Muammer Erkul

Hangi sözü, şiiri, ezgiyi dinlemişizdir ezandan daha fazla; hem de her gün ve çok şükür hayatımız boyunca? "Mektûbât Tercemesi" isimli muazzam kitaba toplanmış mektuplarından, 303'üncü mektubunda şöyle anlatıyor İmam-ı Rabbanî hazretleri:

Ben dünyada değildim o tarihte. Ama biliyorum, Menderes'i bugün asmışlar.

Hadi bugün, bir tavuk olduğunu düşün! Tavuk tavuk, bildiğin tavuk: Yusyuvarlak açılmış gözlerle etrafına bakınan...

Niyeti öğrenmek olmayanın, adına "öğrenci" dense bile; sınıfta durduğu her dakika, herkes ve kendisi için "zaman kaybı"dır... Fakat talep eden biri, dersini dinlemeyi tercih ettiği insanın; "hayatından özenle kestiği özel dilimleri" kendisine sunduğunun farkına varmaya çalışır! Acaba o zaman "etime tel sokuyor" diye feryat mı eder o insan, yoksa "kulağıma altın küpe takıyor" diye mi düşünür?..

Çocuğunuza; bir davulcu, bir balıkçı, ayakkabı boyacısı, piyangocu vs. çiz, deseniz kapar kalemi. Çünkü görmüştür o insanların neyi/nasıl yaptıklarını... Ve fark edersiniz ki bir gün; şoför, postacı, simitçi, zurnacı, çaycı, pazarcı vs. her çalışanın, sizin zihninizde sabitlenen şekliyle, başkalarının zihinlerindeki görüntüler neredeyse aynı.

Acaba bugüne kadar kaç defa duydunuz; "ah o geçmiş bayramlar" başlığını kim bilir! Eski bayramlar geçmişte kaldığı için mi öyle hasretle anılır, yoksa dinleyenler tarafından bilinmediği için mi? Bunu bilmiyorum ama şunu biliyorum ki; yeni yetmelere anlatılan bayramlar dallandırılıyor, güllendiriliyor... Ve hatta dünkü çocuklar bile, kendilerini dinleyen miniklere kendi geçmiş bayramlarını anlatırken, sanki kaymak üstüne bal sürüyor!..

Gelirken bayram, hani kavuşmak istersin gönlünün bayramına; yüreğinde ince ince sızılar...

Özellikle bu ay hemen her gün meyvelerini yediğimiz hurma ağaçlarından bir kısmının erkek ve bir kısmının da dişi olduğunu biliyor muydunuz? Dinleyin:

Bazıları, can simidi atar suya; ..bazıları da kendini! Çoğunda su bulanıktır ve pisliğe bulanmaktadır o kimse; batıp çıkmaktadır, bir görünüp bir kaybolmaktadır... Bazen canhıraş feryatlarla korkusunu haykırmakta; bazen güçlü görünmeye çalışarak ortalığa bağırmakta; bazen de güzelliğini ortaya çıkararak seni çağırmaktadır; ..başını kaldırabildikçe, kendini saran dalgaların arasından...

Küçük çocukların saf/masum ifadelerle verdiği hoş/komik/ilginç cevaplara güler, hatta bunlardan programlar çıkarırız. Bizler şu "farka" şaşırırız aslında:

Mahmutpaşa ismini (Eminönü bölgesindeki ticaret merkezi bir semt) diye hatırlarız. Mahmut Paşa ise Fatih Sultan Mehmed Hân dönemi sadrazamlarından biridir ki; cömertliği, hayırseverliği, fakirlere yardım etmekten zevk almasıyla tarihimize geçmiştir. Hele ramazan ayı geldiğinde paşa, kesenin ağzını öyle açar ki verdiği iftar ziyafetleri dillere destan olur...

Baston sanır ki, elinde taşındığı adamı kendi taşır... Bilmez ki; dağlar dolusu orman, ormanlar dolusu ağaç var. Ağaçlarınsa her dalı birer baston!

Bu, ne kadar zor iş! Sen bir olta, hep kenarda bekliyorsun. Diğerleri, denizler dolusu balık: Burunlarını değdirip, senden kaçıyorlar!

Fırıncı un beyazı, kömürcü siyaha dönmüş; balıkçıyla bacacının kokusu farklı...

-Gidiyoruuz, hadii, hazır mısınıız?..

Marmara Denizi'ne bakıyorum. Hava sıcak. Hava nemli. Havada garip bir hüzün kokusu...

Meyve sepetinin başına oturmuştu adam. İçinden bir elma seçiyor, kabuğunu soymadan dörde bölüyor...

Su gibi özlerken meçhulü ve açlığa benzer bir şeyler kemirirken içimizi... Çaresiz ve tükenmiş hissederken kendimizi;

Farkında mısınız; hemen hemen bütün çekişmelerin öncesinde beklentiler ve neredeyse bütün beklentilerin sonrasında da çekişmeler var! Bunun şiddeti ise; kimden beklediğin ve beklentinin çokluğuyla orantılı...

Biliyor musun, belki de "şu an ne yaptığından" daha önemli olan; "neye hazır" beklediğin! Kızmaya hazır bekliyorsan, kızacaksın;