Muammer Erkul

Çoğu insan... Büyük bir gayretle... Mahallenin delisini aşağılamaya çalışıyor; Kendisinin... Ondan daha akıllı olduğunu... Görsünler diye!

Köpek mi sadıktır Mecnun'dan, yoksa Mecnun mu sadıktı köpekten?.. ..... Her ne ise... Nasılsa bulur sadakat kendine; Kendi yüzünü seyredebileceği bir ayna!..

Bir yandan besleniyor, diğer yandan da sahiplerinin üflediği kavalın sesini dinliyordu koyunlar...

Çim; biçilir... Biçildikçe sulanır, sulandıkça biçilir çim.

Yolun kenarına oturur, bakarsın... Yıllarca düşünür, bulamazsın; kamyonların son tekerlerinin neden dönmediğini!..

Bu yazıyı kahvehanelerde okuyan adamlara da, komşudan komşuya gitmekten başka lüksü bulunmayan hanımlara da hak veriyorum...

En güzel, nerde cıvıldar kuşlar? Kuşlar cıvıldıyordu...

Diledim ki; her yazdığım... Her yaşadığım kitap olsun...

Hadi bir düşünün bakalım; İnsanlar ha bire paradan puldan, ateşten baruttan, tanktan tüfekten, terörden trafikten, patronlardan, emeklilik kanunlarından bahsederken...

Tolstoy'un, ahlâkî ve dinî değerleri öne çıkardığı hikâyeleri, ülkemizde, "İnsan Ne İle Yaşar?" adıyla kitaplaştırılmıştı; bu ismi pek sevmiştim o zamanlar...

Bu yazıyı okumadan önce, bir an başınızı kaldırıp bakar mısınız çevrenize? Az sonra söyleyeceğiniz sözü/sözleri daha önce de anlatmış mıydınız karşınızdakine?.. İnsanlar, acaba ne düşünüyor bizim hakkımızda?

Baku'daki Lezgi Mescidi'nin bahçesinde, bir Çeçen dervişle tanıştım, diye anlatmaya başlıyor "Yalvaç Özlemi" isimli kitabında, emekli milletvekili Nazif Kurucu bey...

"Gülden, bülbülden ve diğer bahçe güzellerinden söz etmem bahanedir", diyen hazret-i Mevlânâ, Mesnevi'sinde anlatıyor:

Hiç, resim sergisi dolaştınız mı?.. Başı dolaşır insanın bazen, karşılaştığı ilginç eserler karşısında. Aklı dolanır; önce resmin ve sonra da kendi içinin yollarında!..

Bir insan, başka hangi zamanında; bebeklikten çocukluğa adım attığı zamankinden daha cesur olabilir?

Bir sabah... Çocuklar tarafından dahi bilinen sırla uyandım, hayatın orta yerine... Çocukların bile bildiği... Ve uyguladığı...

O sabah heyecansız olanı yoktu sanırım aralarında. Elleri ayakları dolaşıyor, cümleleri karışıyor, yürekleri tıpırdıyordu okul yolunda... Çünkü son günüydü okulun; karneler dağıtılacaktı...

Bütün gözleri üzerinde toplasa da; kendi kahverengi dolabında yapayalnız yaşayan, kocca bir salon saatinin duyguları içinde hissederim kendimi!..

Kim, kimin gözünü siler bu dünyada; kim bilir!.. Gitmek nedir, ve kalmak hangisidir?.. Kalanlar mı teselli edilmelidir gidenin ardından, yoksa varan mı; geride bıraktıkları için?..

A harfine basınca U, W'yi tuşladığında G gözüküyor ekranda; ve dokunduğu her harf başka bir harfe dönüşüyor! Sorunca da; "önündeki klavyenin Q olmasının fark etmediğini, çünkü hiç bakmadan F'e göre yazdığını, çünkü eskiden kursa gittiğini", söylüyor!