Abdüllatif Uyan

Fudayl bin Iyâd hazretleri, Dâvûd-i Tâî ile ömründe iki defâ görüşmüş, karşılıklı sohbette bulunmuştu. Bir gün yine gitmişti Onun evine.

Dâvûd-i Tâî hazretleri, İmâm-ı a'zam hazretlerinin derslerinde yetişti. Halîfe Hârun Reşîd, bir gün bu zâta gelip; "Bana nasîhat et" dedi.

Dâvûd-i Tâî hazretlerinin huzûruna, bir gün bâzı sevdikleri gelerek; "Efendim, niçin evlenmiyorsunuz?" diye sordular. Büyük velî, cevâbında;

Dâvûd-i Tâî hazretleri, İmâm-ı a'zam hazretlerinin talebesidir. Kanâat ehli olup, çok ibâdet yapardı. Gönlünde "dünya sevgisi" hiç yoktu.

Ebû Hâlid anlatıyor: Evimiz, Hazret-i Dâvûd'un eviyle karşı karşıya idi. Ben gecenin hangi saatinde uyansam, Dâvûd-i Tâî hazretlerinin ışıklarını yanar vaziyette görürdüm.

Bir kimse anlatıyor: Hazret-i Dâvûd'un hastalandığını duyup ziyâretine gittim. Hava çok sıcaktı. Baktım, başını bir kerpiç üzerine koymuş, Kur'ân-ı kerîmden, "Cehennem ateşi" geçen bir âyet-i kerîmeyi tekrar tekrar okuyor, gözyaşı döküyordu.

Bir gün, Halîfe Hârûn Reşîd, Ebû Yûsuf hazretlerine; "Beni, Dâvûd'a götür, O'nu ziyâret edip, duâsını alayım" dedi. Sonra gidip hazret-i Dâvûd'un kapısını çaldılar.

Dâvûd-i Tâî hazretleri bir gün pazara çıktı. Tâze hurma görüp almak istedi. Fakat yanında o kadar parası yoktu. Tezgâha yanaştı. Hurma satıcısına;

Bir kimse, Dâvûd-i Tâî hazretlerinin yanına geldi ve Onu seyretmeye başladı.

Dâvûd-i Tâî hazretlerine bir gün akrabâsından bir kimse gelip; "Bana nasîhat ediniz" deyince, mübârek ağlamaya başladı.

Bazı dostları Dâvûd-i Tâî hazretlerine; "Sana falan yemeği pişirsek yer misin?" diye sordular. Cevâbında; "Yerim" buyurdu.

Dâvûd-i Tâî hazretleri bir gece evinin damına çıktı. Orada Allahü teâlânın kudretini tefekkür ediyordu ki, birden ağlamaya başladı.

İbrâhim bin Edhem hazretleri, hükümdar iken bir gün adamlarına; "Atımı getirin!" diye emretti. Derhal getirdiler.

Dâvûd-i Tâî hazretleri sâdece namaz vakitlerinde evinden çıkar, câmiye gidip namazını kılar ve acele evine dönerdi. Sevenleri çoktu. Onlar merak edip;

Bir gün Ca'fer-i Sâdık hazretlerine; "Efendim, Allahü teâlâ fâizi niçin haram kılmıştır?" diye sordular. Cevâbında; "Fâiz haram olmasaydı, insanlar arasında birbirine karşılıksız iyilik yapan kimse kalmazdı" buyurdu.

Ca'fer-i Sâdık hazretleri, fıkıh, hadîs ve tefsîr ilimlerinde zamanının bir tekiydi. Hattâ İmâm-ı a'zam Onun hakkında; "Ben ömrümde Ondan derin bir âlim görmedim" demiştir.

Ca'fer-i Sâdık hazretlerinin dedesinin dedesi Server-i kâinattır aleyhissalâtü vesselâm. Dâvûd-i Tâî hazretleri, bir gün Onun yanına geldi.

Süfyân-ı Sevrî hazretleri, bir gün Ca'fer-i Sâdık hazretlerinin evine gitti ve huzûruna girip görüşmek için izin istedi. İzin alınca huzuruna girdi.

Cafer-i Sâdık hazretleri İslâm âlimlerinin göz bebeğidir. O devrin hükümdârı bir gün vezîrine; "Git İmâm-ı Câfer'i bana getir!" diye emretti.

Bekir bin Abdullah Müzenî hazretleri, bir gün sevdiklerine; "Allah'tan ümîdinizi kesmeyin, ama mekrinden de emîn olmayın" buyurdu.