyecanlı idi. Hz. Seleme ona sordu:

Hudeybiye Anlaşmasının yapıldığı günlerdeydi. Endişeli ve huzursuz bir bekleyiş hâkimdi. Eshâb-ı kirâm, Semüre ağacının altında toplanmış, hayatları üzerine Allahın Resûlüne bî'at ediyorlardı. Aralarında kuvvetli ve cesûr bir sahâbî olan Seleme bin Ekvâ da vardı.