Halime Gürbüz

Hatasız kul olmaz…

Malum imtihan dünyası, hiçbirimizin hayatı kolay değil. Atalarımızın dediği gibi; herkesin kazanı kapalı kaynar... Önemli olan; mutluluğun çoklukta değil, az olanda ama gerçek olanda olduğunu fark edebilmek. Ve… Arada kendimize küçük mutluluklardan hava delikleri açabilmek.

Sevdiği kıza kavuşamadığı için çekip gitmek isteyen gence arif sorar:

Orhan Gazi’ye sormuşlar; - “En büyük zulüm nedir?” - “Geciken adalettir” demiş. ***

Aaah ı ahh… Neler geldi neler geçti felekten, un elerken deve geçti elekten… Kafa topuna çıkar gibi uyandım bugün. Hapşırık kaçtıktan sonra yaşanan hayal kırıklığı gibi bir gün. Sanki komşu ülkeye topum kaçmış gibi, karşı komşuyla dürbün dürbüne gelmişim gibi... Havaların ve nemin de etkisi var tabii ki…

Vaktizamanında zalim bir kralın on vahşi köpeği vardı. Hata yapan hizmetlilerini veya muhaliflerini bunların önüne yem olarak atardı.

Az gittik uz gittik. Dere tepe düz gittik. Bir de dönüp baktık ki bir arpa boyu yol gitmişiz… Yerinde saymanın en sportif hâli koşu bandı. Saatlerce yürüyüp koşup aslında hiçbir yere varamamak gibi… Her şey monoton, hep aynı hız, aynı manzara. Yine de spor salonlarının vazgeçilmezi. Kimileri eve de aldı bu aletten ki iki ay sonra kendisine çamaşır askılığı diyoruz…

Günaydın hayat, gün aydın olsun… Ne güzel söylemiş Mevlâna; “Düne dair ne varsa, dünde kaldı cancağızım. Bugün yeni bir gün, yeni şeyler söylemek lazım... “ E, hadi bakalım;

Yalanın kemiği yok ki boğazına bata… Arada doğru olanları da vardır lakin sürekli duymaya ve yalan olduğunu bile bile inanmaya devam ettiğimiz yalanlar var. Her mesleğin kendi içinde ‘anı kurtarmaya’ yönelik ‘pembe’, ‘beyaz’ artık her ne renkse yalanları derledik:

Günümüzde en çok, alternatif akım elektrik kaynağı sistemine ve mühendisliğe verdiği katkılarla tanınan Edison’la birlikte Nobel ödülüne layık görülen fakat ödülü almayı reddeden bilim adamı Nikola Tesla diyor ki;

Kafamın içi Orta Doğu misali karmakarışık… O zaman gelsin ortaya karışık; Ayağına kışlık bot giyip göbeğini açık bırakanlar yüzünden Meteoroloji tahmin falan yapamaz oldu. “Fransızlı” deyince kibar, biz “la” deyince “Angaralı!”

Noel 25 Aralık. ‘Noel Baba’ da Noel’de geliyor ecnebilerde. Çam ağacı, çam dibi hediyeler ve Noel Baba, yerkürede sadece ülkemizde yılbaşını temsil ediyor! Olayı ‘bi tarafından anlama’ bizden başka yerde yok!.. Yıldan yıla arttı; firmalar, alışveriş merkezleri, hatta reklamlar, programlar Noel Babalı. Yurdumun 'Noel Baba'ları da zaten bir deri bir kemik (promosyon ücretli gariban gençler), naylon sakal ve ponponlu şapkanın arasını full kaplayan dört parmak kara kaşla o kadar eğreti o kadar sinir bozucu duruyor ki! Bu kadar özentilik mi olur diyeceğim ama özentilikten öte bunun altında ciddi bir kültürel asimilasyon çalışması var. ‘Kendi rotalarından’ sapan milletler ‘başkalarının potalarında’ erimeye mahkûmdurlar...

Genç yaşta emekli olan albay, evde sürekli oturmaktan, hanımıyla münakaşa etmekten sıkılınca, bakkalına gider:

Yılanın biri bir ateş böceğinin peşine düşmüştü. Onu tam yemek üzereyken ateş böceği “Sana bir şey sorabilir miyim?” dedi. Yılan “Aslında kurbanlarımın sorularını cevaplamam ama bir istisna yapıp sana izin vereceğim” diye cevapladı.

Kâh Western filmlerinden, kâh “Kızılderililer Türk’müş” söylemlerinden severiz onları... Enteresan hayat tarzları, bizim atasözlerini aratmayan aforizmaları, bilgece bakış açıları… Arada konu edelim bunları…

Her şey ‘şaka gibi’ ama hiç komik değil ya… Ama biz yine de tebessüme devam. Öncelikle “Umudumuzun bittiği yerde inadımız başlar” diyenler, size selam.

Bağdat’ta yaşamış büyük velilerden olan Behlül Dânâ hazretleri, bir pazar yerinde üç tane kuru kafa koyarak, birini bedavaya, birini az bir paraya, bir diğerini ise ağırlığınca paraya satacağını ilan eder…

Bir görüşme esnasında Timur Han, Nasreddin Hoca’nın hocalığına laf eder. Hoca: “Hünkâr’ım, ben sizin şu yanınızdaki eşeği bile okuturum” der.

"Ulu sözü dinlemeyen ulur kalır!" atasözünden yola çıkarak atalarımızın en güzel sözlerinden bir derlemeyle sizi baş başa bırakıyorum:

Bir yarış için birkaç köpek ve bir çitayı ayrı ayrı hazırladılar. Ama yarış günü çita yarışmak istemedi. Amaç kimin en hızlı olduğunu görmekti. Köpekler koşmaya başladığı hâlde çitanın yerinden kıpırdamamasına herkes şaşırdı. Yarış koordinatörüne ne olduğu sorulur.