Mustafa Selçuk

Ekonomi yazılarının normal şartlarda ekonomik analizler, rakamsal bilgiler ve yorumlar içermesi beklenir. Ama Türkiye'de ekonomik hayat siyasetin ve siyasi kararların o denli etkisi altında ki, tüm ekonomi yazarları aylardır işi gücü bırakıp siyaset yazmaya başladılar.

Siyasi krizdi, belirsizlikti derken, pandoranın kutusu açıldı ve Türkiye, tarihinin en derin ekonomik krizini yaşadıktan 17 ay sonra, bu defa tarihinin en derin siyasi krizi ile karşı karşıya kaldı. Ne hazindir ki, bu ülkeye tarihinin en sarsıcı ekonomik buhranını yaşatan 57. hükümet, siyasi karmaşanın da kaynağı oldu.

Türkiye'nin gündemi bir aydır hastane ile Başbakan Ecevit'in evi arasına sıkışmış durumda. Siyasetçisinden işadamına kadar herkes kulağı kirişte, Başbakan'ın sağlığı ile ilgili en ufak bir haberi bile kaçırmamaya çalışıyor.

Seçim konusunun ülke gündemine girmesinden (veya sokulmasından) sonra tartışmaların odak noktası, ekonominin bundan nasıl etkileneceği idi. Hal böyle olunca da, ekonominin patronunun görüşleri ayrı bir önem kazanmaktaydı.

Hükümetin kurulduğu günden beri ülke gündemini az veya çok ama sürekli meşgul eden Başbakan Ecevit'in sağlık problemleri, nihayet ekonominin üstüne bomba gibi düştü. Başbakanın hastaneye kaldırıldığı 4 Mayıs tarihinden itibaren tüm ülkenin tıp uzmanı olmasına sebep olan gelişmeler nihayet Ecevit'in ciddi sağlık sorunları olduğunun anlaşılmasıyla beraber yerini bir kaosa bıraktı.

Türkiye, ağır bir buhranın ardından gelen IMF programını yürütmeye çalışırken, ekonomi zaman zaman gel-git'ler yaşarken, bu süreçte, elinde birikimi olan yatırımcı da hangi vadede neye yatırım yapması gerektiğini bulmaya çalışıyor.

İki haftadır, ekonomik büyümeyi yazıyor ve değişik açılardan bu hayati kavramı incelemeye çalışıyoruz. Bir ülkenin sosyal barışı ve refahı, kalıcı ve tabana yayılmış bir ekonomik büyüme ile sağlanabilir.

Ekonomik programın en çok tartışılan konusu ekonomik büyüme. Programın savunucuları önce enflasyon düşmeli, büyümeye sonra geçmeliyiz derken, bazı uzmanlar ile ticaret ve üretim piyasalarının temsilcileri de, ekonomik büyümeye biran evvel ivme kazandırılmazsa sonucun hüsran olabileceğini söylüyorlar.

Ülkelerin ve milletlerin tarihlerindeki değişimlerin bir kaç insan ömrüne ancak sığdığı söylenir. Değişimler, yenilenmeler yavaş ve uzun süreçlerde gerçekleşmiştir tarih boyunca. Türkiye'de ise bir insan ömrü içine birden fazla değişim, toplumsal yenilenme sığmakta.