Ragıp Karadayı

Artık tabibin, doktorun değilim, “Görümcem” demeni bekliyorum kıymetli Jale Hanımefendi kardeşim!

"Tanju, hastaneye Jale'yi ziyarete gelince bir tuhaf oldum. Babamın tıpkısıydı, neredeyse aynı yumurta ikizi gibi benziyordu."

"Babacığım çok dürüst, namuslu, dini bütün biriydi. Annemin, dedemin, ninemin Müslüman olması için çok uğraştı..."

"Maria ile Yusuf isimli Türk gencinin ilk karşılaşması aşağı yukarı bu şekilde olmuş. Ertesi günü işe gitmiş, bir de ne görsün!.."

"Merak edeceğinizi tahmin ediyordum kıymetli Jale Hanımefendi Kardeşim..."

"Mustafa Enes yeğenimi tebrik ederim. Herkesin akıl edemediği bir inceliği gördü ve tereddüt etmeden de söyledi."

Tanju bana benden daha yakındı. Ebeveynim ve canımdan can evlatlarımı saymasaydım sadece onunla rahat edebiliyordum.

Yaz akşamıydı. Öğle sıcağı duvarlara sinmişti. Hâlim kalmamıştı; yanmaktan mı, yoksa hasretlikten miydi tam emin değildim?

Çeşitli düşüncelerle Doktor Nefise Hanımı bekliyorduk büyük salonda. Çünkü o da pek mühim itiraflarda bulunacaktı. 

Bu kadar takva Nefise Doktor’un benim kocamın yanında bu kadar samimi olmasının sebebi ne olabilirdi?

Annemin ve babamın bu kadar rahat olmalarının altında benim bilemediğim bir şeyler vardı ama neydi?!.

"Bazıları yanına yoldaş, eş, hayat arkadaşı değil, sabır taşı arıyor galiba..."

Osmanlı Türkçesinde (ayn-ür rızâ) diye bir mefhum yani kavram var; kusur görmeden muhabbet ile bakan gözler demekmiş.

Gözyaşlarımı kimselere göstermeden mescit gibi yapılan odadan çıktık, büyük salona geçtik. Burada tatlı ve meyve ikram edildi.

"Dünyayı kullanmakla, kalbine sokmak farklı şeyler Jale Hanımcığım! Arife tarif icap etmez. Ne demek istediğimi gayet iyi bilirsin."

Bu, mübalağalı ifade gibi gelse de aslında Allahü teâlânın hikmetine, ilmine, hükmüne, kuvvet ve kudretine hamd edişimdir benim. 

Şayet konuştuğunda karşındakini incitmekten korkuyorsan, işte o zaman susmak edebî bir zarafettir.

Önce ne demek istediğini anlayamadım. Kendi kendime “Her şey bilmek, niçin kusur olacakmış?” dedim, çok düşündüm.

Yaz müstesnadır. Her çeşitten meyveyi bulduğumuz gibi güzel hisler de yaşatır insana...

Çok şey diyecektim demedim, yutkundum. Sadece “GÜL KOKAN; HUZUR ve SAADETİN anahtarı, şehir ve tabiat iç içe…” diye fısıldadım.