Osman Ünlü

İnsanın üstünlüğü, ona ihsân edilen rûhu ve bu rûhda bulunan anlama, idrâk etme, düşünme gibi özellikleri sebebi iledir...

Ensârdan Sa'lebe bin Abdurrahmân adlı bir genç, bir günah işler, korku ve utancından Medine'yi terk eder. Dağda yaşamaya başlar...

O gün, elbette gelecektir. O gün, gökler parçalanacak, yıldızlar dağılacak, yeryüzü ve dağlar, parça parça olacak ve yok olacaklardır.

İnsan, birçok bakımdan hayvânlara benzer ise de, insanı hayvândan ve diğer varlıklardan ayıran, akıl, rûh, kalb gibi insanlık sıfatlarıdır...

Rabbimiz, Berât gecesi gibi kıymetli gecelerde, duâ ederek, yalvararak, tövbe ederek, günahlardan kurtularak, berâtımızı almamızı nasib eylesin...

Bir kimse, Allahü teâlânın ihsan ettiği nimetlerin kıymetini bilir, buna göre yaşarsa, bu kimseye verilen nimetler, onda hep kalır hatta artar...

İnsan, hayvanların üstünde yaratılmıştır ve kendi aralarında da üstünlük sıraları vardır. Aralarında, çalışarak maddede ve ahlâkta yükselmek farkları da vardır.

Vefâ, yani verdiği sözde durmak, nefsin isteklerinden vazgeçmekle yani fedâkârlık yapmakla mümkündür. Vefâ, fedâkârlıkla vardır...

"Kişinin noksanını yani haddini bilmesi kadar irfân olamaz"

Bir kimse öldüğü zaman, geride kalanlar, acaba ölen kimse ne bıraktı derler. Melekler ise, acaba ölen kimse, dünyâdan âhırete ne götürdü derler.

Hadîs-i şerîfde; (İbâdetleri benden ve eshâbımdan gördüğünüz gibi yapınız! İbâdetlerde değişiklik yapanlara bid'at ehli denir. Bid'at sâhipleri, muhakkak Cehenneme gidecektir. Bunların hiçbir ibâdetleri kabûl olmaz) buyuruldu.

Allahü teâlâ, Peygamberler vasıtası ile, neyin iyi ve neyin kötü olduğunu bildirmeseydi, insânları sadece akılları ile başbaşa bırakmış olsaydı, insanlık, canavarlık şeklini alırdı.

İnsân, beden, vücut yapısına yani sûretine göre değil, söylediği sözlere, yaptığı işlere yani onda meydana gelen iyi ve kötü sıfâtlara göre değerlendirilir.

İslâm âlimleri, terbiyede ve güzel ahlâkta, bizzat öğrendikleri ile amel ederek, yaşayarak, İslâm dîninin mümessili, temsilcileri olmuşlardır...

Peygamber efendimizin ve evliyânın kabirleri yanında, onları vesîle ederek, onların hatırı ve hürmetine yapılan duâlar kabûl olunur...

Peygamber efendimiz bir gün, birden ağlamaya başladılar. Hazret-i Ebû Bekir, bu ağlamasının sebebini sual etti!

"Hırslı insan, helâl harâm demeden her istediğine kavuşmak, başkalarının zararına da olsa, beğendiği şeyleri toplamak, ister..."

Bâzı kimseler, din büyüklerini gözden düşürmek için, "onlar da bizim gibi insândı" diyerek o mübarek zatları hafife almaya çalışmaktadırlar...

Müslümânların garîb olduğu bir zamandayız. İslâma hizmet için bir lira vermek, başka zaman verilen binlerce liradan daha sevâptır.

Müslümânlardan, doğru yoldan ayrılanlara, Bid'at sâhibi denir. Doğru yol, Muhammed aleyhisselâmın ve Onun dört halîfesinin yoludur...