Mehmet Oruç

Ubâde bin Sâmit hazretleri, şöyle anlatır: Ben birinci Akabe'de hazır bulunanlar içindeydim. Oniki kişi idik.

Dün, makam sahibi olma, baş olma hırsının insanın başını akıl almaz belalara, sıkıntılara soktuğundan bahsetmiştik.

Resûlullah efendimiz hicretten sonra Medîne'de, Yahûdîlerle anlaşma yapmışlardı. Buna göre Yahûdîler, Müslümanlara saldırmayacaklar, onların düşmanlarına yardım etmeyeceklerdi! Buna rağmen, Yahûdîler sözlerinde durmadılar ve Müslüman kanı dökmekten çekinmediler. Medîneli Yahûdîler, üç kabîle hâlinde yaşıyorlardı.

Bir gün Peygamberimiz Ebû Mûsel-Eş'arî'ye buyurdu ki: - Cennet hazînelerinden, Arş'ın altındaki hazînelerden bir hazîneyi sana bildireyim mi?

Ebû Mûsel-Eş'arî anlatır: "Evtas muhârebesinden sonra, şehid olan amcamın emânetlerini alıp Resûl-i ekremin huzûruna gittim.

Ehl-i sünnet i'tikâdındaki iki mezhep imâmından biri olan Ebül-Hasen-i Eş'arî hazretleri Eş'arî kavmindendir. Ebû Mûsel-Eş'arî'nin amcası Ebû Amir de, Resûlullahın kumandanlarındandı.

Ebû Mûsel-Eş'arî hazretleri, Müslüman olmasını şöyle anlatır: Yemen'de iken Peygamber efendimizin ortaya çıkışı haberi bize ulaştı.

Hazreti Ömer vefât ederken halîfeliğe aday olarak gösterdiği altı kişiden biri de Abdurrahman bin Avf'dır. Hz. Ömer'in defninden sonra, tâyin edilen bu altı sahâbî toplandılar. İlk olarak Abdurrahman bin Avf söz alıp şöyle dedi:

Dinin hükümlerini bildiren ilme "Fıkıh ilmi" adı verilir. Fıkıh ilmi, insanların yapması ve yapmaması lâzım olan işleri bildirir.

Abdurrahman bin Avf hazretleri, fazîlet ve kemâl sâhibi bir insandı. Kalbi sadece, Allah korkusu, Resûlüne muhabbet, doğruluk, iffet, merhamet ve şefkat ile doluydu.

Yarın, Hanefi Mezhebi'nin kurucusu, İmam-ı azam Ebu Hanife hazretlerinin ölüm yıl dönümü. (699-767) Bu vesile ile bugün ve yarın tarihte ender rastlanan bu büyük İslam âliminden bir nebze bahsetmek istiyorum. Çok şey borçluyuz bu büyük zata. Bazıları unutturmak isteseler de, yeryüzündeki bütün Ehl-i sünnet Müslümanların bu büyük âlime şükran borçları vardır. Çünkü O, Müslümanları altından kalkamayacakları büyük bir yükten kurtarmıştır.

Bir gün, Resûlullah efendimiz, Abdurrahman bin Avf'ı yanına çağırıp buyurdu ki: - Hazırlan! Seni bugün veya yarın sabah inşâallah askerî birliğin başında göreceğim.

Tebük Harbi dönüşünde, Peygamber efendimiz gecikince, Abdurrahman bin Avf hazretleri imâm yapılmıştı. İkinci rek'atte iken Peygamber efendimiz yetişip kendisine uydu.

Hazreti Abdurrahman bin Avf, bütün harplerde bulundu. Bedir'de kahramanlıkları çok oldu. Bedir Muhârebesinde şâhit olduğu bir hâdiseyi şöyle anlatır:

Abdurrahman bin Avf hazretleri, ticâretle meşgul olurdu. Bu sebeple çeşitli yerlere ticâret için giderdi. Şöyle anlatır:

Mu'âz bin Cebel şöyle anlatır: Bir gün Resûlullahın huzuruna varmıştım. Bana buyurdu ki:

Recâ bin Hayve şöyle bildiriyor: Bir zamanlar Mu'âz bin Cebel'in bir sohbetinde bulunmuştum. İlim hakkında şöyle buyurdu: "Size benim vasiyetim olsun! İlmi, ancak Allah rızâsı için öğrenin! Zîrâ Allah rızâsı için öğrenilen ilim, takvâyı, Allahtan korkmayı hâsıl eder. Bu niyetle ilim aramak ibâdettir. Bu ilmi müzâkere etmek tesbihtir; ilimden konuşmak, Allah yolunda cihâddır. Bilmeyene ilim öğretmek sadakadır. Bir mecliste bulunanlara ilimden bahsetmek, Allahü teâlâya yakınlıktır. Zîrâ ilim, helâl ile harâmın terâzisi, Cennet ehlinin minâresi, gurbette insanın arkadaşıdır.

Dün, İkinci Abdülhamid Han'ın hüzün verici bir şekilde tahttan uzaklaştırılmasından bahsetmiştik. Bugün de biraz şahsiyetinden bahsedelim...

Abdullah bin Seleme şöyle anlatıyor: Mu'âz bin Cebel taûn hastalığına yakalanmıştı.

Hz. Mu'âz şöyle anlatır: Bir gün Resûl-i ekrem efendimiz bir hayvana binmişti. Ben de arkasında bulunuyordum. Bana sordu: