Muammer Erkul

İki köylü tarlalarında; biri domatesleriyle meşgul, diğeri kavunlarıyla... Öğle vakti yaklaşırken birkaç domates seçip getiriyor ilk köylü. "Komşu, yemeğine katık edersin" deyip kavun tarlasının köşesine bırakıyor... İkisi de memnun...

Mırra pişirmek maharet ister... Dibeklerde dövülmüş... Kömür ocaklarına oturtulmuş güğümlerde tercihen üç kişiyle kaynatılmış... Sonra bekletilip tekrar kaynatılmış ve yine dinlendirilip sonra tekrar kaynatılmış iri taneli Arap kahvesi, özel cezvesi ve özel fincanında servis yapılır.

Ekim ayının ve haftanın son günü. Gezintiye çıkmış insanlar güneş dökülen sokaklarda ve çarşıda tatil gününün keyfini çıkarıyor. Vapurlar, metro ve diğer toplu taşıma araçları caddelerde gidip geliyor.

Ben bir sadık mevsim aradım... Sonbahar rüzgârları koparmasın diye duygularımı. Mavi bir yazdan, ayazlara saplanmayayım diye billûr bir hançer gibi; Ben, bir sadık mevsim aradım!

Doğmak; gözyaşından bir damla gibi düşmektir toprağa ve çiçekler gibi gülümsemektir hayata! Üç gün önce doğmuşum. Sabaha karşı ve Ekimin yirmialtısı imiş!..

Bahçenin üst kısmında kocaman bir ceviz ağacı var. Hamak buna asılı. Yazın, canı isteyen sallanıp eğlenir, dinlenip serinler... Zamanı gelince de kargalar yukarıdan, bizler aşağıdan ceviz toplarız... Rahmetli Veli Dede elleriyle dikmiş bu ağacı, belki elli sene evvel. Ölümünden beş altı sene önce ise; torunumu evlendireceğim, diyerek bahçenin bu kısmını bana sattı.

Microsoft'un sahibi Bill Gates'e soruyorlar. Diyorlar ki: "Siz mülti milyonersiniz, her şeyi satın alabilirsiniz. Olmayan bir şeyiniz var mı?"

İnsanların çoğu sokaklarda serbestçe dolaşır; fakat zihinleri, sanki hücre hapsindedir... Bazılarınınsa kendileri hapistedir; fakat zihinleri pek çok insana yön çizer, yol gösterir...

Zamanın birinde denir ki insanlara: "Şu an geçtiğimiz yerdeki kayalardan taşıyabileceğiniz kadarını alın!.."

Komşumuz ölüverdi. Ansızın... Gün doğarken işine gider, geç saatlerde sessizce gelirdi. Sabah duyuldu vefat haberi. Çeşitli tahminlerde bulunduk... Saat biraz yürüyünce üst kata çıktım. Hiç tanımadığım hısım ve akrabaları evde toplanmışlardı. Onlar da tanımak için bana bakıyorlardı. Kime başsağlığı dileyeceğimi bilemedim...

Her harf, yakıp kâğıdı, tek tek dökülür yere; Eğer adını yazsam!..

Herhangi bir başarının üstesinden gelmiş herhangi birini gördüğünüz zaman, bilmeniz gereken şey şudur ki; o işi başaramamış milyonlarca kişi var!..

Dönen kuşlar indi çoktan göçtükleri yuvalarına... Karıncalar deliklerini ve arılar peteklerini başladı doldurmaya. Mevsim, yaslandı yani bana doğru, hissediyorum. Anladım ki; artık, geliyorsun...

Bazen gülümsemeyi unutuyor, ihmal ediyor veya etkisine inanmıyoruz. Sebebi ne olursa olsun; karşılaştığımız kişiler tarafından gülümseyen bir yüzle hatırlanmıyorsak, mesulü biziz. Daha da kötüsü; asık surat ve çatık kaşlarla toslaştığımız, asıl kendimiziz!..

Neye, nereden, hangi gözle baktığın çok önemli... Hani öğrencinin biri eleştirilir; çalışmıyorsun, diye. Ama o serviste tekrar etmektedir günlük dersini. Bir saat sabah ve bir saat akşam... Diğeri, her uyarıldığında kitaplarının başına oturmakta, hatta sınav günleri sabahlamakta... Fakat bir türlü yüksek puan alamamaktadır! Not: Gördüğün manzara, her zaman göründüğü gibi olmayabilir!

İnsanlar, ta eskiden beri kafa yormuşlar: "Bizi mutlu eden faktörler nelerdir?.." Elbette bunun aksi de söz konusu. Yani en az "mutluluk" ana başlığı kadar kafa yorulan bir diğer konu ise mutsuzluk: "Aşmak için ne yapmalı?.."

Dolmabahçe'deki statla Maçka yokuşu arasındaki Küçükçiftlik boşluğuna panayır, lunapark, sirk ve çeşitli fuarlar kuruldu hep. Yirmi yılı geçmiştir (çok tanınmış bir yüz...)'yı ilk defa orda gördüm.

Mektuplar, edebiyatın bir dalıdır. Son dört yüz yıldır en fazla okunan ve kıymeti her gün artmış, kıyamete kadar da her gün artacak olan mektuplar ise İmam-ı Rabbanî hazretlerine aittir.

Ulaşamayanların, "sormayanlar" olduğunu sanırız genellikle. Yolunu şaşıranların çoğu, acaba neden "herkese soran" insanlar?..

Geri zekâlılığın belirtisi nedir, diye bir soruyla karşılaşırsam şöyle demeye karar verdim: