Yavuz Bülent Bakiler

Derler ki Sevgili peygamberimiz, bir gün sahabeyle birlikte yürürken bir köpek leşiyle karşılaşmış. Etrafta çok pis bir koku varmış. Sokak ortasında da çok çirkin bir manzara. Sahabe bu durumdan şikayetçi olmuş: -Aman ya Resulallah demiş ne kadar çirkin bir manzara! Ne pis bir koku! Sevgili peygamberimiz gülümseyerek cevap vermiş: -Bakın demiş hayvanın dişleri ne kadar güzel!

Hatırlayacaksınız: 13.12.2009 tarihli yazımda, MHP'den niçin ve nasıl kovulduğumu yazmıştım. Açıklamalarım dolayısıyla Devlet Bahçeli, beni telefonla aradı ve "Biz, mümtaz bir Türk milliyetçisini neden partimizden kovalım?" dedi. Yazdıklarımın doğru olmadığını söyledi.

Geçen haftaki yazım dolayısıyla Mustafa Pilgir isimli okuyucumdan bir mektup aldım. Diyor ki: "Yazılarınızı sürekli takib eden ve zevkle okuyan biriyim. Son yazınız da çok güzeldi. Yalnız orada bir nokta dikkatimi çekti: Muhammed bin Kudbüddin İznikî hazretlerinin Cennet Yolu İlmihalinin bir yerinde ve dahi hadis-i şerifte şöyle denilmiştir: "İnsana yoksulluk 24 şeyden gelir:

Yüksek tahsil için 1955 yılında Ankara'ya gittim. Babamın tavsiyesi üzerine yeni arkadaşlarımı Türk Ocağı toplantılarına katılan emsallerim arasından seçtim. Ocağın düzenlediği toplantılara katılıyordum. Beni çok sarsan bir konferans olduğu için hep aklımdadır: Bir gün, Prof. Dr. Rasim Adasal'ı dinliyordum. Konferansının konusu: "Terbiyeli nesiller yetiştirmek"ti. Daha ilk cümlesiyle beni şaşkına çevirdi: "Terbiyeli nesiller yetiştirebilmek için, önce terbiyeli anneler, babalar yetiştirmeliyiz!" diyerek söze başladı.

Atatürk üzerine yazılan kitaplardan sadece seksen üçünü okumuştum. Sonra kendi kendime; artık yeter demiştim. Fakat Taha Akyol'un AMA HANGİ ATATÜRK isimli kitabıyla kararımı bozmuştum.

Doğrusu çok şaşırdım: Öğretmenlerimizden ve yeni öğretmen adaylarımızdan adresime yağmur gibi mektup yağmaya başladı. Millî Eğitim Bakanımızı şiddetle şikâyet ediyorlar. Ben de, bir kere daha anlıyorum ki "Şu okullar ve öğretmenler olmasa, Nimet Çubukçu iyi bir Millî Eğitim Bakanı sayılacak." Ama ah o okullar! Ah o öğretmenler! Sayın bakana şunu hatırlatmak istiyorum:

Yarın, Genelkurmay Başkanlığımızda, çok önemli bir tören var: Millî Mücadele tarihimizin değerli komutanlarından biri olan Kâzım Karabekir Paşa anılacak. Bu, çok ama çok, ama çok mühim bir gelişme. Çok alkışlanacak bir vefa örneği.

Türkiye'de, aklı başında olan hiç kimse, Hrant Dink cinayetini tasvip edemez. Büyük bir cehaletin ve gafletin sebep olduğu o anlatılmaz yanlışlığın, milletimize ve devletimize bulaştırdığı huzursuzluk az değil. Hrant Dink'in öldürülmesi, elbette bir büyük yanlıştır. Ama onun ölümünün 3. yıl dönümünde, oğlu Arat Dink'in söyledikleri de yanlıştır. Arat Dink, soğuğa, kara, rüzgâra rağmen, Agos gazetesi önünde, binlerce kişinin toplanarak: "Hepimiz Hrant Dink'iz!" "Hepimiz Ermeniyiz!" diye haykırmalarını dikkate almadan diyor ki: "Bu ülkede, insan babasına ağlayamıyor. Yüz yıl önce, biz bu ülkede, yüzde birdik. Bugün, binde bir bile değiliz. Yüz yıl önce avdık, şimdi yem olmuşuz yem!.."

1976 yılında "Struga Şiir Akşamları"na katılmak üzere Yugoslavya'ya gitmiştim. Orada, benim şiirlerimi Makedon diline çevirerek okuyan bir tiyatro sanatçısıyla tanışmıştım. Çocukluğu Türk mahallelerinde geçen, Türk arkadaşlarından Türkçe'yi çok iyi öğrenen o kişi bana demişti ki: "Türkler bu topraklara 550 yıl hâkim oldular.

AKP Genel Başkan Yardımcısı Hüseyin Çelik, geçenlerde, garip bir iddiayla konuştu: "Cumhuriyetimizin ilânından sonra, Kürtler ötekileştirildiler" dedi. Doğrusu çok şaşırdım ve bu temelsiz iddiayı, ona kat'iyyen yakıştıramadım. Ötekileştirilmek, siyasi hayatımıza, galiba yeni giren kelimelerden biri. Herhalde: Kendinden saymamak, yabancı bilmek, geri itmek, kabul etmemek... anlamında kullanılıyor.

Elli yıldan beri, kanaatim maalesef değişmedi: Bizim Alevilerimiz de, Sünnilerimiz de Hz. Ali Efendimizi ve onun mübarek Ehl-i Beytini yeteri kadar bilmiyorlar. Türkiye'mizde bir Alevi-Sünni gerginliği varsa, sebebi cehaletimizdendir.

Çeçenistan ve Çeçen cumhurbaşkanı için yazdıklarıma itiraz eden okuyucularım oldu. Ben, Çeçenistan'da, bizzat yaşadıklarımı yazdım. Bana itiraz edenler ise, zanlarını, şurdan-burdan duyduklarını karalıyorlar. Önce büyük bir kesinlikle belirtmeliyim ki, Çeçen halkının huzuru, hürriyeti, birliği, dirliği... için benim, kimseden nasihat dinlemeye ihtiyacım yok. Çünkü, Sivas'taki evimizin misafir odasında, Şeyh Şamil'in heybetli bir resmi tam otuz yıl asılı kaldı. Ben, Şeyh Şamil'in, Rus kuvvetlerine, tam 25 yıl nasıl kök söktürdüğünü dinleyerek büyüdüm. Şeyh Şamil'i yakın akrabalarımızdan biri sandım.

Sevgili peygamberimiz diyor ki: "Benim en büyük düşmanım cehalettir!" Işığını, Kur'andan ve sevgili Peygamberimizden alan Mehmet Akif Ersoy'un şikayeti de cehaletten: "Ey hasm-ı hakiki, seni öldürmeli evvel Sensin bize düşmanları üstün çıkaran el."

2009 yılının son cuma namazını, Kadıköy/Selamiçeşme Camii'nde kıldım. Orada dinlediğim bir vaaz, dikkatimi çekti. Çünkü Hoca efendilerden biri, Alevi-Sünni konusunu anlatıyordu. Milletimizi derinden ilgilendiren çok önemli bir meseleyi dosdoğru bir şekilde ve aynı zamanda, büyük bir cesaretle ele alıyordu. Benim, çok uzun yıllardan beri büyük bir istekle beklediğim bir açıklama, ilk defa cami kürsüsüne getiriliyordu. Doğrusu hem çok sevindim, hem de çok merak ettim.

Bugün Alevi mes'elemiz hakkında yazacaktım. Cuma namazında, Selâmi Çeşme Camiinde dinlediğim mükemmel vaaz, bana anlatılmaz bir huzur verdi. Niyetim o vaazı, o vâizi yazmaktı. Fakat o cuma gününün akşamında, Türk-Çeçen Dostluk Gecesine dâvetliydim. Cevahir Otel'in Kongre Salonunda yapılan toplantının muhteşem gösterileri içinde kendimi âdeta kaybetmeye başlayınca cuma vaazını yazmayı önümüzdeki haftaya bıraktım...

Otuz beş bin kişinin öldürülmesine ve en az yüz milyar dolarımızın savrulup gitmesine sebep olan Apo, kapatıldığı yeni odanın kapısını, penceresini ve Avrupa'dan ithal edilmeyen duvar kağıtlarını beğenmemiş. Gazetelerin yazdığına göre, hücresinde radyo dinliyor, televizyon seyrediyor, istediği gazeteleri okuyabiliyormuş. Apo'nun, avukatları vasıtasıyla beyanat verdiğini ve Demokratik Toplum Partisi'ni emri altında tuttuğunu biliyoruz. Dünyanın hiçbir ülkesinde, benzerine rastlanmayan çok garip bir durum.

Hz. Mevlânâ 736 yıl önce Hakk'a yürüdü. Mevlevîler; "Öldü! Yaşamını yitirdi!" gibi ifadeleri kat'iyyen kullanmazlar. Mevlevîlere göre ölmek, "Yeni bir dünyaya doğmaktır. Sevgiliyle buluşmaktır." Hz. Mevlânâ da Hakk'a yürümeyi, "Şeb-i arus" yâni "düğün gecesi" diyerek ifade etmiştir.

Geçen haftaki yazılarımdan, tahmin ettiğim sonuçları aldım ve hiç şaşırmadım. Önce BBP yetkililerinden telefonlar geldi.

BBP-MHP birleşmesinde, neden bütün fedakârlık Büyük Birlik Partisine düşüyor? Bu sorumun cevabını, benim MHP'den kovulma sebebini okuduktan sonra siz de rahatlıkla vereceksiniz...

Başlığa bakar bakmaz, bazı kişilerin öfkeleneceklerini elbette biliyorum. Şunun-bunun öfkelenmesi umurumda değildir. Ben, milletimizin menfaatini düşündüğüm için böyle inanıyor, inandıklarımı da apaçık cümlelerle yazıyorum: Evet MHP ile BBP, mutlaka birleşmelidirler. Bu birleşmenin kolay olmadığını biliyorum. Ama binde bir dahi olsa, bir ihtimali dikkate alarak yazıyorum.