İsmail Yağcı

Geçen sene başlatılan Bab-ı Ali Şenlikleri bu sene de 1-7 Haziran 2009 tarihleri arasında yapıldı. Türkiye gazetesi bu şenlikleri dolu dolu verdi. Bazı yayın organlarında bu şenlik haberleri kendine çok az yer buldu.

ABD'de ilk kurulan camiyi yazacağım bugün... Orada yaşamakta olan bir okuyucum caminin hikâyesini yazmış. Ben de aşağıda bu bilgileri sizlere sunuyorum:

29 Mayıs 1453'te İstanbul'un Türkler tarafından fethinin bir yıl dönümü anmalarını da geride bıraktık. Daha nicelerine inşallah. Fetih üzerine son senelerde bazı yakışıksız yazı ve sözlere de rastlamıyor değiliz. "Fetih değil işgaldir. Çağ kapama çağ açma değildir. Ulubatlı Hasan hikâyesi uydurmadır.

Dağlıca Karakoluna yapılan hain saldırının ardından, bütün TV ve gazete muhabirleri Dağlıca köyüne doluştular. Baskın karakola, basın mensuplarının baskını köye... Karakolu arayan soran yok. Köy okulu kapalı imiş. İnsanlar büyük mahrumiyet yaşıyormuş. Bunların hepsi doğru olabilir. Peki Dağlıca'nın hemen komşusu olan, okulu açık olmayan, insanları mahrumiyetle boğuşan, belki 10 köy daha vardı. Onlara niye gidilmedi. Onların çocukları İstanbul'a uçakla getirilmedi. Dağlıca olayından önce bölgeye neden gidilmedi. Bunun adına araştırma değil "hazırlopçuluk" veya devletin pertavsızla kusurunu aramak denir...

Yarın 19 Mayıs 2009. Yani 19 Mayıs 1919'dan itibaren tam doksan sene geçmiş. Ulu önder Atatürk'ün, bir Osmanlı paşası ve 3'üncü Ordu Müfettişi görevi ile Samsun'a çıkışının yıl dönümü.

1 Mayıs 2009'da Taksim'de kutlamalar yapıldı. Devlet güçlerinin gösterdiği bütün dikkat ve itinaya rağmen, mal zayiatı tutarı, bir milyar TL'yi geçmiş. 1977'de ölen 40 kişinin hesabı soruldu.

15 Nisan 2009'da, kaçak olarak bindikleri geminin parçalanmasıyla,160 kadar Uzak Doğu ve Afrikalı mülteciyi, sırf insani kaygılarla kurtarmaya giden Türk gemisinin kaptanı, bu emanetleri devredecek liman bulamadı. Olay İtalya karasularına yakın yerlerde idi. Bir insanlık trajedisi vardı. İtalya, Malta, Fransa gibi devletler limanlarını bu gemiye kapattı. Türk gemisinde ise mevcut su ve gıda maddesi tükendi. Herkes üç maymunları oynamaya başladı.

Gazetemizin yayın hayatına atılışının kırkıncı yıl dönümü dolayısıyla, telefon ederek, mail göndererek, bizzat gelerek kutlayan kıymetli okuyucularıma teşekkürlerimi arz ediyorum.

10 Nisan 2009'da haber bültenlerinde "Olur mu demeyin. Bu da oldu. Bir cami satılığa çıkarıldı." şeklinde alt yazı geçti. Meğer Antalya Kemer'de, merkez Eyyub Sultan camiinin, arsa ortakları arasındaki bir ihtilaf neticesi, Cami yaptırma derneğinin mahkemeye müracaatı ile Sulh mahkemesince satılmasına karar verilmiş. Olabilir. İş kanunlara dayanınca kişi haklarıdır. Dinimizde de kişi özel mülkiyeti korunmuştur. Mirasçı olan arsa ortaklarının yazılı rızaları alınmayınca, emri vaki şeklinde inşaat yapıldıysa; hakim de böyle karar verecektir.

Her sene 24 Nisan günleri yaklaşırken, merakla karışık bir endişe yaşar olduk. Biz gazeteciler de o günleri milli anma günü gibi yazmazsak, acaba ihmal mi ediyoruz diye endişeleniyoruz.

25 Mart 2009 Çarşamba gününden beri Türkiye'nin gündemi şok bir hadise ile tepetaklak oldu. Üzerinden 10 gün geçmesine rağmen etkisi aynı şiddette devam ediyor. Bu çok farklı. Türkiye'de birçok konularda sun'i gündemler ortaya atılır. Her türlü ara gazlarına rağmen bir haftada söner giderdi. Halbuki Rahmetli Muhsin Yazıcıoğlu ve yol arkadaşlarının hayatlarını bu kazada kaybetmesi olayı böyle olmadı.

Antalya Valisi sayın Alaaddin Yüksel, mart 2009 başlarında bir açıklama yaptı. Haberi bültenlerden defalarca, dönüp dönüp okudum. Çok isabetli ve merhametli bir gözlemiydi sayın valinin. Antalya valimiz diyor ki; "Toplumda bir değişim gözleniyor. Suç cinsleri ve oranları hızla değişmekte. Eskiden mala zarar verme suçları çoğunluktayken, şimdi bunlarda azalma görülüyor. Şahsa karşı işlenen suçlarda ise orantısız bir artış var. Özellikle aile bireylerine karşı işlenen şiddet suçları buna bağlı olarak ev terkine mecbur kalıp sokağa düşenler sayısında büyük artış görülüyor.

1941'den itibaren Türkiye'nin senelik bütçesinin üçte ikisi savunma harcamalarına ayrıldı ve kullanıldı. Demir ve çimentonun tamamı ithal ediliyor. Çıkan asılsız bir şayia ile Çanakkale boğazı, İst. boğazı ve İstanbul'un Avrupa yakasında Marmara ile Karadeniz arasına mevziler inşa edildi.

1941-1950 arasında, Anadolu'nun bir ilçesinde ilk okulu okumaktayım. Babamın bir kıraathanesi var. İlçede elektrik yok. Ev ve işyerleri elektriksiz. Bazı zengin evlerinde 5 numara gazyağı lambaları, geceleri açık olan işyerlerinde de 150 mumluk lükslerle aydınlanıyor. Lambanın adına lütfen dikkat: Lüks. O dönemin tek lüksü! Fakir evlerinde ise Bezir yağı kullanılan idare lambaları.

1946'lı senelerde 6 yaşlarındaydım. O sene ilkokula başladım. Anadolu'da küçük bir ilçe. Kalem, kalemtıraş, silgi, önlük, yaka, defter ve kitaplar; hepsi paralı ve pahalı.

Amerikan Türk toplumunu temsil eden 53 kuruluş, 2009 Şubat ayının ilk haftasında, ABD Başkanı Barack Obama'ya, Ermeni lobisinin kendi soykırım iddialarını kabul ettirmek için; ABD'nin bazı yöneticileri üzerinde kurduğu baskıya karşı, Türk tarafının görüşlerini ve duydukları endişelerini anlatan bir mektup sundu.

Hocalı katliamı, Azerbaycan'ın Dağlık Karabağ bölgesinde, 25 Şubat 1992'de Ermenilerin yaptığı katliamın adıdır. Hem yapanlar, hem de setreden ve seyredenler için, 20'nci yüzyılın büyük insanlık ayıbıdır. BM'nin 1948'de aldığı karardaki tarifine tıpa tıp uyan bu taze soykırımı ne zaman gündeme alacağı sorgulanmalıdır.

Hükümet, basın ve iş dünyasının bazı temsilcileri tarafından IMF ile anlaşmayı imzalamaya zorlanıyor. Bu ilk değil. Bakalım bu konuda tarih amcamız ne diyor:

1'inci Dünya Harbinin sonuna doğru, 30 ekim 1918'de Mondros Mütarekesi imzalandı. Dünya yüzünden Türklüğü silmeye niyetli bazı Batı devletleri el ele verip; güzel vatanımıza saldırdılar.

"İsrail'in Gazze saldırılarının başbakan Erdoğan tarafından kınanması; hemen her ilimizdeki canlı Gazze zulmüne karşı halkın düzenlediği mitingler, Türkiye'de Yahudi düşmanlığını artırdı" iddialarını gündeme oturttu.