Mehmet Oruç

Peygamber efendimiz insanların en güzel huylusu idi. Her müslümanın Efendimizin bu huylarını öğrenip buna göre yaşamaya çalışması lazımdır.

Bir gün bir kimse, Resulullah efendimize "işlerin en iyisi hangisidir" diye sordu. Efendimiz "Güzel huylu olmaktır" buyurdu. Kalkıp, biraz sonra, sağ tarafına gelip, yine sordu. Yine, "İyi huylu olmaktır" buyurdu. Gidip, sonra sol tarafına gelip, Allahın en sevdiği iş nedir, dedi.

Çok şükür yarın bir bayramı daha idrak etmiş olacağız. Bayram günleri sevinmek, neşelenmek lâzımdır. Peygamber efendimiz Medine'ye hicret edince, Medinelilerin cahiliye âdetlerinden kalma bayramları kutladıklarını görünce; "Allahü teâlâ size onlardan daha hayırlı iki bayram (Ramazan ve Kurban Bayramı) ihsan etti" buyurdu.

Resulullah efendimiz, gerek aile içi şiddeti ve gerekse toplumsal şiddeti söz ve davranışlarıyla önlemeye çalışmış ve bu konuda gerekli tedbirleri almıştır. Onun hane-i saadetinde her şeyden önce sevgi ve saygıya dayalı bir hayat tarzı hakimdi.

Peygamberimizin nübüvvetini tebliğinden önce ve sonraki devirlerde, devletlerde, hatta kabilelerin iç bünyesinde ve kabileler arasında bile kavga, savaş eksik olmuyordu.

Her sene olduğu gibi, Kurban Bayramı vesilesiyle bu sene de; kurban kesmek sünnet mi vacip mi, kesilmese de bedeli fakirlere verilse olur mu olmaz mı... gibi konular gündemde.

Peygamber efendimiz, nimetlerin kıymeti bilinmezse elden gideceğini bildirdi.

Peygamber efendimiz herkesin ihtiyacını görür, nimetlerin herkese ulaşması için çalışırdı. "Allahü teâlâ, kullarının ihtiyaçlarını yaratır, gönderir.

Peygamber efendimiz dünya hayatının geçici olduğunu söyler, esas hazırlığın ahıret hayatına yönelik olmasını isterdi. Bunun için kimseyi üzmez, herkese iyilik ederdi. Tevazu üzere olunmasını tavsiye ederdi.

Peygamber efendimiz, kul hakkına, insanları üzmemeye çok dikkat eder, herkese karşı yumuşak davranır Müslümanların da böyle olmalarını isterdi. Bununla igili sözlerinden bazıları şöyle: Cehenneme girmesi haram olan ve Cehennemin de onu yakması haram olan kimseyi bildiriyorum. Dikkat ediniz. Bu kimse, insanlara kolaylık, yumuşaklık gösteren mümindir. Allahü teâlâ refiktir. Yumuşak huyluluğu sever. Sertlik edenlere vermediği şeyleri yumuşak davrananlara ihsan eder. Başkalarına vermez.

Resulullah efendimiz iyi huylu kimseleri sever, herkesin böyle olmasını isterdi. Bu husustaki mübarek sözlerinden bazıları şöyle: Allahü teâlâ indinde günahların en büyüğü, kötü huylu olmaktır.

Resulullah efendimizin bütün ömrü insanlara merhametle, iyilikle geçmiştir. Onları Cehennem azabından kurtarmak için çalışmıştır. Ümmetinin de böyle olmasını isterdi. Zulümden haksızlıktan kaçınılmasını tavsiye ederdi.

Eskiden, anne-baba, çocuğunun öncelikle, dinine bağlı, İslam ahlakı ile bezenmiş iyi bir insan olarak yetişmesini isterdi. Bunun için elinden geleni yapardı. İyi bir mesleği olsun, bol para kazansın zengin olsun gibi düşünceler aklının kenarından bile geçmezdi. İleride bu özelliklere sahip kimsenin zaten iyi bir meslek sahibi olacağına inanırdı.

Peygamber efendimiz güzel ahlak üzerinde çok dururdu. "İyi huyları tamamlamak, iyi ahlakı dünyaya yaymak için gönderildim" buyururdu.

Gün geçmiyor ki, gazetelerde, televizyonlarda fuhşa dayalı cinayetlerden ve uyuşturucudan ölen gençler ile ilgili bir haber çıkmış olmasın.

Bir gün, Resul aleyhisselam ümmetinin halini düşünüp "Allahım! Ümmetimi! Allahım! Ümmetimi..." diyerek ağladı.

Resulullah Efendimiz merhamet deryası idi. Uhud savaşında, Peygamber efendimizin bir dişi kırılmış, mübarek yüzü yaralanmıştı.

Bir gün, Efendimize Hz. Aişe "Ya Resulallah! Başına, Uhud Savaşı gününden daha şiddetli bir gün geldi mi?" diye sordu.

Enes bin Malik hazretleri anlatır: Peygamber aleyhisselama her kim gelirse, ona vaadde bulunur, istenen şey, yanında bulunursa, onu yerine getirirdi.

Resulullah Efendimiz, her türlü kabalıklara, cahilliklere sabrederdi. Bir gün Huneyn ganimetini halka dağıttığı sırada, Benî Temimler'den Zülhuvaysıra gelip Peygamberimizin başucuna dikildi. "Ya Muhammed! Ben, bugün yaptığın şeyi gördüm!" dedi.