Mehmet Oruç

Allah adamları, rızık konusunda endişe etmezlerdi.

İslam büyükleri, Cenab-ı Hak emrettiği için rızık için çalışırlar fakat çalışmasalar da rızıklarının geleceğinden şüpheleri yoktu.

Adalet, padişah da, padişahın oğlu da olsa çoban da olsa suç işlemiş ise cezasını çekmesidir. Cezalar şahıslara göre farklı farklı uygulanıyorsa orada adaletten söz edilemez...

Allah adamlarının bir özelliği de, rızık hususunda hiç endişelerinin olmamasıydı. Ertesi günün nafakası olmadığını bildikleri halde sıkıntı duymamalarıydı.

Müslümana suizan etmemek gerektiği gibi, başka Müslümanların da bizim hakkımızda suizan etmelerine sebep olabilecek durumlardan sakınmak gerekir.

"Bunun gibi bir zâlim hükümdar bizim başımızda olduktan sonra, bu memlekette daha çok virâne olur. 10 değil 100 tane, 1000 tane virâne veririm..."

İnsanlara suizanda bulunulduğu gibi Cenabı Hakka da suizanda bulunanlar oluyor. Günahının af olunmayacağını zannetmek, Allahü tealaya suizan olur. Müminleri haram işleyici, yani fasık zannetmek, insanlara suizan olur. Suizan haramdır.

İslam büyüklerinin güzel bir ahlâkı da, gördüklerini, işittiklerini hep iyiye yormaları, sû-i zanda bulunmamaları idi.

Bazı tasavvuf büyükleri, "Helalinin hesabı, haramının azaba var" sözü gereği, mal mülk edinmeyi istemezlerdi.

Hadis-i şerifte, "Şeytan, damardaki kan gibi, vücutta dolaşır, açlık ile yolunu daraltın" buyuruldu.

Abdullah-i Ensari buyurdu ki: "İmam-ı Şafii'yi çok severim. İmam-ı Şafii, az yer, az uyurdu. 'On altı senedir,

Çok yiyen çok uyur, çok uyuyanın da ömrü boşa geçmiş olur. Çok yiyen sarhoş gibi olur, dimağı yorgunlaşır. Zekâsı, zihni dumura uğrar. Açlık, kalbde incelik doğurur. Hadis-i şerifte, "Az yiyenin içi nurla dolar ve Allahü teâlâ, az yiyip içen ve bedeni hafif olan mümini sever" buyuruldu.

"Allah'a kasem ederim ki, bir müminin zulmen katli, Allah indinde, dünyanın zevâlinden daha büyük bir cinâyettir."

Tarih boyunca, gerçek İslamın temsilcisi olan sünni Müslümanlar, Müslüman devletler hiçbir terör örgütünü desteklememişler, kendilerine yapılan terör eylemlerine bile terör ile cevap vermemişlerdir...

İslam büyüklerinin bir ahlâkı da, çok yemekten sakınmak, az yemekle yetinmektir. Bunun için, zaruri miktarda yerlerdi. Böylece Peygamber efendimize ittibâ ederlerdi. Çünkü Peygamber efendimizin açlıktan karnına taş sardıkları da olmuştur.

Hasta, hastalığı sebebiyle, yemeğin tadını alamadığı gibi, dünyaya düşkün olan, dünya sevgisi ile yanan bir kimse de, ibâdetlerin tadını alamaz. Peygamber efendimiz, Dahhak hazretlerine buyurdu ki:

İbrahim Hakkı hazretleri Ma'rifetnâme'de dünyayı şöyle bildirir: Dünya geçici gölgedir. Ona güvenen nadimdir. O seninle kalsa da sen onunla kalmazsın. Dünyadan çıkmadan önce, kalbinden dünya sevgisini çıkar. Dünya lezzetlerine aldanmayan, Cennet ni'metlerine kavuşur. İki âlemde aziz ve muhterem olur.

İmâm-ı Rabbânî hazretleri dünyanın ne olduğunu şöyle bildirir: Dünya yalancı yaldızlarla süslüdür.

Peygamberimiz Muhammed aleyhisselâm Peygamber olarak gönderildiği zaman şeytanlar İblis'in başında toplanarak, üzüntülerini bildirdiler. Bunun üzerine İblis onlara sordu: "Bunlar dünyayı severler mi?" "Evet, dünyayı severler" cevabı üzerine, "Öyleyse üzülecek bir şey yok. Onlara birçok haksız kazanç, sağlatırım. Lüzumsuz masraf yaptırırım. Ve lüzumlu yere para harcatmam. Zaten her kötülük bu üç şeyden meydana gelir" der.

Süleyman aleyhisselâm insan ve cinden meydana gelen ordusu ile, kuşlar da başı üzerinde gölge ederek giderken karşılaştığı bir âbid dedi ki: