Yavuz Bülent Bakiler

Bazı köşe yazılarında, bazı TV programlarında, yeni yeni ortaya atılan önemli bir soru var: "Atatürk tartışmaya açılsın mı açılmasın mı?"

Sadece Almanya'nın değil, (NATO'dan müttefikimiz olan ve olmayan) hiçbir Avrupa devletinin dostluğuna güvenemeyiz. Neden güvenemeyiz?

Van Cumhuriyet Savcıları, depremde yere yapışan binalar için soruşturma başlatmış. Üzüntümden ve utancımdan, söyleyecek söz bulamıyorum. Aklımızı kullanmadığımız için, başımıza gelmeyen bela kalmadı. Kur'an'da, pek çok âyette, aklımızı kullanmamızın büyük önemi üzerinde duruluyor.

Görmediğim Avrupa ülkesi kalmadı. Gidemediğim ama görmeyi çok istediğim ve çok merak ettiğim ülkelerin başında Japonya var. Japonya'yı bana, en çok, müstesna şairlerimizden M. Âkif Ersoy sevdirdi.

Struga Şiir Akşamlarına katılmak üzere 1977 yılında Yugoslavya'ya gittim. Önce, Üsküp'te yapılan şiir akşamına katıldım. Sonra Makedon idareciler, beni Türklerin yaşamış olduğu Kalkandelen şehrine götürdüler.

Çukurca'da 24 askerimiz şehit düştü. 18 askerimiz yaralandı. Öfkem, dağları ezecek kadar büyük. Üzüntüm, öfkemden bir parmak daha az değil.

Yeniden hazırlanacak anayasamızın her maddesi, elbette çok önemli. Benim, şimdiden merak ettiğim maddeler arasında, laiklikle ilgili olanı da var.

Vefatı üzerinden iki yıl geçti. Ama sesi beş-on dakika önce konuşmuşuz gibi kulaklarımda. Öldüğüne hâlâ inanmıyorum! Sanıyorum ki şu anda Boğaziçi Yayınlarındaki büyük ceviz masasının başındadır. Sanıyorum ki bugün veya yarın bana sitem yüklü bir telefon açarak konuşacak ve diyecektir ki:

Meşhur Fransız yazarlarından Balzac'ın millet tarifini, bu sütunda belki de kırk defa yazdım. Balzac diyor ki: "Millet, edebiyatı olan topluluktur!"

Türk dünyasının Cengiz isimli iki meşhur roman yazarı var: Birisi Kırım Türklerinden Cengiz Dağcı. Ötekisi Kırgız Türklerinden Cengiz Aytmatov.

Gitmediğim görmediğim Avrupa ülkesi kalmadı. Gittiğim ülkelerde de ellerimi arkama atıp dolaşmadım. Çeşitli konularda, küçük çapta araştırmalarım oldu.

Cumhurbaşkanımız Sayın Abdullah Gül'ün himayelerinde, "Türkiye Okuyor" başlığıyla bir kampanya başlatıldı. Önce İstanbul'da, sonra Kayseri'de ve Şanlıurfa'da toplantılar düzenlendi.

18-20 yaşlarında lise mezunu bir delikanlı düşünün. Sorulan sorulara cevap veremiyor. Adını bilmiyor. Anasını-babasını hatırlamıyor. Nerede oturduğunu söyleyemiyor. İşte, hafızasını kaybeden bu delikanlının durumu ne ise, tarih şuurundan mahrum kalan insanların durumu da o!

Yeni Anayasamız için gayrettesiniz! Allah yardımcınız olsun! Çok tabii olarak istiyorsunuz ki, yeni anayasa milletler arasında, alnımızı açık, başımızı dik tutsun.

Bundan 6-7 yıl evvel, bazı dostlarım bana dediler ki: - Mısırlı bir profesör, hararetle seni arıyor. İsmi Muhammed Harb. Aziz Mahmut Hüdai Vakfında kalıyor. Kendisini arasana bir.

Ermeni vakıfları geri veriliyor verilsin. Rumların, Yahudilerin, Süryanilerin vakıfları da iade edilecek. Edilsin. Cumhuriyetimizin ilanından sonra, devletimiz, vakıflara, açıktan açığa cephe aldı. Vakıf kelimesini bile kaldırdı. Yerine tesis tıslamasını koydu. Çünkü vakıflar, dini kuruluşlardı. Kur'an ve sevgili peygamberimiz yoksulların, kimsesizlerin...

Hiç unutmuyorum: Sivas'ta, Ziya Gökalp İlkokulunun 5. sınıfında sevgili öğretmenimiz bir tarih dersinde dedi ki:

Falih Rıfkı Atay, Cumhuriyet devrimizin en önemli yazarlarından biri. ÇANKAYA isimli eseri, Cumhuriyet tarihimize ve Atatürk'e ışık tutabilecek özelliğe sahip. Falih Rıfkı Atay, Çankaya'nın 174 ve 175. sayfalarında, bize Atatürk'ten dinlediklerini yazıyor.

Hükümetimiz, azınlık vakıflarının iadelerine karar verecekmiş. Basınımızın bazı köşe yazarları, büyük bir sevinç içindedirler. Hani neredeyse zil takıp oynayacaklar. Bu kişiler hakkında, Serdengeçti Osman Yüksel'in bir iddiasını hatırladım: "Basım değil, hasım, hasım!" diyordu.

Cumhuriyet devrimizde boy veren iki kuruluşumuzdan biri Türk Dil Kurumudur, ötekisi Türk Tarih Kurumu. Eğer millet, "kültür birliğinden ibaret" ise, bu iki kurumun önemini anlatmak için kitap hacminde yazmak lazım.