Mehmet Oruç

Müslüman halkı ürkütmemek, tepkilere sebep olmamak için, İslamiyet ve dinin esas aldığı kaynaklar övülmüş, yeniliklerle sözde dine hizmet için yapılı-yor görünümü verilmişti...

Nimetler ürkektir, onları şükür ile bağlayın, yoksa kaçırırsınız, buyurulmuştur. Fudayl bin Iyad hazretleri buyurdu ki: "Nimete karşı şükürden ayrılmayın! Bir kavimden alındığı takdirde geri gelen çok az nimet vardır!"

İbni Semmak hazretleri, elinde içtiği bir testi su olduğu halde halifelerden birinin huzuruna girdi. Halife "Bana nasihat et" dedi. İbni Semmak, halifeye "Susuz kaldığında şu su bütün servetin karşılığında sana verilse acaba bütün servetini verip bu suyu alır mısın?" Halife "Evet! Alırım!" dedi. İbni Semmak "Bütün servetini vermek sûretiyle ancak bu bir bardak suyu alabilirsin denirse, acaba mülkünden vazgeçebilecek misin?" Halife "Evet, vazgeçerim" dedi. İbni Semmak "O halde bir bardak suya değmeyen mülke aldanma!" dedi.

Aklıselim insanlar değişimin, dış baskılarla olduğunu biliyordu; zamanı gelince patlatılmak üzere devletin içine zaman ayarlı bomba yerleş- tirildiğinin farkındaydılar!..

İmam-ı Gazali hazretleri buyurdu ki: İnsanları nimetin şükründen cehalet ve gaflet alıkoymuştur. Bundan dolayı nimete şükrü; sadece Elhamdülillâh veya Allaha şükür demek olduğunu zannederler. Bilmezler ki şükrün mânâsı; nimeti, nimetten kastedilen hikmetin tamamlanmasında kullanmak demektir. Bu da ibadettir.

Tarihte zalimliği, gaddarlığı ile ün yapmış Moğol hükümdarı Hülagu 1258 senesinde Bağdat'ı alıp yakıp yıkmak için şehri kuşatır. Şehrin yakınına karargâhını kurar. Haber gönderip Müslümanların en büyük âlimi ile görüşmek istediğini bildirir. Bu haber zamanın genç âlimlerinden Kadıhan'a ulaştığında, "Ben gidip görüşürüm" der. Görüşmeye giderken yanına bir deve, bir keçi bir de horoz alır.

Meşhûr velîlerden Ahmed bin Ebü'l-Havârî buyurdular ki: Şükür edenlerin hâli sorulduğunda; rivâyet ettiği şu hadîs-i şerîfle cevap verdi:

İmam-ı Rabbani hazretleri Mektubat kitabında buyuruyor ki: İnsanın, nimetleri gönderen Allahü teâlâya gücü yettiği kadar şükretmesi insanlık vazifesidir.

Evliyânın meşhurlarından Ebû Bekr bin Sa'dân hazretleri her hâlinde şükreder, Allahü teâlâdan gelen derd ve belâlar da, nîmetleri gibi tatlı gelirdi.

Hadîs âlimlerinin meşhûrlarından Abdullah bin Abdülazîz hazretlerine talebelerinden biri, "Şükredici ve sabredici kimlerdir?" diye sorduğunda, Enes bin Mâlik'ten rivâyet ettiği şu hadîs-i şerîfi okudu. Resûlullah efendimiz buyurdular ki: "Dünyâ husûsunda, kendisinden yukarı olanlara, din husûsunda kendisinden aşağıda olanlara bakan kimseyi, Allahü teâlâ şükredici ve sabredici olarak yazmaz.

Ailede çöküşün en önemli sebebi aile fertlerinin bulunması gereken yerde olmamalarıdır. Ailede her ferdin konumu, yeri farklıdır. Herkes bu konumunu korursa, ailede anlaşamamazlık, kavga-gürültü olmaz.

Amerika ve en az 13 sana-yileşmiş ülkede evlilik dışı doğum oranlarında ciddi bir artış görülüyor. Rapora göre oranlar bu ülkelerde ikiye, hatta üçe katlandı...

Tâbiînin büyük âlim ve evliyâsından Seleme bin Dînâr hazretlerine birisi "Gözlerin şükrü nedir?" diye sordu. Şöyle cevap verdiler: "Onlarla hayır (iyilik) gördüğün zaman bakar, şerri (kötülük) gördüğün zaman, bakmazsın. "İki kulağın şükrü nedir?" diye sordu.

Büyük velîlerden Bişr-i Hâfî bir sohbetinde şükürle ilgili olarak buyurdular ki: "Âzâları içinde yalnız dili ile şükreden kimsenin şükrü az olur.

Evliyânın büyüklerinden Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri dayısına talebe olduktan bir süre sonra onunla berâber hacca gitti. Mescid-i Harâmda dört yüz kadar büyük zât, şükür hakkında konuşuyorlardı. Her zât şükrü târif ve îzâh ettiler. Netîcede dört yüz ayrı îzâh meydana geldi ise de, hepsi de bu târif ve îzâhları yetersiz buldu.

Evliyânın büyüklerinden Ebû Ali Rodbârî buyurdular ki: "Sıkıntılara sabretmeyen kimsede rızâ yoktur.

Şükür, nimeti değil, nimeti vereni görmektir. Nimeti vereni bilip gereğiyle amel etmektir. Bu amel, kalb, dil ve diğer azâlarla olur.

Allah adamları, nimetlere şükür konusunda çok hassas oldukları halde, Cenab-ı Hakka olan şükür borçlarından bir zerresini bile edâ etmemiş olarak kabul ederlerdi.

Hazreti Ali idarecilere buyurdu ki:

İnsanoğlu önce karnım doysun der, sonra ev ve araba sahibi olmak ister. Sonra bunların lüksünü ister... İsteklerin sonu gelmez...