Sadık Söztutan

Depremin yufkalaştırdığı yüreklerimizi iyice hamura çevirdi Beşiktaş tribünleri…  Kim demiş “Erkekler ağlamaz” diye… Ne kadar duygusal, ne kadar vefakâr bir organizasyondu.

Kars Kazım Karabekir Öğretmen Okulundaki sınıfımızda Nesteren diye bir kız vardı.

Eskiden de tanırdım bu delikanlıyı ama kader bizi asker arkadaşı olarak aynı koğuşa düşürdüğünde ister istemez daha bir yakınlaştık.

Televizyonsuz yıllarda cinayet, kaza, deprem gibi acıları yansıtan “destanlar” vardı.

Düğünler üzer beni… Gelin adına… Beklediğini bulamayacağını daha baştan bilirim. Hiçbir erkek, hiçbir kadını tam olarak mutlu edemez çünkü…

İki “hücumcu” takımın maçında topun iki kaleye sıkça gidip geleceği açıktı. Mevcut gol kralını (Valencia) barındıran Fenerbahçe ve (Muleka ve Umut Bozok gibi iki ismi parlatan) Kasımpaşa gerçekten de şaşırtmadı.

Ajanstan arkadaşım Can ile birlikte, bir fuar için İtalya’ya gittik.

Maçın özeti, kötü bir zemin, bol miktarda pas hatasıyla seyir zevki düşük, Beşiktaş’ın oynadığı oyunla galibiyeti hak ettiği bir mücadele…

Anadolu’nun ücra, hem de epey ücra bir köyünde ilkokul eğitimini almasına, sonrasında ise yatılı fakir öğrenci yurtlarında büyümesine rağmen, erken yaşta adım attığı medya dünyasında hızla yükseldi. 

Jorge Jesus, derbi hezimetine şok tedavi olarak kadroda önemli değişikliklere gitmişti. Mert Hakan’ı ilk kez on bire koymuş; Valencia, Alioski ve Emer Mor’u hatırlamış, yeni transfer Samet’e forma vermişti. 

Başka iş arayışları olan ama şimdilik bir televizyon kanalının genel müdürünün şoförlüğünü yapan delikanlı, zaman zaman kafeteryada gördüğü mahcup tavırlı, açık tenli, kızıl saçlı, kara ve derin gözlü güzel stajyer sunucuya âşık olmuştu. 

İki takım doksan dakika seremonide dikilse bile heyecanı yüksek, ambiyansı büyük derbiye üçlü savunma ile çıktı Jorge Jesus; Szalai - Henrique - Serdar… Galatasaray’da ise Gomis’in yerine süratlı ve diri Barış Alper’i tercih etmişti Okan Hoca…

İşe ilk başladığın günü hatırlıyor musun Nurcan?

Yapma yavrum, dedi anneanne, sonra gözyaşlarını yersin. Turizmci babanın dizi oyuncusu oğlu, uçak yolculuğu sırasında kendisi ile ilgilenen sarışın hostese sıcaklık duymuş, tanışmış, konuşmuş, kartını vermiş, randevu koparmış, bir kez buluşmuş, ikincisine gitmeden önce annesine ve anneannesine bu olaydan bahsetmişti.

Maçın başından belliydi; futbolcular birbirlerinden çok zeminle boğuşacaktı. Yarı çim, yarı toprak, kaygan, berbat bir zemin…

Beşiktaş’ın eksikleri ve Şenol Güneş’in tercihleri sebebiyle Kalyon Stadı’na tuhaf bir kadro ile çıktı Beşiktaş…

Diyarbakır’daki askerliğini kırk beş gün önce bitirmiş olan genç, yeni aldığı arabasıyla nişanlısını gezdirirken feci bir kaza yaptı. İstanbul’un Anadolu Yakası’ndaydılar; refüje çarpıp yolun dışına, bir restoranın önüne düşen otomobil sol yana, şoför tarafına yatmıştı.

Meral Hanım, pencereden arabasını gözlediği yayın müdürünü park ederken görünce apartmana girişini bekledi. Müdür dış kapıdan girip tam asansörün önüne gelince kapıyı açtı:

Hissedebildiğim kadarıyla, Hollanda maçındaki çirkinlikler yüzünden Türk insanın kalbi Hırvatistan’a meyletmişti. Bunda tabii insanoğlunun sürprizi sevmesinin doğal sonucu da vardı.

1992 Mayıs ayının akşamıydı… Yaşı ilerlemiş olmasına rağmen amatör fotoğrafçılığa devam ediyordu; statlarda ve spor salonlarında çektiği fotoğrafları gazetelere ve sporculara satarak hayatını kazanıyordu.